Iron Dome: Η Ελλάδα το θέλει για τα νησιά του Αιγαίου

Σε κάθε πολεμική εμπλοκή δίνεται η δυνατότητα της εξέτασης και δοκιμής ενός οπλικού συστήματος σε ρεαλιστικές συνθήκες, σε συνθήκες μάχης δηλαδή. Η τρέχουσα σύρραξη ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς ανέδειξε την αποτελεσματικότητα του «Iron Dome» (Σιδερένιος Θόλος) ή Kippat Barzel στα εβραϊκά, το οποίο απλώνεται πάνω από τις ισραηλινές πόλεις, αποτελούμενο από ένα πλέγμα ραντάρ, εκτοξευτών πυραύλων και βλήματα μικρού και μέσου βεληνεκούς.

Το συγκεκριμένο σύστημα θεωρείται εξίσου αποτελεσματικό απέναντι σε κάθε είδους εναέρια απειλή όπως πυραύλους, όλμους, βλήματα πυροβολικού, αεροσκάφη, ελικόπτερα ακόμη και μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV). Αυτή ακριβώς η τελευταία δυνατότητα του συστήματος ήταν που κέντρισε αρχικά το ενδιαφέρον Ελλήνων επιτελών, οι οποίοι, στο πλαίσιο και της ελληνοϊσραηλινής αμυντικής συνεργασίας, είχαν μεταβεί πριν από περίπου ενάμιση χρόνο στο Ισραήλ, όπου, μεταξύ άλλων, τους έγινε ενημέρωση για την αποτελεσματικότητα του εν λόγω συστήματος απέναντι σε εναέριες απειλές.

Iron Dome στο Αιγαίο;

Τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις καλούνται να αντιμετωπίσουν έναν συνεχώς αυξανόμενο στόλο τουρκικών UAV τα οποία ήδη επιχειρούν στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο, αναζητεί συνεχώς εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισής τους, δεδομένου ότι η αναχαίτισή τους τόσο από τα μαχητικά μας αεροσκάφη όσο και η ενδεχόμενη κατάρριψή τους μέσω της χρήσης πυραύλων Patriot κρίνεται εντελώς ασύμφορη. Να σημειώσουμε ότι η Τουρκία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές UAV στον κόσμο, έχοντας ήδη αξιοποιήσει επιχειρησιακά τα πλεονεκτήματά τους τόσο στο εσωτερικό μέτωπο εναντίον των Κούρδων όσο και στις πρόσφατες συγκρούσεις στη Λιβύη και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Παράλληλα όμως μία ακόμη εκδοχή του συγκεκριμένου συστήματος που επίσης εξετάζει η ελληνική πλευρά, σχετίζεται με τη δημιουργία μικρών «Σιδερένιων Θόλων» πάνω από σχεδόν κάθε νησί του Αιγαίου. «Το “Iron Dome” θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την προστασία των ελληνικών νησιών από πυραυλικές επιθέσεις ή πυρά πυροβολικού που προέρχονται από τα απέναντι μικρασιατικά παράλια, στο ενδεχόμενο βεβαίως μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης. Οι δυνατότητες του όπλου είναι τέτοιες που εξασφαλίζουν ότι ακόμη και βλήματα μικρού βεληνεκούς θα μπορούσαν να αναχαιτιστούν προτού φτάσουν στον στόχο τους, προστατεύοντας έτσι τις ελληνικές στρατιωτικές βάσεις και τους πολίτες.

Ανίχνευση και αντεπίθεση

Ταυτόχρονα, επειδή το “Iron Dome” έχει το πλεονέκτημα να ανιχνεύει με το ραντάρ του την προέλευση της απειλής, θα μπορούσαμε εν συνεχεία να στοχεύσουμε και την τοποθεσία της απειλής, π.χ. της βάσης ή του εκτοξευτή του πυραύλου απαλείφοντάς την», αναφέρουν πηγές του Πενταγώνου, προσθέτοντας ότι το συγκεκριμένο σύστημα θα αποτελέσει επί της ουσίας και μια γέφυρα μεταξύ των ελληνικών αντιαεροπορικών όπλων μεγάλου βεληνεκούς, όπως είναι οι συστοιχίες Patriot και S-300, τα βλήματα των οποίων έχουν εμβέλεια εμπλοκής τα 150 χλμ. και των αντιαεροπορικών συστημάτων μικρού βεληνεκούς που είναι εγκατεστημένα στα νησιά, όπως το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα TOR-M1, με ακτίνα δράσης 25 χλμ., και το επίσης ρωσικό σύστημα 9Κ33 OSA, με ακτίνα δράσης μεταξύ 15 και 20 χλμ.

Η ιστορία του συστήματος

Στην ανάπτυξη του στρατιωτικού συστήματος συνέτεινε η στρατιωτική εμπειρία που αποκτήθηκε από την ένοπλη αντιπαράθεση μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ στον Νότιο Λίβανο, το 2006, που ανάγκασε το Τελ Αβίβ να στρέψει το ενδιαφέρον του στην ανάπτυξη μιας «αντιαεροπορικής ομπρέλας» που θα το προστάτευε από τις ρουκέτες και τους πυραύλους τους οποίους εκτόξευε η ισλαμιστική οργάνωση εναντίον στρατιωτικών, αλλά και πολιτικών στόχων στο ισραηλινό έδαφος (σε εκείνη την αντιπαράθεση εκτιμάται πως η Χεζμπολάχ είχε εξαπολύσει εναντίον του Ισραήλ περισσότερες από 4.000 ρουκέτες). Επειτα από σχεδόν πέντε χρόνια έρευνας, τον Απρίλιο του 2011, το «Iron Dome» δοκιμάστηκε επίσημα αναχαιτίζοντας για πρώτη φορά έναν πύραυλο που εκτοξεύτηκε κατά της Μπιρσίμπα. Εκτοτε το σύστημα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ισραηλινής αντιαεροπορικής άμυνας.