Είναι η Γυναίκα που λατρεύτηκε περισσότερο απο κάθε άλλο πρόσωπο στην γη
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Το αστείο είναι πολύ …σοβαρό
Ουίνστον Τσώρτσιλ
Μια ανάρτηση τις μέρες των Χριστουγέννων, που ‘σατίριζε’ ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα της Θρησκείας μας, στον βαθμό που υποχρέωσε Πολιτεία και Εκκλησία να αντιδράσουν, μας φέρνει αντιμέτωπους με δυο θλιβερές διαπιστώσεις. Απ’ την μια, η παντελής έλλειψη φαντασίας απ’ τους ‘τεχνίτες’ της σάτιρας, του ευθυμογραφήματος, της κωμωδίας, του αστείου, αυτού του σπουδαίου είδους γραπτού λόγου αλλά και της γελοιογραφίας, μια έλλειψη που οδηγεί απλά σε διασυρμό προσώπων και εκφυλίζει το αποτέλεσμα της τέχνης τους σε κρύο ανέκδοτο… Γιατί η σάτιρα είναι Τέχνη οταν μέσα απ’ αυτή μπορεί να γελάσει κι’ ο σατιριζόμενος.
Η άλλη θλιβερή διαπίστωση αφορά σε μια ειδική κατηγορία πιστών, δυστυχώς αρκετά μεγάλη, η οποία για να πείσει ( τον Θεό άραγε; ) για την δύναμη της πίστης της, επινοεί εχθρούς να πολεμήσει και στρέφεται ευθέως κατά της υπόλοιπης κοινωνίας, με την απροκάλυπτη παρότρυνση των εκπροσώπων της Εκκλησίας, όπως αποδείχτηκε με την στάση της απέναντι στα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ακρότητες
Ωστόσο, αυτές οι ακρότητες ορισμένων Ποιμένων της Εκκλησίας δεν αποτελούν άλλοθι να ευτελίζονται και να λοιδορούνται, πραγματικά ή φανταστικά πρόσωπα της Θρησκείας, η νοητική επικοινωνία με τα οποία διατηρεί ζωντανή την πίστη και την ελπίδα σε πολλούς πιστούς και προσφέρει διέξοδο στις μεταφυσικές τους αναζητήσεις… Τα πρόσωπα αυτά δεν προσφέρονται για σάτιρα! Οι Θρησκείες για να ‘χτιστούν’ και να διατηρηθούν στις ψυχές των πιστών δεν μπορούν να στηρίζονται μόνο σε πραγματικότητες… Χρειάζεται και μυθοπλασία, μια μυθοπλασία που δεν έχουμε δικαίωμα να αποδομούμε.
Η αναζήτηση της πατρότητας του Ιησού και κάποιες άλλες ανάλογες αναρτήσεις που σατίριζαν τα δώρα των Μάγων ανέδειξαν με τον χειρότερο τρόπο την έλλειψη φαντασίας αλλά και της πλήρους αίσθησης του χιούμορ απ’ τους εμπνευστές της.
Το πρόσωπο της Παναγίας που ευτελίστηκε με τον πιο απαξιωτικό τρόπο απ’ την συγκεκριμένη ανάρτηση, είναι μια γυναίκα που ποτε δεν της αποδόθηκε θειική ιδιότητα και ποτέ δεν αμφισβητήθηκε η ανθρώπινη υπόστασή της… Είναι η Γυναίκα που λατρεύτηκε περισσότερο απο κάθε άλλο πρόσωπο στην γη, απο ορθόδοξους, καθολικούς, προτεστάντες κι’ άλλα δόγματα. Είναι η Γυναίκα με τα περισσότερα προσωνύμια στην Χάρη της, τις περισσότερες Εκκλησίες στ’ ονομά Της! Γιατί όλες αυτές οι διακρίσεις για μια γυναίκα που η μυθοπλασία την αποτύπωσε στην μνήμη μας ως μια ανύπαντρη μητέρα; Ενας θεσμός άλλωστε που σήμερα καθίσταται αποδεκτός ως η εναλλακτική στον θεσμό της οικογένειας οπως τον γνωρίζουμε ως τώρα.
Ενα θέλημα ασαφές
Ίσως γιατί η Παναγία δεν εξέθεσε τον εαυτό της στους ηθικούς κινδύνους κάποιας δημόσιας δραστηριότητας η κοσμικής ζωής. Ισως γιατί η συναισθηματική σχέση που γεννιέται ανάμεσα στον πιστό και σε Εκείνη είναι περισσότερο η σχέση σιγουριάς ενος παιδιού στην αγκαλιά της Μάνας του.
Και η Παναγία είναι πάνω απ’ όλα μια Μάνα, μια Μητέρα. Κι αυτή είναι μια σχέση διαφορετική απ’ ότι η σχέση πιστού με τ’άλλα δυο βασικά πρόσωπα της Θρησκείας, τον Πατέρα – Θεό και τον Υιό – Ιησού που μπορει μεν να προσφέρουν ευσπλαχνία κι αγάπη, ωστόσο διατηρούν και την ιδιότητα του ‘τιμωρού’ για όσους δεν εκπληρώνουν το θέλημά τους. Ενα θέλημα πολλές φορές ασαφές και αόριστο που δημιουργεί ανασφάλεια και φόβο στους πιστούς. Κι ένα τέτοιο συναίσθημα φόβου η Παναγία δεν το εμπνέει.
Ωστόσο η προσπάθεια να σπιλωθεί η ηθική της Παναγίας μέσα απο παρόμοιες αναρτήσεις οχι μόνο δεν μειώνουν το μεγαλείο της μητρότητας και το προνόμιο της καθε γυναίκας να αναπαράγει Ζωή αλλά δίνει και υπεραξία σε κάθε ανύπαντρη μητέρα που μεγαλώνει μόνη της ένα παιδί.
