Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 45 ετών η δημοσιογράφος Γεωργία Παπαδοπούλου. Η Γεωργία Παπαδοπούλου προερχόταν από δημοσιογραφική οικογένεια καθώς ο πατέρας της Γ. Παπαδόπουλος ήταν διευθυντής σε πολλά ΜΜΕ. Η ίδια δραστηριοποιούνταν στο αθλητικό ρεπορτάζ. Ήταν παντρεμένη με τον δημοσιογράφο Σταύρο Γεωργακόπουλο και μαζί είχαν αποκτήσει τρία παιδιά. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έδινε τη δική της μάχη με τον καρκίνο, αλλά τελικά δεν μπόρεσε να βγει νικήτρια. Την είδηση επιβεβαίωσε με συγκινητική ανάρτησή του στο Facebook ο σύζυγος της Σταύρος Γεωργακόπουλος.
«Μαχήτρια, περήφανη, με το χαμόγελο στα χείλη και με τα παιδιά μας στο μυαλό της ως την τελευταία ανάσα… Ακόμη κι από εκεί ψηλά, είμαι σίγουρος, ότι θα είναι πάντα δίπλα μας”, έγραψε στο φινάλε του μηνύματός του, δείχνοντας πόσο πάλεψε η Γεωργία με αξιοπρέπεια μέχρι τέλους, προκειμένου να βγει νικήτρια. Δυστυχώς, δεν τα κατάφερε. “Σήμερα υπό νορμάλ συνθήκες θα έπρεπε σε αυτό εδώ το post να σας ευχαριστήσω για τις ευχές σας λόγω της χθεσινής γιορτής. Ξημέρωσε, ωστόσο, μια πολύ δύσκολη μέρα για την οικογένειά μας. Η Γεωργία Παπαδοπούλου, ο δικός μου Γώγος, έφυγε στις 4.05 π.μ. έπειτα από 4 χρόνια σκληρής και περήφανης μάχης με τη λευχαιμία. Από την πρώτη ώρα ως την τελευταία, πάλεψε γενναία, με όλες της τις δυνάμεις και με απίστευτη αξιοπρέπεια για να νικήσει.
‘Θέλω να πιστεύω ότι έζησε όμορφα’
Κέρδισε πολλές “μάχες”, αλλά ο εχθρός αποδείχθηκε ανίκητος και κάθε φορά επέστρεφε πιο δυνατός. Αφήνει πίσω της τρία υπέροχα παιδιά και γλυκές αναμνήσεις 25 χρόνων. Δεν πρόλαβε να φτάσει τα 45 χρόνια της, αλλά θέλω να πιστεύω ότι έζησε όμορφα, παρότι το νήμα κόπηκε πολύ νωρίς και πολύ άδικα. Θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω όλους όσους στάθηκαν δίπλα μας από το φθινόπωρο του 2017 μέχρι σήμερα και -πιστέψτε με- ήταν πολύ περισσότεροι από όσους περίμενα. Κυρίως τις αιματολόγους του “Ερρίκος Ντυνάν” Ελίνα Βερβέσου, Κατρίνα Κούτση, Φανή Καλάλα που έδωσαν συγκλονιστικό αγώνα πλάι μας, όπως και τους Αλέξανδρο Σπυριδωνίδη, Μαρία Λίγκα, Νίκο Σπυρίδη και Δημήτρης Αγγελινάς από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πάτρας για τον ίδιο λόγο.
Υ.Γ.: Ακόμη και μέσα από το νοσοκομείο φρόντισε χθες να μου κάνει το τελευταίο δώρο. Ζήτησε, μάλιστα, να το έχει στα χέρια της, λίγο πριν φτάσω, για να μου κάνει έκπληξη. Μου την έκανε κι έφυγε με το πού άλλαξε η μέρα. Μαχήτρια, περήφανη, με το χαμόγελο στα χείλη και με τα παιδιά μας στο μυαλό της ως την τελευταία ανάσα… Ακόμη κι από εκεί ψηλά, είμαι σίγουρος, ότι θα είναι πάντα δίπλα μας”.
