Με δελτίο Τύπου που εξέδωσε ο δήμος Χαλανδρίου μεταφέρει το μήνυμα του δημάρχου Σίμου Ρούσσου επ’ αφορμή της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής: «Πέρασαν οκτώ και πλέον δεκαετίες από τότε που οι μανάδες και οι πατεράδες μας, πολεμώντας ξυπόλητοι στα βουνά της Αλβανίας, κατόρθωσαν αυτό που όλοι θεωρούσαν ακατόρθωτο. Να σταματήσουν, μόνο με την δύναμη της ψυχής τους, την αήττητη, μέχρι τότε, φασιστική μηχανή. Και να δώσουν στη φοβισμένη ανθρωπότητα την πρώτη ελπίδα ότι ο φασισμός δεν είναι ανίκητος. 81 χρόνια από το έπος της Αλβανίας και 76 χρόνια από το τέλος του πολέμου, οι πληγές αυτού του τόπου ακόμη δεν έκλεισαν.
»Τα κόκκαλα των 7796 στρατιωτών του μετώπου μείνανε για δεκαετίες ξεχασμένα και μόλις πρόσφατα εδέησε η πατρίδα να τα επιστρέψει στη μάνα γη. Τα θύματα πάνε να ξεχαστούν, οι στρατιές των μαρτύρων που ξεψύχησαν στα βουνά, στα μπουντρούμια και στα αποσπάσματα παραμένουν αδικαίωτες. Επανορθώσεις για τη λεηλατημένη μας πατρίδα δεν λάβαμε ποτέ, μόνοι εμείς από όλα τα κατακτημένα έθνη, χάρη στη σιωπή και τη συνενοχή των κρατούντων. Οι αγωνιστές ακολούθησαν τη μοίρα αυτών του 1821, και οι συνεργάτες των κατακτητών γινήκαν ευυπόληπτοι πολίτες να χαίρονται τα κλεμμένα.
»Κι όμως παρά τις ατέλειωτες πίκρες, τις προδοσίες, τα λάθη και τους διχασμούς, παρά την κουτσή ανεξαρτησία και τη λειψή λευτεριά, τη στριμωγμένη ανάμεσα σε απαιτήσεις δανειστών και συμμάχων, τούτος ο τόπος συνεχίζει να τραγουδά την «Ρωμιοσύνη» του, συνεχίζει να γεννά τα «ΌΧΙ» του σήμερα. Αυτά που ορθώνονται πεισματικά απέναντι σε όσους εξαθλιώνουν την ζωή των εργαζομένων, καταστρέφουν τη φύση, ξεπουλούν τον πλούτο της χώρας και κλέβουν το μέλλον των παιδιών της.
Γιατί ανάμεσα σε αυτές τις πέτρες που κακιά σκουριά δεν πιάνει, ζουν ακόμη άνθρωποι με μνήμη και αξιοπρέπεια. Άνθρωποι που θα παλέψουν με το τέρας, που ξανασήκωσε κεφάλι, όσες φορές κι αν χρειαστεί. Αυτή ας είναι και η μεγαλύτερη συνεισφορά μας στην διατήρηση της μνήμης του ‘40: Να δουλέψουμε ενωμένοι για να ξανακάνουμε τον λαό μας πρωταγωνιστή της ιστορίας του, «αφέντη και νοικοκύρη» στον τόπο του. Ζήτω οι αγώνες του λαού μας για λευτεριά και δικαιοσύνη. Ζητώ η 28η Οκτωβρίου 1940».
