Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Όταν κάποιος σου λέει ότι πλούτισε με σκληρή δουλειά, ρώτησέ τον: «τίνος;»
Don Marquis
Ο άνθρωπος της ιστορίας, κοντοστάθηκε δίπλα στον ψαρά με το καλάμι και κοιτώντας με ικετευτικό ύφος, μια τον ίδιο και μια το πανέρι με τα ψάρια, του ζήτησε ένα ψάρι, γιατί είχε δυο μέρες να φάει. “Εγώ ψάρι δεν σου δίνω, του είπε εκείνος. Όμως, αν θέλεις, κάθισε δίπλα μου και θα σε μάθω να ψαρεύεις”. Την ιστορία αυτή την γνωρίζουν πάρα πολλοί και περιέχει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ανατολίτικης σοφίας που, όσες φορές κι αν επαναλαμβάνεται, θα είναι πάντα χρήσιμο.
Για τους γονείς, που παρέχουν στα παιδιά τους ανέσεις και αγαθά πριν καλά καλά μάθουν να κερδίζουν και να διαχειρίζονται ακόμα και το χαρτζιλίκι τους. Μήνυμα όμως και προς τους νέους, πως είναι αξιοπρέπεια να καλύπτουν τις προσωπικές τους ανάγκες και να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους με δική τους προσπάθεια. Ένα αυτοκίνητο που τους αγόρασε ο μπαμπάς τους, πάνω στον ενθουσιασμό του επειδή πέτυχαν στις Πανελλήνιες και που ίσως το επιδεικνύουν με κάποια έπαρση, δεν είναι δική τους κατάκτηση.
Τι μπορεί όμως να κάνει σήμερα ένας νέος αν κληρονομήσει ή κερδίσει σ’ ένα λαχείο κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ευρώ;
Θα τα αποποιηθεί; Πώς θα τα διαχειριστεί; Σίγουρα θα ικανοποιήσει κάποιες επιθυμίες του, θα αγοράσει ένα ακριβό αυτοκίνητο, μια μεζονέτα, θα κάνει αρκετά ταξίδια, ίσως κι’ ένα απ’ αυτά στο… διάστημα, ξοδεύοντας ένα μικρό σχετικά ποσό… Τα υπόλοιπα όμως; Οι περισσότεροι που βρέθηκαν με πολλά χρήματα στα χέρια τους, για τα οποία δεν εργάστηκαν και δεν κουράστηκαν να τα αποκτήσουν, σκέφτονται μετοχές, ομόλογα και τρόπους που να αποδίδουν, με μοναδικό στόχο το μεγαλύτερο κέρδος. Υπάρχει βέβαια εδώ ένα ηθικό ερώτημα. Πόση αυτοεκτίμηση μπορεί να έχει κάποιος που ζει με έναν τρόπο που κοστίζει παραπάνω από την “αξία” του, με χρήμα από κληρονομιά ή από κάποια εύνοια της τύχης; Αλλά αυτό είναι κάτι που συνήθως δεν ομολογείται.
Ωστόσο, η ηθική αυτή πλευρά της διαβίωσης ενός ανθρώπου με χρήματα που απόκτησε από κληρονομιά, στιγματίστηκε απερίφραστα από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη, οι οποίοι με μια αφοπλιστική και ωμή ειλικρίνεια δηλώνουν πως δεν θα αφήσουν τίποτα στους κληρονόμους των.
“Ειναι…αηδιαστικό”
Βέβαια σ’ εμάς τους… ευαίσθητους μεσογειακούς λαούς, όπου το θυμικό υπερβαίνει την λογική, δεν μας αρκεί να δώσουμε στα παιδιά μας τα εφόδια, να τα μάθουμε δηλαδή να…. “ψαρεύουν” αλλά θέλουμε να τους αφήσουμε και αρκετά “ψάρια” στον καταψύκτη, μήπως κάποια μέρα δεν θα έχουν καλή “ψαριά” και πεινάσουν…Όμως οι Βόρειοι με την πιο ψυχρή λογική, έχουν αποφασίσει πως δεν πρέπει τα παιδιά τους να κληρονομούν χρήματα! Ένας απ’ αυτούς μάλιστα, ο διάσημος Βρετανός ηθοποιός Ντάνιελ Κρεγκ, με περιουσία περίπου εκατόν εξήντα εκατομμυρίων ευρώ, εκφράστηκε με τον πιο απαξιωτικό χαρακτηρισμό για τους κληρονόμους, κυρίως χρημάτων: “Ειναι…αηδιαστικό”, είπε “να κληρονομείς χρήματα. Δεν θέλω ν’ αφήσω μεγάλα ποσά στην επόμενη γενιά. Φιλοσοφία μου είναι, ή να τα ξεφορτωθείς ή να τα χαρίσεις πριν πεθάνεις”.
Στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά πιο κυνικός, ο γνωστός Βρετανός ποπ σταρ Sting, δήλωσε πως δεν θ’ αφήσει τίποτε στα παιδιά του απ’ την αξίας τριακοσίων εκατομμυρίων δολαρίων περιουσία του:: “Εχω ενημερώσει τα παιδιά μου οτι δεν θα περισσέψει τίποτε να τους μοιράσω, γιατί… θα τα ξοδέψω! Και τα έξι παιδιά μου δεν μου ζήτησαν τίποτα κι’ αυτό είναι κάτι που εκτιμώ βαθύτατα και το σέβομαι”.
Ο Βρετανός καλλιτέχνης υπογραμμίζει πως τα παιδιά του πρέπει να δουλέψουν, για να αποκτήσουν χρήματα κι αγαθά.. Ο ίδιος, μεγάλωσε σε μια οικογένεια εργατών και ‘χρειάστηκε να ιδρώσει’, όπως είπε, ‘για να καταφέρει να κάνει καριέρα και να αποκτήσει χρήματα, κάτι που θέλει να περάσει και στα παιδιά του.
Ωστόσο, όλοι αυτοί οι πάμπλουτοι που δήλωσαν ότι δεν θ’ αφήσουν, τουλάχιστον πολλά, χρήματα στα παιδιά τους διευκρίνισαν πως ένα μεγάλο μέρος απ’ αυτά θα τα διαθέσουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς και σε ιδρύματα. Πράγματι, πολύ ωραίος τρόπος να ‘σπαταλήσουν’ τα χρήματά τους.
