Μια αίσθηση εξουσίας και υπεροχής
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Αν μια γυναίκα κοιμάται μοναχή, εμείς, όλοι οι άντρες, φταίμε.
Όλοι θα ‘χουμε την άλλη μέρα, στην κρίση του Θεού, να δώσουμε λόγο.
Νίκος Καζαντζάκης
Κάθε φορά που η κοινωνία δείχνει με την συμπεριφορά της το πιο άγριο πρόσωπό της, συνηθίζουμε να λέμε πως έχουμε καταντήσει μια απέραντη ζούγκλα. Εκεί όπου τα περισσότερα ζώα είναι σαρκοφάγα και “σκοτώνουν”, γιατί αυτό επιτάσσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης… Δεν έχουν άλλη επιλογή… Μόλις ικανοποιήσουν αυτό το ένστικτο, δεν επιτίθενται, παρά μόνο όταν απειλούνται. Δεν διαθέτουν ένστικτα απο κείνα που ταλαιπωρούν και εξουσιάζουν την ζωη των ανθρώπων, καθοδηγώντας την συμπεριφορά τους: Δεν αγαπούν, δεν μισούν, δεν ζηλεύουν… Τα ζώα δεν εκδικούνται, δεν δικάζουν δεν τιμωρούν, δεν βασανίζουν και φυσικά δεν διαπράττουν εγκλήματα…
Στην ανθρώπινη κοινωνία ή αλλιώς στην ανθρώπινη πανίδα, τα άτομα διαπράττουν το έγκλημα χωρίς πολλές φορές να γνωρίζουν για ποιον λόγο το κάνουν…Ή μάλλον τον γνωρίζουν αλλά δεν μπορούν να τον ομολογήσουν: Θέλουν να δείξουν πως αυτοί έχουν τον τελευταίο λόγο. Αυτοί δικάζουν, αυτοί τιμωρούν κατά την κρίση τους. Μια αίσθηση εξουσίας και υπεροχής που κρατάει για ελάχιστο χρονικό διάστημα αφού πολλές φορές τα ίδια αυτά τα άτομα βάζουν τέλος και στην δική τους ζωή μην αντέχοντας την ταπείνωση μπροστά στην Δικαιοσύνη αλλά και την αδυναμία τους να δώσουν κάποιες εξηγήσεις για την πράξη τους στον εαυτό τους κυρίως, όπως έχει συμβεί σε κάποιες περιπτώσεις.
Φυσική αδυναμία
Παρ’ όλη την χειραφέτηση της γυναίκας, η συμπεριφορά του άνδρα απέναντί της, όποια σχέση κι’ αν έχει αυτή μαζί του, πρέπει να αντιμετωπίζεται με περισσότερη αυστηρότητα, απ’ ότι η συμπεριφορά του άνδρα απέναντι σ’ έναν άλλον άνδρα, ακόμη και στο έγκλημα. Όχι μόνο γιατί βρίσκεται σε φυσική αδυναμία να υπερασπιστεί τον εαυτό της απ’ την ανδρική επιθετικότητα αλλά κυρίως γιατί η γυναίκα είναι φορέας ζωής. Κι’ αυτή η ιδιότητα απο μόνη της, της δίνει την υπεραξία. Κι’ ακόμη περισσότερο όταν έχει φέρει στον κόσμο ένα ή περισσότερα παιδιά κι εκτός από γυναίκα είναι και μάνα. Έναν ρόλο, την ευθύνη και την σοβαρότητα που κανείς άνδρας δεν μπορεί να διανοηθεί πως μπορεί να υποκαταστήσει…
Πριν λίγες μέρες έφυγε απ’ την ζωή μια προβεβλημένη πολιτικός, όμως η κοινωνία θρήνησε βουβά, όχι την απώλεια μιας πολιτικού, αλλά την απώλεια μιας Μάνας. Έναν ρόλο που ποτέ η ίδια δεν προέβαλλε ως κάποιον ακόμη τίτλο τιμής. Κι ακριβώς αυτό είναι που θέλω να υπερτονίσω: την μητρότητα, ως τη ύψιστη αποστολή της γυναίκας, τις ευθύνες της για την ανατροφή παιδιών, δυσανάλογες για τις αντοχές της που, όχι μόνο δεν της αναγνωρίζονται αλλά της δημιουργούν και προβλήματα στην αναζήτηση εργασίας.
Αποτροπιασμός
Οι δολοφονίες, οι βιασμοί, σωματικοί και ψυχολογικοί, γυναικών, εν δυνάμει μανάδων, απο προβεβλημένα πρόσωπα στον πολιτικό και τον καλλιτεχνικό χώρο σε Ευρώπη και Αμερική, φυσικά και στην χώρα μας, δημιούργησαν έναν αποτροπιασμό και μια φοβία απέναντι στο ανδρικό φύλο, που κινδυνεύει να μετατραπεί σε ρατσιστική στάση απέναντι στον άνδρα. και πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα κοινωνικό φαινόμενο που απειλεί με εξαφάνιση τον θεσμό της οικογένειας κι όχι ως μεμονωμένα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.
Πολλές νέες γυναίκες φοβούνται να δημιουργήσουν ακόμη και μια συντροφική σχέση με προοπτική γάμου, γιατί τρομάζουν στην σκέψη πως ο σύντροφός τους κάποια στιγμή δεν θα μπορέσει να ελέγξει αναπόφευκτα πολλές φορές αισθήματα ζήλειας ακόμα και εκδίκησης. Η κάθε γυναίκα, κυρίως όταν παντρεύεται σε νεαρή ηλικία και φέρνει στον κόσμο περισσότερα από ένα παιδιά, όπως η Νεκταρία, περνά από την νεανική ηλικία κατευθείαν στην ωριμότητα. Δεν έζησε την εφηβεία της, δεν ερωτεύτηκε. Οι γυναίκες αυτές δεν έχουν την δυνατότητα, δεν έχουν τον χρόνο για μια φιλική σχέση ως βαλβίδα εκτόνωσης ενδοοικογενειακής βίας. Και ως προς αυτό ο ανδρας βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, έχει περισσότερη ελευθερία κινήσεων, ιδίως όταν δραστηριοποιείται σε ελεύθερο επάγγελμα χωρίς περιορισμένο ωράριο…
Η μητρότητα
Ουσιαστικά δηλαδή η γυναίκα, παρ’ όλη την χειραφέτησή της, σπάνια έχει χρόνο για προσωπική ζωή που θα δημιουργήσει γκρίζα σύννεφα στην ζωή ενός ζευγαριού… Πριν λοιπόν η Πολιτεία εισάγει στα σχολεία το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, ας σκεφτούμε πως δεν είναι αυτό που λείπει, αλλά η διαπαιδαγώγηση κανακάρηδων και αυριανών ανδρών σχετικά με την συμπεριφορά τους απέναντι στα σημερινά κορίτσια, αυριανές μητέρες, και που καμιά ισότητα δεν μπορει να ισοπεδώσει τις ανισότητες και την διαφορετικότητα των ρόλων ανάμεσα στα δύο φύλα όπως τους όρισε κάτι ανώτερο από εμάς: Η μητρότητα και η ανατροφή παιδιών είναι ο ρόλος μέσα απ’ τον οποίο η φύση ανεβάζει την γυναίκα ένα σκαλί πιο πάνω απ’ τον άνδρα και που η ανδροκρατούμενη κοινωνία δυσκολεύεται να της τον αναγνωρίσει…
Για την Έντυπη Έκδοση
