Τον εφιάλτη έζησαν οι Αθηναίοι, σαν σήμερα, το 1961, όταν «άνοιξαν» οι ουρανοί και μια παρατεταμένη νεροποντή «αφαίρεσε» τη ζωή από 43 ανθρώπους και τραυμάτισε ακόμα 300. Μιλάμε ίσως για τις πλέον καταστροφικές πλημμύρες που «έζησε» ποτέ η πρωτεύουσα, με τις καταστροφές να είναι ανυπολόγιστες, καθώς 400 σπίτια κατέρρευσαν. Μέσα σε τρεις ώρες η Αθήνα θύμιζε λιμνοθάλασσα, με τους Κηφισό και Ιλισσό να ξεχειλίζουν. Τεράστιες ζημιές προκλήθηκαν στο Μπουρνάζι, τα Νέα Λιόσια, τον Ταύρο, το Θησείο, το Αιγάλεω, το Μοσχάτο, το Νέο Φάληρο, τη Νίκαια και τον Ρέντη.
Η κατάσταση στην Πειραιώς ήταν δραματική με το νερό να φτάνει τα 2 μέτρα και η ορμή του να καταστρέφει μια γέφυρα. Χείμαρροι είχαν σχηματιστεί στο κέντρο της Αθήνας, όπως στη Σίνα, την Ομήρου, τη Βουκουρεστίου, την Πατησίων, την Αλεξάνδρας και τη Συγγρού.
Ο τραγικός απολογισμός της θεομηνίας αυτής ήταν να πνιγούν 43 άνθρωποι, να τραυματιστούν περίπου στους 300, να καταρρεύσουν 400 σπίτια, να πλημμυρίσουν πάνω από 4.000 οικήματα και να μείνουν άστεγες πάνω από 500 οικογένειες.
Ανυπολόγιστες ήταν οι ζημιές στις φτωχογειτονιές της «Δυτικής Όχθης», όπως την έλεγαν, σε Μπουρνάζι, Ανθούπολη, Νέα Λιόσια, όπου καταμετρήθηκαν και τα περισσότερα θύματα. Σύμφωνα με το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων, οι υλικές ζημιές που προκλήθηκαν ήταν οι μεγαλύτερες της τελευταίας 50ετίας.
Πολιτική αντιπαράθεση και ευθύνες
Η πολιτική αντιπαράθεση κτύπησε «κόκκινο», με το κλίμα να είναι τεταμένο, καθώς λίγες μέρες πριν είχε ορκιστεί η νέα κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή, με το ΕΡΕ, ωστόσο οι βουλευτικές εκλογές της 29ης Οκτωβρίου του 1961, έμειναν στην ιστορία ως «εκλογές βίας και νοθείας». Η αξιωματική αντιπολίτευση του Γεωργίου Παπανδρέου έβαλλε κατά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ήταν πέντε χρόνια πρωθυπουργός και όπως είχε πει «είχε αφήσει την Αθήνα έρμαιη στο έλεος των στοιχείων της φύσης, χωρίς στοιχειώδη αποχετευτικά και άλλα έργα υποδομής». Από την πλευρά του, ο υπουργός Συγκοινωνιών και Δημοσίων έργων Σόλων Γκίκας, που επισκέφθηκε τις πληγείσες περιοχές, δήλωσε ότι οι κυβερνήσεις της ΕΡΕ «εξετελέσθησαν όσα ουδέποτε έργα» και επέρριψε τυχόν ευθύνες στις προηγούμενες κυβερνήσεις.
