Ενα πρωινό, τα ίχνη ενός σχολικού λεωφορείου που µεταφέρει εννέα µαθητές του δηµοτικού, παιδιά εύπορων και ισχυρών οικογενειών, χάνονται ξαφνικά. Η φαινοµενικά ήρεµη ζωή µιας εύρωστης κοινωνίας ταράζεται, οι µάσκες πέφτουν. Η συνταρακτική διαπίστωση πως πρόκειται για μια υπόθεση μαζικής απαγωγής δεν θα αργήσει να έρθει και ο αντίκτυπος θα είναι τεράστιος όχι μόνο για την δοκιμαζόμενη κοινότητα και τους τραγικούς γονείς, αλλά και για όλη τη χώρα. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές η Θάλεια Καρούζου, μια νεαρή δημοσιογράφος, επιστρέφει στην γενέτειρά της και βρίσκεται αναπάντεχα στο επίκεντρο των γεγονότων.
Τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα που έχει στο μυαλό της θα απασχολήσουν και τις αρχές. Γιατί επέλεξαν να επικοινωνήσουν μαζί της οι δράστες;
Ποια είναι η σύνδεσή της με την υπόθεση, πέρα από το γεγονός πως τα δυο της ανίψια βρίσκονται ανάμεσα στους απαχθέντες; Αυτή τη νεαρή δηµοσιογράφο υποδύεται η Πηνελόπη Τσιλίκα στη νέα σειρά του ΜEGA «Σιωπηλός δρόμος», την οποία υπογράφει το κορυφαίο συγγραφικό δίδυµο του Πέτρου Καλκόβαλη και της Μελίνας Τσαµπάνη και σκηνοθετεί ο Βαρδής Μαρινάκης. Μια παραγωγή υψηλών αξιώσεων, γυρισµένη µε κινηµατογραφική αισθητική, σαν να ξεπήδησε µέσα από την πλατφόρµα του Νetflix – τη µουσική, µάλιστα, υπογράφει ο Θοδωρής Ρέγκλης, ο συνθέτης που «έντυσε» µουσικά το τρέιλερ της ταινίας των τεσσάρων Οσκαρ «Παράσιτα».
Σιωπηλός Δρόμος Θάλεια: Το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας
Δημοσιογράφος στο επάγγελμα, όμορφη, εύστροφη, ευθύς και ασυμβίβαστη. Όταν άθελά της θα εμπλακεί στη διαπραγμάτευση με τους απαγωγείς, η Θάλεια θα μπει στο στόχαστρο όλων και θα δώσει τη μάχη της ζωής της. Τη γοητευτική Πηνελόπη Τσιλίκα τη γνωρίσαμε στην Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη. Επίσης, την απολαύσαμε και στην ταινία Ευτυχία με συμπρωταγωνιστές την Καριοφυλλιά Καραμπέτη, την Αγγελική Παπούλια και μια πλειάδα άλλων ταλαντούχων ηθοποιών.
Είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και της Νομικής Σχολής Αθηνών. Αγαπά το τραγούδι ενώ η κρυφή της επιθυμία είναι να ζήσει σε πολλές παλιές εποχές, αλλά μόνο σαν επισκέπτης. “Έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα Νομική στην Αθήνα. Η χαρά ήταν μεγάλη κι έκλεισε ο κύκλος του «σχολείου».
Το βράδυ πριν πάω πρώτη μέρα στη Σχολή για μάθημα έκατσα σπίτι κι έφτιαξα ένα μεγάλο κολλάζ για το εξώφυλλο του τετραδίου της σχολής – αυτό νομίζω λέει από μόνο του κάτι. Όταν ξεκίνησαν τα μαθήματα της Νομικής κατάλαβα ότι εκεί τα ψωμιά μου ήταν μετρημένα κι άρχισα να ψάχνω άλλα πράγματα. Μπήκα σε ένα φοιτητικό περιοδικό κι έγραφα εκεί για κανένα χρόνο και μια μέρα ένα παιδί από το περιοδικό μας είπε για ένα γύρισμα μιας μεγάλου μήκους που χρειάζονται κόσμο για έξτρας. Όταν είδα τι είναι αυτό, σκέφτηκα πως αυτό μπορώ να το κάνω κι εγώ. Ήταν ένα γύρισμα για τη «Χώρα Προέλευσης» του Σύλλα Τζουμέρκα”, έχει πει στο site monopoli η Πηνελόπη Τσιλίκα.
