Κατερίνα Νοτοπούλου αυτοάνοσο: Το σπάνιο αυτοάνοσο σύνδρομο και η προσπάθεια της Κατερίνας Νοτοπούλου να αποδεχτεί τη βαριά βαρηκοΐα.
Μια σοβαρή περιπέτεια υγείας την έκανε να δει τη ζωή με άλλο μάτι. Η βουλευτής Θεσσαλονίκης και τομεάρχης τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνα Νοτοπούλου μίλησε για το αυτοάνοσο νόσημα που την έκανε να χάσει την ακοή της, σε μια συγκλονιστική συνέντευξη. “Α ναι, δεν είναι πολύ γνωστό το δικό μου ιατρικό θέμα. Πρόκειται για ένα σπάνιο αυτοάνοσο σύνδρομο τόσο επιθετικό που με έφερε με σοκαριστικό τρόπο αντιμέτωπη με όλα. Κυριολεκτικά χρειάστηκε να παλέψω για τη ζωή μου τους πρώτους μήνες. Και η επαναφορά σε μία ομαλότητα ήταν εξαιρετικά αβέβαια. Στη συνέχεια, σιγά σιγά έμαθα να υπάρχω με άλλο τρόπο” δήλωσε στο thestival.gr. “Ήταν εξαιρετικά δύσκολη και απαιτητική η προσπάθεια. Χρειάστηκα βοήθεια και υποστήριξη για να αποδεχτώ και να αγαπήσω τον καινούριο μου εαυτό με την αναπηρία, να πιστέψω πως μπορώ” πρόσθεσε.
Την ίδια ώρα, περιέγραψε με αφοπλιστική ειλικρίνεια τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προσπάθειά της να ξανασταθεί στα πόδια της. “Μετά από όλα αυτά που πέρασα το μόνο που έχει σημασία είναι να έχω γεμάτη την καρδιά μου και να είμαι χρήσιμη. Είμαι ευγνώμων γιατί έχω ανθρώπους δίπλα μου που με κράτησαν όρθια όταν λύγισα, που με στηρίζουν καθημερινά, που με εμπιστεύονται” είπε η Κατερίνα Νοτοπούλου.
“Σας μιλώ ανοιχτά για το κομμάτι της αναπηρίας που έχω πια, για να ενθαρρύνω τους ανθρώπους που ξαφνικά ένα συμβάν από το πουθενά, τους τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια. Σήμερα έχω βαριά βαρηκοΐα, επικοινωνώ χρησιμοποιώντας ακουστικά βαρηκοΐας και βασίζομαι στη χειλοανάγνωση. Χρειάστηκε να μάθω να επικοινωνώ ξανά από την αρχή και χρειάζεται να καταβάλλω διαρκώς το μέγιστο της προσοχής μου. Καλά τώρα με τις μάσκες η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη” εξήγησε.
“Γενικά μιλώντας, είναι ένας κόσμος φτιαγμένος μόνο για όσους ακούν κανονικά. Ευτυχώς η τεχνολογία βοηθά καταλυτικά στο να είσαι λειτουργικός. Και είναι ευθύνη της Πολιτείας να την καταστήσει προσβάσιμη σε όλους. Και η κοινωνία να δίνει ευκαιρίες και δυνατότητες. Η καθημερινότητα είναι κουραστική και δύσκολη είμαι όμως λειτουργική. Προχωράω. Αλλά μου λείπει η μουσική πολύ… τα τραγούδια…” καταλήγει.
