Αυλαία έριξε σήμερα, όπως οι περισσότερες τηλεοπτικές εκπομπές και αυτή της της Κατερίνας Καραβάτου “Στην Φωλιά των Κου-Κου” στο Star μετά από 4 χρόνια πορείας. Μάλιστα, η Κατερίνα Καραβάτου λίγο πριν το οριστικό φινάλε της πέταξε αιχμές για τον σταθμό, χωρίς να μιλάει συγκεκριμένα, αλλά με αόριστες αναφορές.
Όσα είπε η Κατερίνα Καραβάτου:
“Δεν χρειάζεται καθόλου περίεργα. Δεν χρειάζεται να με κοιτάτε περίεργα και με αγωνία γιατί εγώ ανέκαθεν έχω υπάρξει ένας πάρα πολύ αξιοπρεπής άνθρωπος, ο οποίος τιμά τη δουλειά του, τιμά τους εργοδότες του, τιμά τους συνεργάτες του και πορεύεται με αγάπη ακόμα και όταν δεν την εκλαμβάνει. Αυτήν τη στιγμή αισθάνομαι αγάπη και ευγνωμοσύνη. Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν μου θα σας θυμίσει ότι και ξέρω να φέρομαι και ξέρω να εκτιμώ. Ξέρω να αντιμετωπίζω και τις δυσκολίες και τις δικές μου και των άλλων. Ξέρω να σηκώνομαι όταν πέφτω. Αυτό το έμαθα.
Μέρος της κρητικής μου καταγωγής μου έχει δώσει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, αυτήν την καλώς εννοούμενη περηφάνια. Λέει μια μαντινάδα ”Καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικέψεις, για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις”. Εγώ πιστεύω ότι η συνέπεια, η ταπεινότητα, η σεμνότητα, οι καλοί τρόποι, δεν είναι αδυναμία, είναι υποχρέωση. Πέρασα πάρα πολλά στάδια τις τελευταίες μέρες, ας μη γελιόμαστε, και όχι μόνο τις τελευταίες μέρες, το τελευταίο πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Η χρονιά που πέρασε ήταν αρκούντως σκληρή και διδακτική, με λάθη από όλους μας, με γενναίες συγγνώμες και απολογίες -τουλάχιστον από μένα και τον Κρατερό Κατσούλη. Μια χρονιά πολύ εποικοδομητική, πολύ δημιουργική, πολύ ευφάνταστη, πολλές φορές χαρούμενη και πολύ πλούσια σε μαθήματα σε όλους τους τομείς.
“Έκανα ότι δεν καταλαβαίνω”
Κάθε αποχωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος κι εγώ βίωσα αυτή την κατάσταση έτσι ακριβώς όπως σας το λέω. Στην αρχή δεν το πίστεψα, έκανα ότι δεν καταλαβαίνω, προσπάθησα να με πείσω ότι είναι ψέματα, έκλαψα, πέρασα πάρα πάρα πολύ άσχημα, τόσο άσχημα που δεν μπορώ να σας πω καν. Ίσως κάποια στιγμή να μιλήσω γι’ αυτό. Πένθησα. Υπήρξα απαρηγόρητη. Στάθηκα δυνατή και μετά κατάλαβα τι ήμουν. Ήμουν πάρα πολύ θυμωμένη”, εξομολογήθηκε η Κατερίνα Καραβάτου. Στη συνέχεια, διαβάζοντας ένα απόσπασμα το βιβλίο “Να σου πω μια ιστορία”, η Κατερίνα Καραβάτου είπε τα εξής για το αίσθημα του θυμού:
“Έρχομαι σήμερα εδώ με ψηλά το κεφάλι ως η Κατερίνα που γνωρίζετε για να αποχαιρετήσω την Κατερίνα Καραβάτου της “Φωλιάς των Κου Κου”. Και ήρθα εδώ για να μοιραστώ μαζί σας τα πλεονεκτήματα του να μη θυμώνουμε”. “Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από μένα, που δεν με υπερασπίστηκα όπως θα έπρεπε και θέλω να συγχωρέσω όσο πιο γρήγορα μπορώ όλους τους ανθρώπους που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε για να μπορέσω να συνεχίσω μπροστά”. “Κατέληξα σε αυτό που ήξερα πάρα πολύ καιρό και ήταν εδώ μπροστά μου. Ξέρετε ποιο ήταν αυτό; Ότι είναι σίγουρο πως το χειρότερο από το να φας ένα μήλο και να βρεις ένα σκουλήκι μέσα, είναι να φας ένα μήλο και να βρεις μισό σκουλήκι μέσα”, κατέληξε η Κατερίνα Καραβάτου.
https://www.youtube.com/watch?v=Xnug6fwumy0