Παράνομες απεργίες - Εργασιακό νομοσχέδιο:
Διπλή παρέμβαση για την αντιμετώπιση της ταλαιπωρίας που υφίσταται το σύνολο της κοινωνίας -και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι- από τις απεργίες που κηρύσσονται παράνομες από τη Δικαιοσύνη αλλά και τις παράνομες καταλήψεις, μπλόκα κ.λπ. στους χώρους εργασίας προωθεί το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, που πρόκειται να κατατεθεί σύντομα στη Βουλή. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο νομοσχέδιο θα περιληφθεί διάταξη που θα προβλέπει ότι οι συνδικαλιστές-μέλη ΔΣ των σωματείων που πραγματοποιούν καταλήψεις, αποκλεισμούς, ή ασκούν βία, εμποδίζοντας τους εργαζόμενους που δεν συμμετέχουν στην απεργία να εργαστούν, καθώς και η συνδικαλιστική τους οργάνωση, θα έχουν πλέον αστική ευθύνη.
Η ευθύνη δεν θα βαραίνει το σύνολο των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά εκείνους που προβαίνουν σε αυτές τις πράξεις, ενώ η καταβολή αποζημίωσης θα προϋποθέτει την άσκηση αγωγής από τη θιγόμενη επιχείρηση. Επιπλέον, πρόσφατα ο υπουργός Κωστής Χατζηδάκης ανήγγειλε ότι στο νομοσχέδιο θα περιληφθεί διάταξη με την οποία, στις περιπτώσεις που μια απεργία ή στάση εργασίας κριθεί παράνομη από τη Δικαιοσύνη, δεν θα επιτρέπεται η κήρυξη απεργίας από την αντίστοιχη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση για το ίδιο θέμα.
Οι δύο περιπτώσεις
Πρόκειται για μια πρακτική ευρέως διαδομένη μέχρι σήμερα από τα συνδικάτα, προκειμένου να «παρακάμψουν» τις αποφάσεις με τις οποίες οι απεργίες κηρύσσονταν παράνομες. Δύο τέτοιες περιπτώσεις είχαμε τις προηγούμενες ημέρες, με τις απεργίες στο μετρό και τα πλοία. Υπενθυμίζεται ότι στο ΜΕΤΡΟ της Αθήνας, ένα μόνο από τα 9 συνδικαλιστικά σωματεία που δραστηριοποιούνται στη ΣΤΑΣΥ εξήγγειλε αιφνιδιαστικά στις 24/5 στάση εργασίας για τις 26/5. Παρά το ότι η κινητοποίηση κρίθηκε από τη Δικαιοσύνη παράνομη και καταχρηστική, επαναπροκηρύχθηκε και πραγματοποιήθηκε κανονικά.
Επιπλέον, την Πέμπτη 3/6, παρά το ότι η 24ωρη απεργία της ΠΕΝΕΝ στα πλοία κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική από το Πρωτοδικείο Πειραιά, μέλη της οργάνωσης βρέθηκαν στο λιμάνι από το πρωί και εμπόδιζαν την πραγματοποίηση των δρομολογίων. Χιλιάδες πολίτες που περίμεναν να ταξιδέψουν ταλαιπωρήθηκαν επί ώρες, προτού καταφέρουν τελικά να επιβιβαστούν στα πλοία.
«Το δικαίωμα στην απεργία είναι κατοχυρωμένο και απόλυτα σεβαστό. Το ίδιο σεβαστό είναι και το δικαίωμα των πολιτών να μη γίνονται κάθε τόσο όμηροι της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας» σημειώνουν πηγές του υπουργείου Εργασίας, και προσθέτουν: «Οι συμπεριφορές αυτές πλήττουν τους ίδιους τους εργαζόμενους και τους απλούς πολίτες της χώρας, προσβάλλουν βαθιά την κοινωνία, τους πολίτες, αλλά και τους θεσμούς, περιφρονώντας τη Δικαιοσύνη. Δεν μπορούν πλέον να γίνονται ανεκτές».
Επιπλέον, με το εργασιακό νομοσχέδιο:
Θεσπίζεται η υποχρεωτική εγγραφή συνδικαλιστικών και εργοδοτικών οργανώσεων σε ηλεκτρονικό μητρώο, καθώς και η υποχρέωση να παρέχεται η δυνατότητα για εξ αποστάσεως ψήφο στα συνδικάτα.
Στόχος είναι οι όποιες αποφάσεις να μη λαμβάνονται από οργανώσεις-σφραγίδες, αίτημα που προέρχεται σε μεγάλο βαθμό και από τις ίδιες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Όλοι θυμόμαστε τα επεισόδια των ξυλοδαρμών στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Ήταν αποτέλεσμα ακριβώς της έλλειψης κανόνων για την αντιπροσωπευτικότητα, τη διαφάνεια και τον τρόπο που γίνονται οι ψηφοφορίες. Με ρυθμίσεις διαφάνειας ενισχύουμε την αξιοπιστία και την αντιπροσωπευτικότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων και διευκολύνουμε τη συμμετοχή των εργαζομένων.
Απαγορεύεται η οικονομική ενίσχυση των συνδικαλιστικών οργανώσεων από εργοδότες και κόμματα.
Η προστασία των συνδικαλιστικών στελεχών εξομοιώνεται με εκείνη που ισχύει για τις εγκύους.
Θεσπίζεται η ελάχιστη εγγυημένη υπηρεσία (33%) σε κρίσιμους κλάδους και κλάδους κοινής ωφέλειας (κλάδος μεταφορών όπως το μετρό, κλάδοι υγείας, ύδρευσης, ηλεκτροδότησης κ.λπ.) κατά τη διάρκεια της απεργίας.
Η ρύθμιση αυτή, που ισχύει ήδη σε άλλες προηγμένες χώρες, όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, ο Καναδάς, η Αυστραλία, προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών και διασφαλίζει την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου.
Η ρύθμιση δεν αφορά τον αριθμό των εργαζομένων που πρέπει να εργαστούν, αλλά το επίπεδο της παρεχόμενης υπηρεσίας. Για παράδειγμα, στο μετρό, κατά τις ημέρες της απεργίας θα πρέπει να κυκλοφορεί το ένα τρίτο των συρμών, ανεξαρτήτως του αριθμού προσωπικού που πρέπει να απασχολείται, για να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα.
