Χρήστος Ταραντίλης: «Η ΕΕ προτάσσει την κλιματική ουδετερότητα ως μέγιστη προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας».
Η κλιματική αλλαγή φαίνεται ότι είναι – με εξαίρεση την πανδημία που ενέσκηψε στη ζωή μας την τελευταία διετία – το πιο πολυσυζητημένο θέμα διεθνώς. Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο αποφέρει δισεκατομμύρια αποτελέσματα για τον όρο “climate change”. Οι ολέθριες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αποτυπώνονται σε όλο τον πλανήτη. Κύρια αιτία θεωρείται η καύση ορυκτών καυσίμων (άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο), που εκλύει διοξείδιο του άνθρακα και άλλα επικίνδυνα αέρια στην ατμόσφαιρα, τα οποία παγιδεύοντας τη θερμότητα εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Έτσι, προκύπτουν αλυσιδωτά υπερθέρμανση του πλανήτη, τήξη των πάγων, ακραία καιρικά φαινόμενα, δασικές πυρκαγιές, καταστροφή φυσικών οικοσυστημάτων και επώδυνες συνέπειες για τον άνθρωπο.
από τον Χρήστο Ταραντίλη, βουλευτή Επικρατείας ΝΔ
Επομένως, κύριος στόχος στην υπηρεσία της βιωσιμότητας πρέπει να είναι η κλιματική ουδετερότητα. Δηλαδή, η επίτευξη ισορροπίας ανάμεσα στις ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και την απορρόφηση άνθρακα σε συλλέκτες διοξειδίου, επιτυγχάνοντας μηδενικό ισοζύγιο (zero net). Εύλογα, λοιπόν, η ΕΕ προτάσσει την κλιματική ουδετερότητα ως μέγιστη προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.
Στη χώρα μας οι διάσπαρτες διατάξεις δεν διασφαλίζουν τη συνοχή στον τρόπο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και την επίτευξη της κλιματικής ουδετερότητας. Αυτό ακριβώς το κενό επιχειρεί να καλύψει ο «Εθνικός Κλιματικός Νόμος», που βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση. Με τη θέσπιση πλαισίου για τη σταδιακή μείωση των ανθρωπογενών εκπομπών ρύπων με τρόπο περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμο, η κλιματική ουδετερότητα έρχεται επιτακτικά στο προσκήνιο της πολιτικής δράσης.
Αναλυτικότερα, ο διπλός στόχος για λιγότερες εκπομπές και μεγαλύτερη απορρόφηση αερίων του θερμοκηπίου θα επιτευχθεί κινητοποιώντας όλους τους τομείς της οικονομίας και της διοίκησης στο στόχο της κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050, με βέλτιστη αξιοποίηση της τεχνολογίας και παράλληλη ελαχιστοποίηση του κόστους πράσινης μετάβασης. Γι’ αυτό θεσπίζεται συνολικός προϋπολογισμός καθώς και τομεακοί προϋπολογισμοί άνθρακα πενταετούς διάρκειας (αρχής γενομένης από το 2023) στους ακόλουθους τομείς: παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας, μεταφορές, βιομηχανία, κτήρια, γεωργία και κτηνοτροφία, απόβλητα, χρήσεις γης και δασοπονία.
Επιπλέον, για τη στροφή στην πράσινη οικονομία με στόχο την κλιματική ουδετερότητα και την επίτευξη μιας κλιματικά ανθεκτικής κοινωνίας:
- εκπονούνται Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή (ΠΕΣΚΠΑ) και Εθνική Στρατηγική για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή (ΕΣΠΚΑ),
- συστήνεται Εθνικό Παρατηρητήριο από το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας με σκοπό την υποστήριξη της εθνικής κλιματικής πολιτικής,
- προβλέπεται η κατάρτιση Δημοτικών Σχεδίων για την Κλιματική Αλλαγή από κάθε Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α’ βαθμού, προσδιορίζοντας τις αναγκαίες δράσεις για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, και
- δημιουργείται ηλεκτρονική πλατφόρμα στον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ) για την καταγραφή και δημοσιοποίηση του ανθρακικού αποτυπώματος των ΟΤΑ, επιχειρήσεων, εταιρειών και λοιπών νομικών προσώπων, με στόχο τη διαφάνεια.
Είναι αλήθεια ότι η επίτευξη της κλιματικής ουδετερότητας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί ριζικές αλλαγές στον τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας, που προσκρούουν σε πολυετείς πρακτικές και συνήθειες. Θα χρειαστεί, λοιπόν, να καταβληθούν ιδιαίτερες προσπάθειες για τη μεγαλύτερη δυνατή μείωση κατανάλωσης ενέργειας, τη μείωση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από στερεά και υγρά ορυκτά καύσιμα, τη σταδιακή υποκατάσταση του φυσικού αερίου από ανανεώσιμα αέρια (όπως το βιομεθάνιο και το πράσινο υδρογόνο) ιδίως στις μεταφορές και τη βιομηχανία, την επέκταση της διείσδυσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με βάση τις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνολογίες, την αύξηση της ενεργειακής απόδοσης δημόσιων και ιδιωτικών κτηρίων και επιχειρήσεων και την προώθηση οχημάτων μηδενικών ρύπων.
Όμως, η κλιματική ουδετερότητα δεν είναι επιλογή αλλά αναγκαιότητα. Ενέχει δυσκολίες αλλά συνεπάγεται και σημαντικές ευκαιρίες, όπως δυνατότητες για οικονομική ανάπτυξη, νέα επιχειρηματικά μοντέλα και αγορές, νέες θέσεις εργασίας και τεχνολογική ανάπτυξη. Η ψήφιση του εθνικού κλιματικού νόμου θα επιταχύνει τη μετάβαση σε μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία, διευκολύνοντας την προσαρμογή με ήπιο, δίκαιο και οικονομικά λελογισμένο τρόπο. Για την υποστήριξη των απαραίτητων δράσεων και των βιώσιμων επενδύσεων με στόχο την κλιματική ουδετερότητα προβλέπεται να αξιοποιηθούν, μεταξύ άλλων, οι πόροι των Πολυετών Δημοσιονομικών Πλαισίων και του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας αλλά και επενδυτικές προτάσεις μετά από αξιολόγηση.
Αξίζει κλείνοντας να επισημάνουμε ότι με τη νέα αυτή νομοθετική πρωτοβουλία, που έρχεται λίγο μετά την πρόσφατη ψήφιση του νόμου για την απολιγνιτοποίηση, η Ελλάδα κατατάσσεται ανάμεσα στις χώρες που πρωτοστατούν στην υλοποίηση της ευρωπαϊκής πράσινης συμφωνίας. Αποδεικνύει, έτσι, τη σημασία που αποδίδει στην κλιματική ανθεκτικότητα και τη διασφάλιση του μέλλοντος των πολιτών της.
