H Sandee LaMotte του CNN επισκέφθηκε την Ελλάδα, «μετά τη μακρά ταξιδιωτική ξηρασία» για να εξερευνήσει τα νησιά, να ανακαλύψει αν όντως οι φωτό που βλέπει από τη Σαντορίνη ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και να δοκιμάσει τη μεσογειακή διατροφή στον τόπο που γεννήθηκε. Επιστρέφοντας, έγραψε γοητευμένη για όσα γεύτηκε στη χώρα μας. «Θα γευόμουν τη μεσογειακή διατροφή σε μια από τις χώρες καταγωγής της. Είναι ένα βραβευμένο στιλ υγιεινής διατροφής που κάλυπτα για χρόνια ως δημοσιογράφος υγείας. Επρόκειτο να δω, να μυρίσω, να γευτώ και να τραβήξω φωτογραφίες από πολλά από τα φαγητά για τα οποία έγραφα, βασισμένα σε συνταγές που μεταδίδονται στο πέρασμα των αιώνων από τις Ελληνίδες γιαγιάδες στα εγγόνια τους. Τα γεύματα θα φαίνονται και θα έχουν τόσο υγιεινή γεύση; Η απάντηση είναι ναι», γράφει η LaMotte.
Στη συνέχεια η δημοσιογράφος του CNN περιγράφει σε ποια εστιατόρια στα ελληνικά νησιά που επισκέφθηκε δείπνησε και ποια πιάτα γεύτηκε και την εντυπωσίασαν. Στο νησί της Μήλου επισκέφθηκε το Nostos Sea Food. «Οι ντολμάδες που σερβίρονται τυλιγμένοι σε αμπελόφυλλα, είχαν μετατραπεί σε γευστικές μπουκιές με γέμιση γαρίδας και αφρό λεμονιού». Ξεχώρισε επίσης τη γαλατόπιτα με βουτυρένιο φύλλο και κρέμα, γαρνιρισμένη με φυστίκια Αιγίνης. «Ο σεφ είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια εμπειρία αντάξια ενός εστιατορίου 4 αστέρων».
Και συνεχίζει αποθεώνοντας την ελληνική κουζίνα,
«Σε όλη την Ελλάδα, κάθε γεύμα που φάγαμε παρασκευαζόταν με περηφάνια. Το κρεμώδες, πλούσιο ελληνικό γιαούρτι με καρύδια και μέλι προσφερόταν περισσότερο σαν ένα ωραίο επιδόρπιο παρά ως ένα κλασικό πρωινό». Στη Σαντορίνη επισκέφθηκε το 18 Degrees Cafe όπου εντυπωσιάστηκε με μια νέα εκδοχή της σπανακόπιτας «που δεν έμοιαζε σε τίποτα με αυτή που είχαμε δοκιμάσει στις ΗΠΑ». «Τα κολοκυθάκια γεμίζονταν με φρέσκα λαχανικά και βότανα και στη συνέχεια τηγανίζονταν ελαφρά σε ελαιόλαδο. Σερβίρονταν με τζατζίκι».
Και στη συνέχεια προχωρά στην αποθέωση της σαλάτας που ξετρελάνει όλους: Τη χωριάτικη ελληνική σαλάτα. «Ηταν μια αποκάλυψη», γράφει και αφού περιγράφει γλαφυρά τη σαλάτα μένει στη φέτα και καταλήγει: «Δεν είναι περίεργο που οι Έλληνες λένε ότι η φέτα μπορεί να πάει με οτιδήποτε». Στα αγαπημένα της πιάτα συμπεριέλαβε και τα ψητά λαχανικά με ελαιόλαδο, σπόρους και βότανα.
Τα οφέλη από τον μεσογειακό τρόπο ζωής
Και φυσικά, αναφέρεται στο βασιλιά της μεσογειακής διατροφής, το ελαιόλαδο. Και περιγράφοντας πόσο συνδεδεμένο είναι με την ελληνική διατροφή, σημειώνει: «Το ελαιόλαδο είναι τόσο αναπόστατο με την διατροφή στην Ελλάδα που αν οι ντόπιοι πιστεύουν για κάποιον ότι είναι λίγος τρελός λένε…. ”χάνει λάδια”».
