Ζωή Λάσκαρη: Πρόκειται για μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και η μοναδική που συνεργάστηκε μόνο με μία εταιρία παραγωγής σε όλη την κινηματογραφική καριέρα της.
Η Ζωή Λάσκαρη ήταν μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Όταν ήταν 18 ετών εξελέγη Σταρ Ελλάς 1959 στη φαντασμαγορική χοροεσπερίδα στα Αστέρια της Γλυφάδας με το ψευδώνυμο Αμαρυλλίς (αριθμός 12). Αργότερα, ο Γιάννης Δαλιανίδης την επέλεξε ως πρωταγωνίστρια στην ταινία του Ο Κατήφορος το 1961. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας έκανε την Λάσκαρη μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με τη σημαντικότερη ελληνική εταιρία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ. Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και στα περισσότερα είδη ταινιών της εποχής (κωμωδία, κοινωνικό δράμα, μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.
Έπαιξε σε μια σειρά από κοινωνικά δράματα, επιτυχημένες κωμωδίες και λαμπερά μιούζικαλ, πάντα ως πρωταγωνίστρια. Το πηγαίο ταλέντο της, η σπάνια ομορφιά της και η πληθωρική της παρουσία συνέθεσαν ένα εκρηκτικό μείγμα, που αποτυπώθηκε με αστραφτερό τρόπο στο πανί. Είναι η μόνη ηθοποιός στον κινηματογράφο που συνεργάστηκε μόνο με μία εταιρία παραγωγής σε όλη την κινηματογραφική καριέρα της. Συνολικά έπαιξε σε 22 ταινίες της Φίνος Φιλμ, κάτι που αποτελεί ρεκόρ για πρωταγωνιστικούς γυναικείους ρόλους. Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και στα περισσότερα είδη ταινιών της εποχής (κωμωδία, κοινωνικό δράμα, μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.
Βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου
O δημοσιογράφος Αρης Λουπάσης δημοσίευσε μία φωτογραφία της Ζωής Λάσκαρη από τον ρόλο της σε αυτό το έργο, όπου είναι κυριολεκτικά αγνώριστη. Στο ασπρόμαυρο κλικ της Ζωής Λάσκαρη από το 1984-1985 αναφέρεται: «Η Ζωή Λάσκαρη κυριολεκτικά αγνώριστη δεν διστάζει να τσαλακώσει την λαμπερή εικόνα της για τις ανάγκες του νέου θεατρικού έργου που ανεβάζει στο θέατρο “Διάνα” την χειμερινή περίοδο 1984-85 με τίτλο “Η Ντόρις και ο γυαλάκιας” και με συμπρωταγωνιστή τον Κώστα Καρρά. Τα τραγούδια της παράστασης σε σύνθεση Γιώργου Χατζηνάσιου ερμηνεύονται υπέροχα από την Μαντώ που μεσουρανεί την συγκεκριμένη δεκαετία στο μουσικό στερέωμα και με την αξέχαστη Ελληνίδα ηθοποιό να λαμβάνει βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου για την εξαιρετική ερμηνεία της. Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά το 1964 στο θέατρο “Άντα” της Νέας Υόρκης και μεταφέρεται με επιτυχία και στον κινηματογράφο το 1970 με την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ και τον Τζωρτζ Σήγκαλ (ελληνικός τίτλος “Η τροτέζα και ο πρωτάρης”).
Μετά την ολοκλήρωση των επιτυχημένων παραστάσεων, η Ζωή κάνει πρεμιέρα ανήμερα του Πάσχα του ’85 στο “Μινώα” της Πατησίων με το μιούζικαλ “Πέπσι το κορίτσι του καμπαρέ” που αποτελεί ουσιαστικά διασκευή του “Πέπσι” που σφραγίζει με την ερμηνεία της το 1966 η Έλλη Λαμπέτη. Τα επόμενα τριάντα χρόνια ανεβάζει με δυνατές ερμηνείες έργα δραματικού ρεπερτορίου μεγάλων σκηνοθετών και συγγραφέων μέχρι το 2015 δύο χρόνια πριν το “φευγιό” της, όπου αισθάνεται την ανάγκη να γυρίσει στην κωμωδία για να γελάσει και να διασκεδάσει, όχι να περάσει εύκολα καθώς θεωρεί ότι η κωμωδία είναι ό,τι δυσκολότερο στο θέατρο. Απευθύνεται στον ταλαντούχο Νίκο Μουτσινά που γράφει και σκηνοθετεί για την ίδια την κωμωδία “Νύφη κουράγιο” με το λαμπερό αστέρι να σαρώνει για δύο σαιζόν την σκηνή σε ένα ρόλο που χαίρεται με την καρδιά της και να αποθεώνεται από το κοινό που πιστά την ακολουθεί για περισσότερο από πενήντα χρόνια».
