Αρκούν δυο πρόσφατα περιστατικά που σόκαραν την κοινή γνώμη για να επανέλθει και πάλι στην επικαιρότητα το ζήτημα του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών. Η κυβέρνηση και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν πάντα τα θέματα ασφάλειας ψηλά στην ατζέντα και μάλιστα όλη αυτήν την διετία της διακυβέρνησης της χώρας από την ΝΔ αποτελούσε και επιχείρημα «χρηστής διακυβέρνησης», αφού είχαν περιοριστεί κατά πολύ και τα περιστατικά βίας, αλλά και οι περιπτώσεις ακραίων επιεσοδίων σε πορείες και συγκεντρώσεις. Ήρθαν όμως σε διάστημα λίγων ωρών πριν μερικές ημέρες δύο περιστατικά, που έθεσαν υπό αμφισβήτηση όλη την προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια για την διαφύλαξη της ασφάλειας των πολιτών.
Το πρώτο περιστατικό είναι η εν ψυχρώ δολοφονία ενός εργαζόμενου στην Ερυθραία από έναν ψυχικά διαταραγμένο άνθρωπο χωρίς κανένα λόγο και χωρίς καμία αφορμή και αιτία. Τα ερωτήματα που προέκυψαν από αυτήν την δολοφονία χτυπούν «στην καρδιά» του συστήματος των υπουργείων, της ΕΛΑΣ, της Δικαιοσύνης και των υπηρεσιών που είναι επιφορτισμένες με την προστασία των πολιτών. Συγκεκριμένα χρειάζονται απαντήσεις γιατί ένας άνθρωπος, που χωρίς να κρύβεται μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης αναρτούσε φωτογραφίες και βίντεο όπου «προπονούταν» με μαχαίρια και σπαθιά ή πυροβολούσε στόχους από την ταράτσα του σπιτιού του, δεν είχε συλληφθεί. Χρειάζονται απαντήσεις γιατί όσοι ενημερώθηκαν για περιστατικά οπλοχρησίας, οπλοκατοχής και πυροβολισμών δεν οδήγησαν τον συγκεκριμένο άνθρωπο ενώπιον των Αρχών ή ενώπιον τον γιατρών για να εξεταστεί. Και αν έγινε κάτι τέτοιο στο παρελθόν, θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις γιατί η Δικαιοσύνη ή η ιατρική επιστήμη έκριναν ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να κινείται ελεύθερος στην κοινωνία.
Το περιστατικό στο Πέραμα
Πάμε στο δεύτερο περιστατικό, αυτό της καταδίωξης στο Πέραμα και της απώλειας της ζωής ενός 20χρονου μετά από πυροβολισμούς των αστυνομικών που τον καταδίωκαν. Και σε αυτήν την περίπτωση όλοι αναμένουν απαντήσεις: Υπάρχει συγκεκριμένη εντολή που ακολούθησαν οι αστυνομικοί για να προχωρήσουν σε εμπλοκή με πυροβολισμούς ή όχι; Είναι αυτός ο ενδεδειγμένος τρόπος μιας καταδίωξης σε επιχειρησιακό επίπεδο; Κινδύνευσαν αθώοι πολίτες από την πορεία του κλεμμένου αυτοκινήτου ή από τις σφαίρες των αστυνομικών; Όλα αυτά τα ερωτήματα που θέτουν οι πολίτες περιμένουν απαντήσεις και η πολιτεία αν θέλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διασφαλίσει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών οφείλει να τα απαντήσει άμεσα.
Σε πολιτικό επίπεδο
Και επειδή αυτά τα περιστατικά έγιναν αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης οι απαντήσεις θα ξεκαθαρίσουν μια και καλή τις προθέσεις τόσο της κυβέρνησης, όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ουδείς σε αυτήν την περίπτωση δεν δικαιούται να καπηλευτεί τις ανθρωπινες απώλειες ή να παίξει πολιτικά παιχνίδια με νεκρούς συμπολίτες μας. Είναι υποχρεωμένο όμως το πολιτικό σύστημα να αποφασίσει τι είδους ασφάλεια θα παρέχει στους πολίτες. Με προτάσεις, με συζήτηση, όχι με υπεκφυγές και τσιτάτα για να γίνουν αρεστοί σε δυο-τρεις κοινωνικές ομάδες. Πρωτίστως η ευθύνη αυτή βαρύνει την κυβέρνηση, αφού εκείνη λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις. Και οι αποφάσεις έχουν να κάνουν με τον τρόπο δράσης της Ελληνικής Αστυνομίας στο σύνολο των σωμάτων και των ομάδων της, έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση που παρέχεται στους αστυνομικούς, έχουν να κάνουν με τις αμοιβές των αστυνομικών, έχουν να κάνουν με τον εξοπλισμό που πρέπει να έχουν οι άνδρες και οι γυναίκες των σωμάτων ασφαλείας.
Η πολιτική ευθύνη
Και αφού λυθεί η επιχειρησιακή ικανότητα της Αστυνομίας, που ουδείς αμφισβητεί, τότε υπάρχει και η πολιτική ευθύνη. Και η πολιτική ευθύνη θα φανεί από την στάση που θα τηρήσουν απέναντι στο ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών όλα τα κόμματα. Και για να μάθουμε και τι ευαγγελίζεται κάθε κόμμα, κάποιος θα πρέπει να προκαλέσει μια τέτοια συζήτηση. Και αυτός που πρέπει να ανοίξει την συζήτηση είναι η κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό όλοι θα βρεθούν απέναντι στις ευθύνες των λόγων και των θέσεών τους και όλοι θα κριθούν από τους πολίτες. Με τον τόπο αυτό ίσως το πολιτικό σύστημα καταφέρει επιτέλους να εμπεδώσει μια και καλή το αίσθημα ασφάλειας, που είναι καταλυτικό στοιχείο στην λειτουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας.
