Η υποχρέωση του εργαζόμενου να αφήνει πίσω τα "του οίκου", έγινε αντιληπτή στην Κίνα
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Η ζωή είναι μικρή. Χαμογέλα όσο ακόμα έχεις δόντια.
Steven Wright
Αν κάποιος πελάτης μπήκε στο κατάστημά σας και τελικά δεν αγόρασε τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που πουλάτε ενώ αυτός ήταν ο σκοπός του, σας ευχαρίστησε με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο, για την διάθεσή σας να τον εξυπηρετήσετε και έκανε μεταβολή, έχετε σκεφτεί τι έχει συμβεί; Έφυγε μόνος ή τον… διώξατε; Συμβαίνει και σε εμάς τους ίδιους, πολλές φορές, να μπαίνουμε σε ένα κατάστημα, όπου ιδιοκτήτης και υπάλληλος είναι το ίδιο πρόσωπο κι αφού εξηγήσουμε τι θέλουμε, πριν βεβαιωθούμε αν υπάρχει αυτό, αναζητάμε ένα έρεισμα να αποχωρήσουμε όσο πιο ευγενικά μπορούμε, γιατί κάτι δεν μας άρεσε στην στάση του ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας. Οχι τόσο απ’ αυτά που μας λέει με τα λόγια του, όσο από ένα αίσθημα βαριεστημάρας που εκπέμπει ο ίδιος και νιώθουμε να πλανάται πάνω απ’ το δικό μας κεφάλι.
Είναι ένα δυσάρεστο αίσθημα που μεταφέρει ο ίδιος ο υπάλληλος στον χώρο εργασίας του, στους πελάτες του, απο κάποια προσωπικά του προβλήματα, κι αυτό απο μόνο του μπορεί να είναι καταστροφικό για την επιχείρησή του. Γιατί εκείνη την στιγμή που εμείς διαπραγματευόμαστε μια ενδεχομένως πολύ σοβαρή συναλλαγή μαζί του, ο άνθρωπος αυτός δεν είναι μαζί μας… είναι αλλού, είναι στα προβλήματά του.
Η υποχρέωση του εργαζόμενου, ακόμη κι αν αυτός είναι ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, να αφήνει έξω απ’ το εργασιακό του περιβάλλον τα αρνητικά του συναισθήματα από προσωπικές του υποθέσεις, έγινε αντιληπτή ακόμη από την Κίνα, που… θεωρητικά τουλάχιστον, δεν ανήκει στις χώρες του σκληρού καπιταλισμού.
Ένα… τρίτο μάτι
Μια κινέζικη εταιρία εγκατέστησε στην είσοδο των γραφείων της ειδικές κάμερες, που υποχρεώνουν τους υπαλλήλους της να χαμογελούν μπροστά σε αυτές, απ’ όπου με ειδικό λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης, ανιχνεύεται η διάθεση του κάθε εργαζόμενου. Και δεν επιτρέπεται η είσοδος σε όσους από αυτούς διακατέχονται από αρνητικά συναισθήματα: λύπη, βαρεμάρα, άγχος, απογοήτευση… Πρέπει, δηλαδή, ο εργαζόμενος να φοράει μια… μάσκα που χαμογελάει! Κάτι που δεν είναι εύκολο, γιατί κανείς δεν μπορεί να παραπλανήσει αυτό το ”τρίτο μάτι” της τεχνητής νοημοσύνης, που ξεχωρίζει το αληθινό χαμόγελο από το ψεύτικο.
Το σκεπτικό αυτής της καινοτομίας είναι πως εργαζόμενοι με κακή διάθεση, όχι μόνο δεν είναι αποδοτικοί στην δουλειά τους, αλλά εκπέμπουν και αρνητική ενέργεια στους συναδέλφους τους. Όπως ηταν φυσικό, μια τέτοια πρωτοβουλία και το ενδεχόμενο αυτή η τάση να βρει μιμητές, ξεσήκωσε τους απανταχού προστάτες των δικαιωμάτων της αυτοδιάθεσης και αυτοδιαχείρισης του σώματος, πόσο μάλλον των συναισθημάτων…
Πόσο χρήσιμη θα είναι τελικά η εγκατάσταση ενός τέτοιου λογισμικού ειναι ακόμη άγνωστο, γιατί οι εταιρίες που το χρησιμοποιούν και ρωτήθηκαν δεν απάντησαν. Το βέβαιο πάντως είναι πως σ’ αυτήν την αποστολή της η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα μπορέσει να αντικαταστήσει το έργο των Managers και των υπεύθυνων προσωπικού μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και μικρότερων, στην διαχείριση και αξιολόγηση του εργατικού δυναμικού τους.
Εμφάνιση, αισιοδοξία, θετική ενέργεια
Η αξιολόγηση των υποψηφίων για μια θέση εργασίας γίνεται πολύ καλύτερα με την προσωπική επαφή από τους υπεύθυνους, πάντα όμως με κάποια διακριτικότητα όσον αφορά στην εμφάνισή τους και το ευχάριστο ή όχι συναίσθημα που δημιουργούν σε όσους έρχονται σε επαφή μαζί τους. Όσοι νέοι σήμερα αναζητούν εργασία θα πρέπει να ξέρουν οτι η εμφάνισή τους και η θετική ενέργεια που εκπέμπουν υπερβαίνει πολλές φορές τα τυπικά τους προσόντα.
Ο υπεύθυνος προσωπικού, κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης με έναν υποψήφιο, έχει ο ίδιος την δυνατότητα να διαπιστώσει στοιχεία του χαρακτήρα του που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα στην συνεργασία τους. Εξεζητημένο ντύσιμο, τατουάζ, σκουλαρίκια σε νέους, ανατρεπτικές ιδέες, δεν αφήνουν πιθανότητες επιτυχίας. Και κανένα δικαίωμα αυτοδιάθεσης, αυτοπροσδιορισμού, και αυτοδιαχείρισης του εργαζόμενου δεν βοηθάει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που στις μεγάλες επιχειρήσεις και τα πολυκαταστήματα ο συνδικαλισμός και οι απεργίες δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος.
Η εμφάνιση, η αισιοδοξία, η θετική ενέργεια δεν είναι δικαίωμα αυτοδιαχείρισης του κάθε εργαζόμενου. Είναι υποχρέωσή του. Αν δεν μπορούμε να απαλλαγούμε οριστικά απ’ όσα μας καταδιώκουν στον επαγγελματικό μας χώρο, ας φοράμε πάντα τη… μάσκα με το χαμόγελο. Πού θα πάει, θα το υιοθετήσουμε…