Ξεκίνησα χορό από τεσσάρων χρονών
Όποτε κάναμε παρουσιάσεις να δείξουμε στους γονείς τί μπορούμε να κάνουμε με έπιανε χαρά και αγωνία, όσο περνούσαν τα χρόνια οι παρουσιάσεις έγιναν παραστάσεις, με φώτα και κοστούμια, κι εμένα αυτά τα λεπτά πάνω στη σκηνή μου άρεσαν πολύ. Και οι δασκάλες έλεγαν στους γονείς «το παιδί σας έχει ταλέντο» και οι γονείς από τη μια χαιρόντουσαν κι από την άλλη δεν ήξεραν τι να το κάνουν – όπως κι εγώ για να λέμε την αλήθεια.
Την περίοδο που έψαχνα τι θα κάνω αφού δε θα γίνω δικηγόρος, έκανα την τραγουδίστρια σε μια μπάντα που είχανε κάποιοι φίλοι. Η μουσική μου αρέσει πολύ, έχει δύναμη πολύ μεγάλη, θεωρώ ότι πρέπει να κάνουμε θέατρο και σινεμά σαν μουσική. Τα live είναι παραστάσεις· όποτε με καλούν να κάνω κάποιο γκεστ χαίρομαι πολύ.
Το γερό στομάχι της βίας
Δεν υπάρχει ηθοποιός που να μην έχει ακούσει τη φράση «χρειάζεται γερό στομάχι για να κάνεις αυτήν τη δουλειά». Και είναι μια φράση που ευσταθεί στην ολότητά της, ωστόσο πρέπει να αναρωτηθούμε τι σημαίνει στην πράξη, έγραψε η ίδια στη lifo.
Μιλώντας στο Glow και στην Σόνια Ταλαντινού, περιέγραψε πώς έφτασε ο ρόλος στα “χέρια” της.
Με τον Βαρδή Μαρινάκη -τον σκηνοθέτη του σίριαλ- είχαμε ξανασυνεργαστεί στην τελευταία του ταινία, το «Ζίζοτεκ», και πριν από περίπου έναν χρόνο μού μίλησε για ένα τρομερό σενάριο που είχε έρθει στα χέρια του, για μια σειρά που προδιαγραφόταν υπέροχη. Και πράγματι, το κείμενο της Μελίνας και του Πέτρου είναι ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει ποτέ και είμαι πραγματικά ευτυχής που έχει δημιουργηθεί μια ομάδα ηθοποιών και συντελεστών, οι οποίοι, εκτός από πολύ ταλέντο, έχουν και μεγάλη αγάπη γι’ αυτό που κάνουν, πίστη ο ένας στον άλλον και την ελευθερία να παίξουν και να δημιουργήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Στη σειρά ενσαρκώνεις την Θάλεια. Πώς χτίζεις τον χαρακτήρα σου και τι σε συναρπάζει μέχρι στιγμής σε αυτόν;
Πρόκειται για μια κοπέλα με, ας πούμε, «δύσκολη» σχέση με την οικογένειά της. Πέρασε έντονη, αυτοκαταστροφική εφηβεία και με το που τέλειωσε το σχολείο, έφυγε από την Αθήνα και βρήκε καταφύγιο στη Θεσσαλονίκη. Τρέχει μακριά από τους δικούς της από τότε που ήταν παιδί και τώρα που μεγάλωσε, και με κάποιον τρόπο έχει ωριμάσει, επιστρέφει για να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και, όσο κι αν δε θέλει να το παραδεχτεί, για να ζεστάνει και να θέσει καινούριες βάσεις στη σχέση της με τον πατέρα και την αδερφή της.
Ωστόσο, οι εξελίξεις την προλαβαίνουν και βρίσκεται μέσα στη δίνη αυτής της απαγωγής, χωρίς να μπορεί να καταλάβει γιατί. Την έχω αγαπήσει τη Θάλεια, μ’ έχει συναρπάσει η θέση που έχει απέναντι στο παρελθόν της, ότι δουλεύει πολύ σκληρά για ν’ αποδεχτεί τις αδυναμίες της, να τις αντιμετωπίσει -κι ας μην το πετυχαίνει πάντα- και να προσπαθήσει για κάτι καλύτερο, για τον εαυτό της και τους άλλους.