«Δεν έπεσε θύμα οπαδικής βίας» λένε σε ανάρτησή τους οι οργανωμένοι οπαδοί του Αρη για τον θάνατο του 19χρονου Άλκη. Ο επίσημος σύνδεσμος Super 3 με ανακοίνωσή του ξεκαθαρίζει ότι ο 19χρονος δολοφονήθηκε σε ενέδρα που στήθηκε στο στενό του σπιτιού του μαζί με δυο συνομήλικούς του και δεν συμμετείχε σε καμία συμπλοκή οπαδών.
Συγκεκριμένα ο Super 3 αναφέρει: «ΦΤΑΝΕΙ!!! Δημοσιογραφικά σιχάματα, φτάνει… μέχρι εδώ!!!
Μία συμβουλή στο κράτος των Αθηνών… να είστε πιο προσεκτικοί, όταν -με το καλημέρα- αναπαράγετε ειδήσεις από το φέουδο της Θεσσαλονίκης. Η πρώτη ματιά, είναι πάντα η ματιά του παρακράτους της πόλης μας. Αφήστε να περάσουν κάποιες ώρες ή κάποιες μέρες, έτσι ώστε να μαθευτεί η αλήθεια και να τη διαδώσετε. Είναι η δεύτερη φορά που κάνετε το ίδιο λάθος.
Ο Τόσκο δε δολοφονήθηκε σε “συμπλοκές οπαδών” όπως αναπαράχθηκε τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν. Ο Τόσκο έπινε καφέ και του στήθηκε φονική ενέδρα.
Ο Άλκης χθες δε συμμετείχε σε καμία “συμπλοκή οπαδών”. Καθόταν στο στενό του σπιτιού του και έκανε πλάκα με δύο συνομηλίκους του.
Κύριοι, χθες στο Χαριλάου δεν είχαμε καμία “συμπλοκή οπαδών” αλλά μία τυφλή δολοφονική ενέδρα. Μην το γενικεύετε και μην το ονομάζετε οπαδική αντιπαλότητα, γιατί και η οπαδική αντιπαλότητα έχει κανόνες. Είναι ένα μόρφωμα, ένα παρακράτος που συντηρείται με ποικίλους τρόπους χρόνια τώρα.
Τα τελευταία έξι χρόνια, φέρατε στην πόλη ένα πρωτάθλημα, απίστευτο μίσος και τρεις νεκρούς.
Και όλα αυτά τα λέμε, σεβόμενοι την μητέρα του Άλκη. Γιατί ο μικρός δεν ήταν ένας αλήτης που συμμετείχε σε συμπλοκή, ήταν ένα μικρό παιδί που άραζε στη γειτονιά του.
Αυτή την κατάσταση μην τη βαφτίζετε οπαδική βία. Είναι ένα παρακρατικό μόρφωμα που το αντιμετωπίζουμε και εμείς και οι γριές χρόνια τώρα. Ούτε είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε είναι όλα ίδια.
Και τέλος απευθυνόμαστε σε αυτούς, που δημιούργησαν και συντηρούν μέχρι και σήμερα αυτό το μόρφωμα, ευχή και κατάρα σας δίνουμε: Να σαπίσετε σε ένα κρεβάτι με ανοιχτά μάτια, με έναν καθρέφτη στο ταβάνι.
Καλό ταξίδι Άλκη, καλό ταξίδι ψυχούλα μου.
Το χαμόγελο σου δε θα σβήσει ποτέ και σου δίνουμε το λόγο μας, ότι θα περπατάμε περήφανοι στα στενά αυτής της πόλης, θα περπατάμε περήφανοι στα στενά του Χαριλάου και όποιος μας ρωτήσει, όσοι κι αν είναι, ότι κι αν κρατάνε στα χέρια τους, εμείς θα λέμε ότι είμαστε ΆΡΗΣ»
«Ήταν εν ψυχρώ δολοφονία και όχι συμπλοκή οπαδών»: Η ανακοίνωση του ερασιτέχνη ΑΡΗ
Την ίδια ώρα ανακοίνωση εξέδωσε και ο ερασιτέχνης ΑΡΗΣ.
«Ακόμα ένας νέος άνθρωπος έχασε τη ζωή του από μία παρέα δολοφόνων, οι οποίοι εδώ και χρόνια κυκλοφορούν και δρουν ανενόχλητοι στη Θεσσαλονίκη. Έκανε, βλέπετε, το «λάθος» να υποστηρίζει τον ΑΡΗ και να βρίσκεται με τους φίλους του στη γειτονιά τους…
Η δεύτερη δολοφονία σε διάστημα δύο χρόνων, μετά απ’ αυτή του Τόσκο, δεν προκαλεί, πλέον, οργή. Το ποτήρι της οργής έχει ήδη ξεχειλίσει. Η δεύτερη δολοφονία μέσα σε δύο χρόνια θέτει, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, όλους τους υπεύθυνους προ των ευθυνών τους.
Και δε μιλάμε μόνο για τους δολοφόνους, οι οποίοι με δρεπάνια μαχαιρώνουν κόσμο στον δρόμο. Αυτοί βρίσκουν και τα κάνουν. Γιατί ξέρουν ότι θα τη βγάλουν «καθαρή». Η ατιμωρησία είναι αυτή που οπλίζει το χέρι τους για να πάρουν ζωές. Και η ατιμωρησία πρέπει να σταματήσει εδώ.
Κύριοι της Δικαιοσύνης: Όσο αφαιρούνται ζωές και οι υπεύθυνοι κυκλοφορούν ακόμα ανάμεσά μας, η λίμνη του αίματος όλο και θα μεγαλώνει. Η δολοφονία του Τόσκο είναι το πιο νωπό και χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σήμερα θρηνούμε ακόμα έναν θάνατο. Από θαύμα δε θρηνούμε κι άλλους δύο. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να πράξουμε το αυτονόητο; Για να μην ξαναδούν το φως του ήλιου όσοι απροκάλυπτα αφαιρούν ζωές; ΩΣ ΕΔΩ.
Κύριοι της Αστυνομίας: Είναι υποχρέωσή σας να βρείτε ΑΜΕΣΑ τον δολοφόνο με το δρεπάνι με την παρέα του και να τους παραδώσετε στα χέρια της δικαιοσύνης. Σας αναλογεί μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα γίνονται.
Και επειδή ζούμε στην εποχή του «πες, πες, κάτι μένει στο τέλος», όχι κύριοι των ΜΜΕ: ΔΕΝ ήταν συμπλοκή οπαδών. Ήταν εν ψυχρώ δολοφονία ενός παιδιού 20 χρονών το οποίο, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, έπεσε θύμα της «περιπολίας» των γνωστών – αγνώστων, που διψούσαν για αίμα. Οτιδήποτε άλλο λέγεται ή γράφεται, είναι διαστρέβλωση της αλήθειας, η οποία βιάζεται σωρηδόν εδώ και μερικά χρόνια, στον βωμό της προστασίας των «παιδιών».
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζουμε να λέμε «ας ελπίσουμε αυτό να είναι το τελευταίο θύμα». Με την ελπίδα, όμως, δε γίνεται τίποτα. Πράξεις περιμένουμε. Για να κλείσει αυτός ο κύκλος του αίματος και να σταματήσουμε να θρηνούμε τον χαμό νέων ανθρώπων».