Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να το παραδέχεσαι είναι υπεράνθρωπο.
Doug Larson
“Φοβούμενος μην του κλείσω το τηλέφωνο μπήκε κατ’ ευθείαν στο θέμα: Έχω κάνει λάθος! Μην ασχολείσαι μ’ αυτό… φύγε απ’ την Θεσσαλονίκη κι έλα τώρα να μιλήσουμε… και ιδίως μ’ εσένα”. “Κοιτάξτε να δείτε κύριε Υπουργέ, του λέω,… στον ενικό κι εκείνος απαντά, “Δεν είμαι Θεσσαλονίκη, συνεχίζω, αλλά πολύ κοντά στο γραφείο σας”. “Έλα τώρα, μου απαντά… Του λέω θα ενημερώσω και θα έρθω”.
Ήταν ένας διάλογος ανάμεσα στον Άδωνη Γεωργιάδη και τον Νίκο Καρανίκα όπως τον αφηγήθηκε ο δεύτερος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Δημοκρατία, με αφορμή την πρόσκληση του υπουργού να τον επισκεφτεί στο γραφείο του. Προς έκπληξη πολλών, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να πάρει τη ρεβάνς, αντιθέτως, θυμήθηκε εκείνο εκεί το… ηθικό πλεονέκτημα.
“Πολιτικό ήθος”
Πήγε λοιπόν ο Καρανίκας και, όπως ομολόγησε, έφυγε… ενθουσιασμένος από αυτή την συνάντηση με τον υπουργό, το επιτελείο του, αλλά και την εν γένει ατμόσφαιρα και υποδοχή που του επεφύλαξαν. Η ξαφνική αυτή συμπάθεια του Άδωνη Γεωργιάδη προς τον Νίκο Καρανίκα, ο οποίος λοιδορήθηκε περισσότερο απ’ όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προέκυψε από την ανάγκη που έχει η κυβέρνηση των τεχνικών γνώσεων του Καρανίκα σχετικά με την βιομηχανική παραγωγή κάνναβης. Κάτι που η ΝΔ ως αντιπολίτευση, καταψήφισε κι ο Άδωνης σήμερα βιάζεται, με νέο βελτιωμένο νόμο να δώσει το πράσινο φως για να ξεκινήσουν οι επενδύσεις στην χώρα μας και να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος.
Το “πολιτικό ήθος” που επέδειξαν και οι δύο πλευρές, είναι σίγουρα αξιοσημείωτο. Ένα ήθος κάποιων συνανθρώπων μας, που αντιπαθούμε ή μισούμε, που η δική μας επιθετικότητα αλλά και η ανάγκη αυτοπροστασίας του άλλου δεν αφήνουν να εκδηλωθεί. Ένα έλλειμμα που στον πολιτικό διάλογο είναι απογοητευτικό.
Παρόλο που ο υπουργός δεν μιλάει με υπεκφυγές χρειάζεται γενναιότητα ένα κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης να ζητήσει συγγνώμη, σε προσωπικό επίπεδο, από έναν πρώην σύμβουλο πρωθυπουργού, να παραδεχτεί ένα λάθος σχετικά με την άρνηση της κυβέρνησης να ψηφίσει το 2018 τον ίδιο Νόμο μ’ αυτόν που καταθέτει τώρα και να ζητά την τεχνογνωσία και την υπερψήφιση απ’ τον αντίπαλο.
Ναι κάναμε λάθος το 2018!
Χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη γενναιότητα, όχι μόνο να ζητήσεις συγγνώμη απ’ αυτόν που μέχρι προχθές λοιδορούσες αλλά επί πλέον να του πλέξεις και το εγκώμιο! Κι αυτή η ασυνήθιστη για τα πολιτικά μας ήθη γενναιότητα, πρέπει να πιστωθεί στον Άδωνη Γεωργιάδη.
”Ναι κάναμε λάθος το 2018! Δεν υπάρχει λόγος να χάνουμε χρόνο με αυτό” είπε ο Άδωνης Γεωργιάδης και συμπλήρωσε: ”πρέπει να αναγνωρίσουμε την συμβολή στην συζήτηση του κ. Καρανίκα! Η παρουσία του ήταν θετική και το γεγονός ότι πολέμησε γι’ αυτό τον τιμά!”
Η συμπεριφορά αυτή του Άδωνη Γεωργιάδη εκτιμήθηκε απ’ τον Νίκο Καρανίκα και δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για έναν ακόμη άχρηστο ρεβανσισμό και στείρο αντιπολιτευτικό λόγο. ”Ομολογώ ότι έφυγα ενθουσιασμένος” είπε στην συνέντευξή του. ”Δεν μου βγήκε κανένας εγωισμός εκείνη την ώρα…Οι χυδαιότητες, τα τρολ και οι λοιδορίες εις βάρος μου δεν με αγγίζουν. ”Εγώ είμαι από οικογένεια…Δεξιών… σκληρών Δεξιών (!!!). Δεξιό όλο το περιβάλλον μου αλλά εργάτες. Θα τους χαρακτήριζα…Καραμανλικούς! Αυτή είναι η Παιδεία μου! Λαϊκή Δεξιά Συντηρητική Χριστιανική… Έγινα Αριστερός (σ.σ. κατά…λάθος) αλλά δεν βλέπω με μίσος την Δεξιά”.
Ακόμη κι αν ο δημοσιογράφος της εφημερίδας δεν κατάφερε να του αποσπάσει την ομολογία που αυτός ήθελε, ότι δηλαδή ο Καρανίκας έφυγε γοητευμένος κι όχι απλά ενθουσιασμένος απ’ τον Άδωνη, το συμπέρασμα είναι άκρως ελπιδοφόρο για την πολιτική σκηνή. Ο Άδωνης κατέκτησε έναν ”εχθρό”. Κι αν έχεις τέτοιους εχθρούς τι τους θέλεις τους ”φίλους”, θα μπορούσε να πει κανείς…
