Γιώργος Τρομάρας εγκεφαλικό: Ποιος είναι ο Γιώργος Τρομάρας
Δύσκολες στιγμές για τον Γιώργο Τρομάρα, η υγεία του οποίου βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Ο γνωστός Έλληνας παλαιστής και strongman υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύεται σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα, όπως αναφέρει το Fthis.
Ποιος είναι ο Γιώργος Τρομάρας
Ο Γιώργος Λ. Τρομάρας είναι Έλληνας παλαιστής και strongman. Γεννήθηκε το 1947 στην Αγία Σοφία, ένα μικρό χωριό κοντά στην λίμνη Τριχωνίδα.. Τα παιδικά του χρόνια όπως έχει πει και ο ίδιος ήταν δύσκολα, η αγάπη του όμως για το άθλημα τον ανέδειξε γρήγορα ως τον νέο Έλληνα Ηρακλή. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο τον Κώστα, ο οποίος ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του στο άθλημα. Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την κλίση του στην πάλη και τη μυϊκή δύναμη.
Το 1957 σε ηλικία 9 ετών σήκωσε ένα γαϊδουράκι, μιμούμενος τον Δημήτρη Κωνσταντίνου, έναν αθλητή που παρουσίασε ένα πρόγραμμα μυϊκής δύναμης στο χωριό του.
Το 1960 σε ηλικία 11 ετών ξεκίνησε ελευθέρα πάλη με δάσκαλο τον Σταμάτη Χαρισιάδη (τον λεγόμενο “παππού”), σημαντικό προπονητή της εποχής. Τα πιο δημοφιλή αθλήματα τότε ήταν η πάλη και το ποδόσφαιρο. Το 1968 άνοιξε το πρώτο γυμναστήριο στο Αιγάλεω και γι’ αυτό ήταν ένας από τους πρωτεργάτες στα ιδιωτικά γυμναστήρια. Ακολούθησαν γυμναστήρια στην Ομόνοια, στην Δεληγιώργη και Κεραμικού, στο Πασαλιμάνι καθώς και το Woman Style στον Πειραιά. Μετά από αυτά άνοιξε το Club Υγείας στη Φραντζή, στον Νέο Κόσμο και στην Πατησίων. Το τελευταίο, το οποίο διατηρεί ακόμα, βρίσκεται στην Παιανία.
Το 1968-1970 δίπλα στον Τζιμ Αρμάου άρχισε τα πρώτα επιτεύγματα μυϊκής δύναμης, με τον οποίον είχαν και κοινό δάσκαλο στην πάλη. Κάπου το 1970-74 μαζί με τον Νικηφόρο Λοΐζο διοργανώνει το Μίστερ Ελλάς, στο πρόγραμμα του οποίου ενέταξε αγώνες Δυναμικού Τριάθλου, εμπνευσμένος από ένα ντοκιμαντέρ με τον Αμερικανό bodybuilder Sergio Oliva να γυμνάζεται με αυτές τις κινήσεις. Μολονότι πολλοί το απαξίωσαν αρχικά, εκείνος μαζί με τον Κώστα Καράμπαλη το υποστήριξαν με πάθος. Έχει χαρακτηριστεί ως ο σύγχρονος Ηρακλής, καθώς εκτός από πρωτοπαλαιστής καταφέρνει και πράγματα ανθρωπίνως ακατόρθωτα. Μερικά εξ ‘αυτών είναι το λύγισμα χοντρών σιδερικών, σπάσιμο χοντρών αλυσίδων, ακινητοποίηση αυτοκινήτων εν κινήσει, άνοιγμα ελατηρίων άνω των 400 κιλών με τα δόντια, ακόμα και τράβηγμα αμαξοστοιχιών.
Το 1980 στην εκπομπή «Απίστευτα και όμως αληθινά» τράβηξε 4 βαγόνια τραίνου, γεγονός που προκάλεσε παγκόσμιο εντυπωσιασμό.
Το 1990 στη Αραβία τράβηξε με τα δόντια νταλίκα 35 τόνων με σκοπό να διαφημίσει έναν παλαιστικό αγώνα που συμμετείχε την επόμενη μέρα εναντίον ενός αντιπάλου που ξεπερνούσε τα 2,40μ.
Το 2000 στον Πύργο Ηλείας τράβηξε με τα δόντια 2 βαγόνια τραίνου συνολικού βάρους 28 τόνων. Εκείνον τον καιρό προετοιμαζόταν να τραβήξει 5 βαγόνια και να γραφτεί στο βιβλίο Γκίνες, πράγμα που δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει λόγω τραυματισμού στη κλείδα κατά τη διάρκεια προγράμματος μυϊκής δύναμης που παρουσίαζε σε σχολείο.