Και ακολούθως επικαλείται τα επιστημονικά δεδομένα για τη μεσογειακή διατροφή:
«Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το ελαιόλαδο θα μπορούσε να είναι ένας από τους λόγους που η μεσογειακή διατροφή είναι τόσο καλή. Η μια μελέτη μετά την άλλη διαπιστώνουν ότι η μεσογειακή διατροφή μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για διαβήτη, υψηλή χοληστερόλη, άνοια, απώλεια μνήμης, κατάθλιψη και καρκίνο του μαστού και έχει συνδεθεί με πιο δυνατά οστά, πιο υγιή καρδιά και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Α, και μην ξεχνάτε την απώλεια βάρους!». «Ενώ ο μεσογειακός τρόπος διατροφής βασίζεται σε παραδοσιακά φαγητά από τις 21 χώρες που περιβάλλουν τη Μεσόγειο Θάλασσα, υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό. Βασίζεται στην απλή, φυτική μαγειρική, με φρέσκα λαχανικά και φρούτα, δημητριακά ολικής άλεσης, φασόλια, σπόρους και ξηρούς καρπούς, ενώ δίνεται μεγάλη έμφαση στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.
Το κόκκινο κρέας
Αποχαιρετήστε τη ζάχαρη και το αλεύρι εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Άλλα λίπη εκτός από το ελαιόλαδο, όπως το βούτυρο, καταναλώνονται σπάνια, έως καθόλου. Το κόκκινο κρέας μπορεί να κάνει μια σπάνια εμφάνιση, συνήθως μόνο για να αρωματίσει ένα πιάτο. Αντίθετα, τα γεύματα μπορεί να περιλαμβάνουν αυγά, γαλακτοκομικά και πουλερικά, αλλά σε πολύ μικρότερες μερίδες από ό,τι στην παραδοσιακή αμερικανική διατροφή». Τα ψάρια, ωστόσο, αποτελούν βασικό προϊόν».
Και στη συνέχεια περιγράφει εντυπωσιασμένη ότι στην Ελλάδα τα ψάρια σερβίρονται και τρώγονται ολόκληρα και όχι ως φιλέτα. Μάλλον τρόμαξε κάπως καθώς σημειώνει ότι για όποιον δεν το έχει συνηθίσει θα του χρειαστεί λίγος χρόνος… Γράφει συγκεκριμένα: «Σε ένα τοπικό εστιατόριο, παρακολουθήσαμε τρεις νεαρούς άντρες να γλεντούν με ένα τεράστιο, φρεσκοαλιευμένο ψάρι, χωρίς να αφήνουν τίποτα στην πιατέλα παρά λίγα κόκαλα και ένα κεφάλι. Και με την ευκαιρία, μιλώντας για κεφάλια, θα πρέπει να τα συνηθίσετε… Τα περισσότερα θαλασσινά που είδα στην Ελλάδα σερβίρονταν ολόκληρα, με τα μάτια και όλα. Για κάποιον που συνηθίζει να ψαρεύει… φιλέτα και έτοιμες γαρίδες, χρειάζεται λίγο χρόνο να το συνηθίσει. (Επίσης, δεν με ενδιέφερε καθόλου που όλα τα χταπόδια κρέμονται τριγύρω.) Αλλά αν βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, περιμένεις να φας κάτι φρέσκο -και αυτό παίρνεις».
Και μετά περνά στα γλυκά
«Τα φρούτα είναι τα θεμέλια του γλυκού εδώ». Οι ντόπιοι δεν τρώνε, όπως σημειώνει μπακλαβάδες και λουκουμάδες μετά το γεύμα τους, όπως θα μπορούσαν, αλλά φρούτα. «Σε ένα εστιατόριο, είδα μια οικογένεια να παραγγέλνει μια πιατέλα με φρούτα με καρπούζι ως τούρτα γενεθλίων». «Τα βότανα και τα μπαχαρικά υπερισχύουν του αλατιού και του πιπεριού για να αρωματίσουν μεσογειακά πιάτα. Τα φρέσκα βότανα είναι τόσο σημαντικά που οι Έλληνες τα καλλιεργούν σε κάθε γωνιά. Στην Αθήνα, είδα γλάστρες με βότανα σε περβάζια, κατά μήκος πεζοδρομίων δίπλα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα και στη βάση των δέντρων που πλαισιώνουν τους δρόμους.
Όμως η μεσογειακή «δίαιτα» είναι κάτι πολύ περισσότερο από το φαγητό. Βασίζεται στην κίνηση, όπως το περπάτημα, η ποδηλασία και η κηπουρική, καθώς και το προσεκτικό φαγητό και η συγκέντρωση φίλων και της οικογένειας. Ήταν ξεκάθαρο παντού, όπου πηγαίναμε – μόλις τελείωνε η εργάσιμη ημέρα, ο κόσμος άρχιζε να μαζεύεται στο κέντρο της πόλης ή δίπλα στη θάλασσα, συνέρρεαν με τα πόδια. Οικογένειες και φίλοι ξαναβρίσκονταν, μοιράζονταν τα νέα της ημέρας, γελούσαν -και μετά έτρωγαν».
