Η είδηση ότι η Ντόρα Μπακογιάννη πάσχει από πολλαπλό μυέλωμα συγκλόνισε την οικογένειά της, τους φίλους της και την ελληνική πολιτική σκηνή. Λίγες μέρες μετά, πέθανε και η Φώφη Γεννηματά με αποτέλεσμα να ανοίξει ξανά, ακόμα πιο πλατιά, η συζήτηση για τους ανθρώπους που δίνουν μάχη με τον καρκίνο. Η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας από την πρώτη στιγμή τόνισε ότι θα δώσει μάχη απέναντι στον δύσκολο αντίπαλο που έχει μπροστά της. Άλλωστε, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα, η κ. Μπακογιάννη τονίζει: «Με τη σκέψη του θανάτου εξοικειώθηκα στα 35. Μέχρι τότε δεν είχε περάσει από το μυαλό μου. Μετά τη δολοφονία του Παύλου (σ.σ. Μπακογιάννη) εξοικειώθηκα. Τότε, στα 35 έκανα την πρώτη μου διαθήκη».
Η ίδια αποκαλύπτει πως η πρώτη της συνάντηση με τον Παύλο Μπακογιάννη, στο Παρίσι, ήταν άκρως επεισοδιακή και τίποτα δεν έδειχνε πως θα οδηγούσε σε έναν μεγάλο έρωτα, γάμο και δυο παιδιά. «Ήρθε να δει τον Μητσοτάκη. Συνεργάζονταν οι δυο τους. Κάποια στιγμή μου λέει ο Μητσοτάκης “Κάνε του παρέα, σε ένα τέταρτο έρχομαι”. Και ο Παύλος μου κολλάει για την Αποστασία και γινόμαστε από δυο χωριά χωριάτες. Ήταν ο πρώτος μας καβγάς. Είπε τον Μητσοτάκη αποστάτη, κατάλαβε ότι τσίμπησα εγώ και μετά σκοτωθήκαμε. Είπα μετά στον Μητσοτάκη “τι τον έφερες αυτόν τον άθλιο τύπο εδώ μέσα;”, περιγράφει η Ντόρα Μπακογιάννη.
Στη συνέχεια προσθέτει: «Και μετά τον ερωτεύτηκα τρελά. Μένουμε μαζί στο Μόναχο για ένα διάστημα και μετά πέφτει η δικτατορία. Εγώ, είχα γυρίσει νωρίτερα γιατί είχαν βάλει τον Μητσοτάκη φυλακή. Ο Μητσοτάκης είχε πει στον Μπακογιάννη να μην με αφήσει να γυρίσω. Δεν με κρατούσε όμως ούτε ο Μπακογιάννης, ούτε ο στρατός ολόκληρος. Έτσι γύρισα πίσω, έπεσε η δικτατορία, γύρισε και ο Παύλος, γυρίσαμε στην Αθήνα και έπρεπε πλέον να παντρευτούμε, γιατί η εποχή δεν επέτρεπε συμβίωση. Και έτσι παντρευτήκαμε.
Δεν με ενδιέφερε το θέμα του γάμου, ήθελα απλώς να ζω με τον Παύλο. Και έτσι γίνεται ο πρώτος μεταδικτατορικός γάμος και έρχονται άνθρωποι από τις φυλακές, από τα νησιά, από τις εξορίες. Ήταν ένας γάμος όπου ήταν αδύνατο να καταλάβεις τι ήταν ο καθένας πολιτικά. Εμένα τότε ο Παύλος μού φαινόταν μεγάλος. Ήμουν 18 και εκείνος 38. Και έλεγα ότι πρέπει να κάνω γρήγορα παιδιά. Είμαστε και “παιδοοικογένεια” και έτσι κάναμε γρήγορα παιδιά».