Από το 1991 με άδεια του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων παρουσιάζει προγράμματα μυϊκής δύναμης στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει παρουσιάσει προγράμματα σε μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου σε όλη την Ελλάδα, πάντα με περισσότερο το ηθικό δίδαγμα. Πέρα από το αθλητικό στοιχείο, οι επιδείξεις του έχουν και διδακτικό χαρακτήρα, διότι περνάει μηνύματα για την καταπολέμηση της μάστιγας των ναρκωτικών, προτρέποντας τα παιδιά να αθλούνται και να καλλιεργούν το ήθος τους μέσω του αθλητικού ιδεώδους. Επανειλημμένα όταν παρουσιάζεται ενώπιον νέων παιδιών, τονίζει πάντα το «μακριά από τσιγάρα και βλαβερές ουσίες και προπαντός από τη μάστιγα του αιώνος, τα ναρκωτικά». Σε κάθε του πρόγραμμα και συνέντευξη δεν παραλείπει να μιλήσει για την πίστη του, για την θρησκεία, την οικογένεια. Όπως έχει πει «η πίστη είναι το Α και το Ω».
Στα γυμναστήριά του διατηρούσε πλήθος αθλητών, από τους οποίους ο ίδιος θεωρείτο πρότυπο και παράδειγμα έμπνευσης για την ένταξή τους στον αθλητισμό.
Το 1996 που σταμάτησε την επαγγελματική πάλη, στράφηκε περισσότερο στα μυϊκά επιτεύγματα. Με μια συναρμολογούμενη αρένα γύρισε όλη την Ελλάδα τουλάχιστον 10 φορές, από το τελευταίο χωριό της Θράκης, το Ορμένιο μέχρι το άκρο της Κρήτης, το Ζάκρο.
Έχει συμμετάσχει σε πολλές ταινίες ελληνικής παραγωγής,αλλά και του εξωτερικού. Έχει παίξει με τον Σαρλ Αζναβούρ, Σουζάνα Γιόρκ, Κλαούντια Καρντινάλε όπως και με τους πρωταγωνιστές της σειράς Τόλμη και Γοητεία. Στις ελληνικές παραγωγές έχει συνεργαστεί με τον Θανάση Βέγγο, Αντώνη Παπαδόπουλο, Νίκο Παπαναστασίου, Γιώργο φούντα, Νίκο Ρίζο και πολλούς άλλους. Ταινίες στις οποίες έχει συμμετάσχει: Ο Θανάσης στην χώρα της Σφαλιάρας (1976), Παγίδα στην Ελλάδα(1982), Παπασούζας φαντομάς (1983), Τα καθάρματα (1984), Άλλες τον προτιμούν γουλί (1986), Η επιστροφή των καθαρμάτων (2003).
Έχει δώσει συνέντευξη σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές όπως «Τρεις στον αέρα» με τη Σεμίνα Διγενή, στα «Κυριακάτικα» με το Κωνσταντάρα και την Ακρίτα (εκεί τράβηξε 10 αυτοκίνητα με τα δόντια), στον Κώστα Βενετσάντο στην ΥΕΝΕΔ, στο «Πολύ την Κυριακή» με τον Αρναούτογλου, στον Μικρούτσικο «Χαμογελάτε είναι μεταδοτικό», στη «Μηχανή του χρόνου» με τον Χρήστο Βασιλόπουλο, στην ΕΤ3 με τον Νίκο Ασλανίδη, στην εκπομπή «Σενάρια», στο «Βράδυ» με τον Πέτρο Κωστόπουλο, στην ΕΡΤ με τον Κώστα Χαρδαβέλα, στη Νατάσα Ράγιου, στη Στεφανίδου και πολλές ακόμα.
Γνωστές προσωπικότητες που γνώρισε στη ζωή του ήταν οι ηθοποιοί Ρότζερ Μουρ, Κλαούντια Καρντινάλε, πολιτικοί όπως ο Ιντί Αμίν Νταντά, ο Πρόεδρος Δημοκρατίας Αφρικής Κένεθ Καούντα, ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν, σεΐχηδες κ.α.
Με τον αείμνηστο Ολυμπιονίκη παλαιστή Θανάση Καμπαφλή δίδασκαν Ζίου Ζίτσου, Τζούντο και Καράτε στην χωροφυλακή, στο πολεμικό ναυτικό και στις ειδικές δυνάμεις.
Μάνατζερ του στους παλαιστικούς αγώνες ήταν ο αείμνηστος διεθνής παλαιστής Ανδρέας Λαμπάκης, τον οποίο παρουσίαζαν οι φυλλάδες τις εποχής σαν τον “σιδεροκέφαλο” σωσία του.
Ο Γιώργος Τρομάρας είναι ο συνεχιστής των λαϊκών ηρώων Κουταλιανού και Σαμψών, ενώ πλέον είναι ο τελευταίος λαϊκός ήρωας. Έχει εκφράσει το παράπονο του πάνω σε αυτό, λέγοντας «θέλω να δω έστω και δέκα νέους με κλίση πάνω στην πάλη και στις μυϊκές ικανότητες, ώστε να βρεθούν συνεχιστές», όπως επίσης ότι «εάν σταματήσω εγώ αυτό που κάνω, θα σβήσει εξ’ ολοκλήρου». Παράλληλα έχει εκφράσει το παράπονο του σχετικά με την αδιαφορία που δείχνει η πολιτεία απέναντι στο συγκεκριμένο άθλημα, στην άθληση γενικά, αλλά και στον ίδιο. Παρόλο που η πολιτεία δεν του παρέχει ούτε ιατρική περίθαλψη, δε σταματά να κάνει αυτό που έχει τόσο πολύ αγαπήσει και που έκανε τον κόσμο να αγαπήσει τον ίδιο.
