«Γύρω μας έπεφταν συνέχεια βόμβες και ρουκέτες. Υπήρχαν στιγμές που ο ουρανός ήταν γεμάτος. Προσπαθούσαμε να προφυλαχτούμε, αλλά και να κρατήσουμε τις θέσεις μας. Περνάει όλη η ζωή μπροστά σου, αλλά δε σκέφτεσαι το θάνατο, τον συνηθίζεις. Αυτά που σε οδηγούν, είναι η αδρεναλίνη και η αγάπη για την πατρίδα. Εκεί καταλαβαίνεις απολύτως, τι σημαίνει αληθινή φιλία»… Τη φρίκη του πολέμου στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, εκεί που έχυσε το αίμα του, ώστε να μην πέσει στα χέρια των Αζέρων μία από τις πατρογονικές εστίες των Αρμενίων, περιγράφει στο pontosnews.gr ο 25χρονος Χένρικ Γκριγκοριάν.
Ο Αρμένιος πολεμιστής με τον δημοσιογράφο του pontosnews.gr (φωτ.: Φίλιππος Φασούλας)
Τιμώντας τον όρκο του
Κάτοικος Θεσσαλονίκης από τα 10 του χρόνια, περίπου 1,5 χρόνο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος του 2020 στο Αρτσάχ, κατατάχθηκε στον αρμενικό στρατό, για να υπηρετήσει τη θητεία του. Πήρε την ειδικότητα του αντιαρματιστή και ο πόλεμος τον βρήκε, λίγους μήνες πριν απολυθεί. Τιμώντας τον όρκο του προς την πατρίδα, έκανε το χρέος του και πολέμησε για 44 μέρες, όσο διήρκησε ο πόλεμος, στην πρώτη γραμμή. Ως στρατιώτης αφαίρεσε ζωές εχθρών του, αλλά έχασε και ανθρώπους, λιοντάρια στο πεδίο της μάχης, με τους οποίους συνδέθηκε με αδελφική φιλία.
Όπως τον 19χρονο Τιγκράν Μπαταλιάν, στη μνήμη του οποίου «χτύπησε» τατουάζ στο βραχίονα του ένα όπλο, ένα κράνος και μία αρβύλα. Τραυματισμένος σοβαρά στη μέση έφυγε και ο ίδιος από το πεδίο της μάχης, ουσιαστικά λίγες ώρες προτού κηρυχθεί η εκεχειρία. Ωστόσο, κατάφερε να μην πέσει αιχμάλωτος στα χέρια του εχθρού, κάτι που, όπως υπογραμμίζει, ήταν ο μεγαλύτερός του φόβος, μεγαλύτερος και από το θάνατο.
Ο Χένρικ Γκριγκοριάν δεν κρύβει την απογοήτευσή του, διότι η έκβαση αυτού του πολέμου ήταν αρνητική για τους Αρμένιους και δε διστάζει να «ξεδιπλώσει» τη σκέψη του ότι ενδεχομένως να υπήρξε και προδοσία. Παράλληλα, με χαμόγελο καταθέτει την πεποίθησή του ότι αυτά τα χώματα που χάθηκαν πριν από λίγους μήνες, κάποια στιγμή θα γυρίσουν σε αυτούς που ανήκουν.
