Το «ξήλωμα» και το «ξαναστήσιμο» του ΕΝΦΙΑ πάνω στα νέα δεδομένα που δημιουργούν οι νέες αντικειμενικές αξίες αποδεικνύεται ότι δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Το 2018 παρά τις «χειρουργικές» αλλαγές στις Τιμές Ζώνης, χρειάστηκε ένα «λίφτινγκ» στα κλιμάκια του κύριου φόρου και στο αφορολόγητο του συμπληρωματικού φόρου, έτσι ώστε να αποφευχθούν οι δυσάρεστες εκπλήξεις στις «λαϊκές» κυρίως περιοχές. Πλέον αυτό δεν είναι αρκετό, καθώς θα πρέπει να διορθωθούν στρεβλώσεις και αδικίες, όπως για παράδειγμα αυτές που δημιουργούν οι «ανάποδοι» Συντελεστές Παλαιότητας.
Ένα από τα παράλογα του ΕΝΦΙΑ είναι ότι τα ακίνητα ηλικίας 26 ετών και άνω έχουν Συντελεστή Παλαιότητας 1, ενώ όσο νεώτερα είναι τα κτίσματα τόσο αυξάνεται ο φόρος (π.χ. για νεόδμητα ο Συντελεστής είναι 1,25). Αυτό σημαίνει πρακτικά πως είτε το ακίνητο είναι 40 ετών είτε 26 ετών, έχει ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση, ενώ δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για την υπεραξία που δημιουργεί σε ένα ακίνητο μια ριζική ανακαίνιση.
Εν αναμονή του επόμενου «ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ»
Έτσι για παράδειγμα, ένα διαμέρισμα του 1980 πλήρως ανακαινισμένο στο κέντρο της Αθήνας μπορεί να έχει χαμηλότερο ΕΝΦΙΑ από ένα ανάλογο διαμέρισμα του 2000, που δεν έχει ανακαινισθεί. Στο υπουργείο Οικονομικών γνωρίζουν ότι ειδικά μετά τους δύο κύκλους του «ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ» κι εν αναμονή του επόμενου και πιο διευρυμένου, οι ανακαινίσεις είναι μαζικές κι αυτό θα πρέπει με κάποιον τρόπο να συνυπολογιστεί στους υπό αναθεώρηση Συντελεστές Παλαιότητας. Ωστόσο, αυτός ο γρίφος δεν έχει ακόμα απαντηθεί.
