Η κορυφαία Ελληνίδα Μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου, η οποία έχει κάνει περήφανη την Ελλάδα αρκετές φορές με τις επιτυχίες της, έκρυβε για χρόνια έναν προσωπικό Γολγοθά: τη σωματική και σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από τον πατέρα της από τα 11 χρόνια της. Η Μαρία Πολύζου μίλησε για τις δυσκολίες της στο Mega και τη διέξοδο που της προσέφερε ο αθλητισμός. «Έτσι μου δόθηκε τελικά η ζωή. Όχι μόνο να διανύω τα 42.195 μέτρα, όχι μόνο να τερματίζω τον καρκίνο του μαστού που πέρασα, αλλά κυρίως όμως να καταφέρνω να βγαίνω νικήτρια από την μεγαλύτερη μάχη που έδωσα. Με την κακοποίηση», ανέφερε η Μαρία Πολύζου, η οποία μέσα από το βιβλίο της με τίτλο «Μην τα παρατάς», βρίσκει την ευκαιρία να παρακκινήσει κόσμο να μην τα παρατάει.
«Γεννήθηκα στην Πάτρα ο πατέρας μου ήταν ψαράς, δούλευε σκληρά αλλά ήταν πάμπτωχος. Ο πατέρας μου ήταν άγριος στην όψη και στους τρόπους. Δεν ήταν ψηλός, μάλλον μετρίου αναστήματος. Είχε σκούρα επιδερμίδα και το καλοκαίρι μαύριζε περισσότερο λόγω δουλειάς. Είχε μαύρα μαλλιά και μούσια που τον έκαναν ακόμη πιο τρομακτικό. Έπινε και, όταν μεθούσε, γινόταν βίαιος. Μας χτυπούσε και τον τρέμαμε όλοι. Εμένα από την ηλικία των 11-12 ετών με βίαζε» ανέφερε, σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση. «Με σωσίβιο τον αθλητισμό τα όνειρα και τους στόχους μου κατάφερα να βγω από τη μαυρίλα και να προχωρήσω στη θέση που ήθελα εγώ να βάλω τον εαυτό μου».
Μου άρεσε να δραπετεύω στον δικό μου κόσμο
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, η Μαρία Πολύζου έγινε η πρώτη Ελληνίδα που εκπροσώπησε τη χώρα μας σε Μαραθώνιο, ενώ το 2010 έγινε η πρώτη γυναίκα από την αρχαιότητα, που αναβίωσε το Φειδιππίδειο άθλο, καθώς έτρεξε την διαδρομή 524 χιλιομέτρων (Αθήνα – Σπάρτη – Τύμβος Μαραθώνα) στην επέτειο των 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα. Οι δυσκολίες, όμως, δεν σταμάτησαν στην κακοποίηση από το πατέρα της καθώς το 2019 διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Πάλεψε και νίκησε, καθώς ακόμα και στις χημειοθεραπείες, έβρισκε το κουράγιο να χαμογελά.
«Μου άρεσε να δραπετεύω στον δικό μου κόσμο. Την ομορφιά που χρειαζόμουν την έφτιαχνα μέσα μου. Υποσυνείδητα ίσως, από πολύ μικρή προσπαθούσα να μην είμαι εντελώς εκεί όπου βρισκόταν το σώμα μου, αλλά να περιπλανιέμαι όπου με οδηγούσε το μυαλό και η ψυχή μου», αναφέρει στο βιβλίο της και καλεί κάθε παιδί να κυνηγήσει τα όνειρά του, χωρίς να λυγίσει από τις δυσκολίες.
