Αφγανιστάν: «Άφησα όλη μου τη ζωή, το σπίτι μου, για να συνεχίσω να έχω φωνή» αναφέρει σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η Roya Heydari είναι μια Αφγανή κινηματογραφίστρια και φωτογράφος, που μαζί με χιλιάδες συμπατριώτες αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Αφγανιστάν. Σε μια συγκλονιστική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λίγο πριν εγκαταλείψει την πατρίδα της αποτυπώνει την απόγνωση και το δίλημμα που αντιμετωπίζουν σήμερα χιλιάδες γυναίκες στη χώρα που ελέγχεται από τους Ταλιμπάν. «Άφησα όλη μου τη ζωή, το σπίτι μου, για να συνεχίσω να έχω φωνή» αναφέρε.
Θυμίζουμε πως όταν ανήλθαν οι Ταλιμπάν στην εξουσία την περίοδο 1996 – 2001, απαγόρευσαν στις γυναίκες να μεταβαίνουν στο χώρο εργασίας τους, τις εμπόδιζαν να φύγουν από το σπίτι χωρίς τη συνοδεία ενός άντρα συγγενή τους και τις ανάγκαζαν να φορούν χιτζάμπ. Αυτή τη φορά, η οργάνωση επιχειρεί να προβάλει μια πιο μετριοπαθή εικόνα, υποστηρίζοντας ότι οι γυναίκες θα έχουν δικαιώματα -συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης και της εργασίας- ωστόσο ευλόγως οι περισσότερες εκφράζουν ανησυχία ότι η στάση τους αυτή μπορεί να μην έχει διάρκεια.
This is entrance point to Abby Gate days before explosion – one detonated a few feet behind us, the other another 30-50 yards further behind that. Both British and US soldiers were stationed there. SEE: #Taliban at front of crowd trying to sort people. #Afghanistan #Kabulairport pic.twitter.com/F739nINn8W
— Jane Ferguson (@JaneFerguson5) August 27, 2021
Η συγκλονιστική ανάρτηση
Στην ανάρτησή της στο Twitter, η Heydari μοιράστηκε μια φωτογραφία από το αεροδρόμιο της Καμπούλ -η μόνη διέξοδος από τη χώρα- με την εξής λεζάντα: «Για άλλη μια φορά, φεύγω από τη μητέρα – πατρίδα. Για άλλη μια φορά, θα ξεκινήσω από το μηδέν». Η φωτογράφος είπε ότι κουβαλούσε μόνο τις κάμερές της και μια «νεκρή ψυχή», καθώς έφευγε από την πατρίδα της. «Με βαριά καρδιά, αντίο πατρίδα. Μέχρι να συναντηθούμε ξανά».
Σύμφωνα με το Al Jazeera, η Heydari κατάφερε να διαφύγει από την Καμπούλ και έφτασε στη Γαλλία υπό τον φόβο ότι δεν θα της επιτραπεί να εργαστεί υπό το καθεστώς των Ταλιμπάν. «Ο θάνατος έρχεται μόνο μία φορά, δεν φοβάμαι να με σκοτώσουν» δήλωσε. «Αυτό που φοβόμουν ήταν να εγκλωβιστώ, να μην μπορώ να βγω έξω και να συνεχίσω τη δουλειά μου».
