Δεν θα ενισχύσει την ελληνική αποστολή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής ο Λευτέρης Πετρούνιας, μαζί με έξι ακόμη Έλληνες αθλητές. Μετά το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και την υπερπροσπάθεια να φθάσει μέχρι εκεί, ο «άρχοντας των κρίκων» επέλεξε να ξεκουραστεί, ώστε να επανέλθει δριμύτερος στο μέλλον. «Για τον Λευτέρη ήταν προαποφασισμένο ότι δεν θα αγωνιζόταν στο παγκόσμιο της Ιαπωνίας, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα είχε στο Τόκιο», σχολίασε σχετικά ο προπονητής της Εθνικής ανδρών, Δημήτρης Ράφτης, για να προσθέσει:
«Χρειάζεται να αποφορτιστεί, για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε σωστά τη νέα σεζόν και να σχεδιάσουμε την επόμενη τριετία. Πρέπει να επιλέγουμε τους αγώνες που θα δίνουμε από εδώ και πέρα, έχοντας ως κύριο στόχο να φτάσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού για να διεκδικήσει την πρώτη θέση, όπως άλλωστε επιθυμεί πάντα». Στη διοργάνωση που θα διεξαχθεί από 18 έως 24 Οκτωβρίου, στο Κιτακιουσού της Ιαπωνίας, θα μετάσχουν για την Ελλάδα οι Νίκος Ηλιόπουλος (σύνθετο ατομικό), Αντώνης Τανταλίδης (έδαφος, πλάγιος ίππος, άλμα), Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης (κρίκοι), Χριστόφορος Κωνσταντινίδης (έδαφος), Σταύρος Γκίνης (κρίκοι) και Στέφανος Τσολακίδης (πλάγιος ίππος, δίζυγο), με τους δύο τελευταίους να πραγματοποιούν την πρώτη τους εμφάνιση με την εθνική σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Η άλλη μεγάλη του αγάπη, το παρκούρ
Ο Λευτέρης Πετρούνιας (Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 1990) είναι Έλληνας γυμναστής και ολυμπιονίκης με ύψος 1,64μ. και μάζα 62 κιλών και διακρίνεται ιδιαίτερα στο αγώνισμα των κρίκων. Έχει αναδειχθεί χρυσός ολυμπιονίκης το 2016, 5 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής και 5 φορές πρωταθλητής Ευρώπης. Ξεκίνησε την ενόργανη γυμναστική σε ηλικία 5 ετών στον Πανιώνιο αλλά το 2005 σε ηλικία 15 ετών έκανε την επανάστασή του, εγκαταλείποντας προσωρινά το άθλημα για να επιστρέψει σε αυτό το 2008, αποφασισμένος να γράψει ιστορία. Στο Λύκειο υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής, γεγονός που τον ανέδειξε σε πρόεδρο του 15μελούς συμβουλίου του σχολείου του. Εκείνη την εποχή ανακάλυψε την άλλη μεγάλη του αγάπη, το παρκούρ, το οποίο συνεχίζει μέχρι και σήμερα όταν έχει χρόνο καθώς τον βοηθά τόσο στην ελαστικότητα όσο και ως εκτόνωση.
