Μαραντζίδης για Μητσοτάκη: Το άρθρο του στην Καθημερινή
Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Νίκος Μαραντζίδης, σε άρθρο του στην «Καθημερινή», αναλύει τη δυναμική του κυβερνώντος κόμματος και της αξιωματικής αντιπολίτευσης και βγάζει κάποια ενδιαφέροντα πολιτικά συμπεράσματα. Το άρθρο του Νίκου Μαραντζίδη στην «Καθημερινή» έχει τίτλο «Καχεκτικός δικομματισμός» και εξηγεί ότι τα δύο μεγάλα κόμματα παίρνουν πλέον μικρότερα ποσοστά στις εκλογές και λιγότερες ψήφους, απ’ό,τι στο παρελθόν. Αυτό οφείλεται, όπως γράφει, στην μείωση του πελατειακού κράτους και στην αποσύνδεση των ψηφοφόρων από τα κόμματα που ψηφίζουν.
Και προσθέτει:
«Θα είναι λοιπόν ο νέος δικομματισμός τέτοιος; Με άλλα λόγια, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει στο τέλος αυτής ή της επόμενης τετραετίας ή μήπως η Ν.Δ. θα κυβερνά για τουλάχιστον μια δεκαετία; Δύσκολη ερώτηση! Αναμφίβολα, η Ν.Δ. εμφανίζει σήμερα δημοσκοπική πρωτοκαθεδρία, μιντιακή κυριαρχία και καλύτερη τοποθέτηση στο κομματικό σύστημα, με δυνητικά περισσότερες συμμαχίες από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εφόσον η οικονομία βελτιωθεί και οι «Οικογένειες» εντός της κάνουν ανακωχή (όχι πολύ πιθανό το τελευταίο πάντως), οι πιθανότητες για ασυμμετρία είναι σίγουρα αυξημένες».
Ο κ. Μαραντζίδης βρίσκει πολύ πιθανό το ενδεχόμενο η ΝΔ να κυβερνά παρατεταμένα, όπως το κόμμα της Μέρκελ στην Γερμανία και γράφει:
«Υπό ορισμένες συνθήκες δεν θα απέκλεια να ζήσουμε μια κυριαρχία της Ν.Δ. τύπου CDU στη Γερμανία ή ακόμη και Χριστιανοδημοκρατίας στη μεταπολεμική Ιταλία, όπου η Ν.Δ. θα κυβερνά παρατεταμένα μόνη ή με τους συμμάχους της και με τον ΣΥΡΙΖΑ να παίζει τον ρόλο του Ιταλικού ΚΚ, δηλαδή ενός κόμματος που θα παγιώσει μεν ένα ποσοστό 25%-35%, αλλά απομονωμένο δεν θα μπορεί να κυβερνήσει. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι κάποιοι εντός Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση». Ο ίδιος προτείνει «μια παλαβομάρα», όπως λέει χαρακτηριστικά, το ενδεχόμενο, δηλαδή, τα κόμματα της Αριστεράς να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να κυβερνήσουν, στο μέλλον, με τον ΣΥΡΙΖΑ κύρια συνιστώσα, όπως έγινε στην Πορτογαλία (συγκυβέρνηση Σοσιαλιστικού και Κομμουνιστικού κόμματος).
«Από την άλλη, μια τέτοια στρατηγική έχει να αντιμετωπίσει ένα δεδομένο: Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, ο συσχετισμός δύναμης Δεξιάς – Αριστεράς είναι χονδρικά 50-50. Ενας κεντροδεξιός αστερισμός (Ν.Δ. – ΚΙΝΑΛ), με φιλοδοξίες μόνιμου αποκλεισμού της Αριστεράς, θα επιτάχυνε τη διαμόρφωση ενός φιλόδοξου μετώπου της Αριστεράς πορτογαλικού τύπου με τον ΣΥΡΙΖΑ κύρια συνιστώσα και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς παρούσες. Γνωρίζω πως κάτι τέτοιο δεν είναι στην παρούσα ατζέντα, αλλά, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε τους τελευταίους μήνες να σπάσει την απομόνωσή του προς τα αριστερά, δεν είναι πλέον απίθανο μελλοντικά.
Οσοι πιστεύουν πως μια τέτοια ιδέα είναι «παλαβομάρα», ας αναλογιστούν μήπως χρησιμοποίησαν παρόμοιες λέξεις στο παρελθόν στη σκέψη πως θα μπορούσαν να σχηματιστούν κυβερνητικές συμμαχίες όπως Ν.Δ. – ΚΚΕ (1989), ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΛΑΟΣ (2011), Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ (2012) ή ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (2015)».
