Χαρακτηριστικές είναι οι εκφράσεις συνεργατών του Κυριάκου Μητσοτάκη που έλεγαν «είναι εκτός του αξιακού κώδικα του πρωθυπουργού και η αντίδραση του υπουργού έπρεπε να είναι εντελώς διαφορετική
Ο τρόπος που πολιτεύεται διαχρονικά ένας πολιτικός αποτελεί το βασικό στοιχείο που τον ψηφίζουν οι πολίτες, είναι όμως και το βασικό στοιχείο που τον κάνει σεβαστό στους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά και εντός του κόμματος που κινείται. Οι χειρισμοί του απέναντι στα προβλήματα των πολιτών και οι χειρισμοί του όταν αναλάβει έναν υπουργικό θώκο αποτελούν επίσης βασικό στοιχείο δημιουργίας σχέσεων εμπιστοσύνης με το εκλογικό σώμα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως πρόεδρος της ΝΔ, αλλά και λίγο αργότερα όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας ήταν απολύτως ξεκάθαρος στον αξιακό κώδικα με τον οποίο κινείται ο ίδιος πολιτικά. Αυτός ο κώδικας απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε πελατειακή σχέση κυβέρνησης ή κόμματος με τους πολίτες και επενδύει αποκλειστικά στην αξιοκρατία και την ισονομία, αφήνοντας στην άκρη τις πρακτικές του παρελθόντος που στοίχισαν πολιτικά σε όλα τα κόμματα και ουσιαστικά στην ίδια την χώρα.
Του Γιάννη Ντσούνου
Οι πρακτικές του «βολέματος»
Οι πρακτικές του «βολέματος», του «μέσου» και της «συναλλαγής είναι έννοιες που ο πρωθυπουργός θέλησε να αφαιρέσει τόσο από τον πολιτικό λόγο των στελεχών της ΝΔ, όσο και από την πρακτική άσκηση της διακυβέρνησης της χώρας. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη και είναι πράγματι δύσκολο να φύγει από το DNA κάποιων η παλαιοκομματική αντίληψη και του κράτους, αλλά κυρίως των πολιτών. Ουδείς επιτρέπεται να αναφέρεται στους πολίτες με τόσο απαξιωτικό τρόπο μετά από μια τραγωδία, στην οποία η χώρα θρήνησε νεκρούς και ουδείς επιτρέπεται να καπηλεύεται μια τραγωδία για να αποκομίσει μικροκομματικά ή προσωπικά οφέλη.
Η περίπτωση Δούκα και Λιβανού
Αυτό ακριβώς έγινε στην περίπτωση των κ. Δούκα και Λιβανού, με τις αναφορές του δημάρχου Σπάρτης, αλλά και τους επαίνους του υπουργού για τους χειρισμούς που υποστήριξε ότι έκανε ο κ. Δούκας να μην μπορούν να περάσουν απαρατήρητες και ατιμώρητες από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Χαρακτηριστικές είναι οι εκφράσεις συνεργατών του Κυριάκου Μητσοτάκη που έλεγαν «είναι εκτός του αξιακού κώδικα του πρωθυπουργού και η αντίδραση του υπουργού έπρεπε να είναι εντελώς διαφορετική. Ως εκ τούτου δεν υπήρχε κανένα περιθώριο παραμονής του κυρίου Λιβανού στην κυβέρνηση».
Άμεση αντίδραση
Η αντίδραση Μητσοτάκη από την στιγμή που είδε το βίντεο και τις δηλώσεις των δύο στελεχών ήταν άμεση και ζήτησε αυτόματα την παραίτηση Λιβανού, ενώ παράλληλα ο Πέτρος Δούκας διεγράφη από την ΝΔ. Και σίγουρα δεν υπάρχει ηχηρότερο μήνυμα στο εσωτερικό του κόμματός του από τον κ. Μητσοτάκη ότι όποιος παρουσιάσει παρόμοια συμπεριφορά είτε μέσω του δημόσιου λόγου, είτε μέσω πρακτικών, θα έχει την ίδια τύχη με τον κ. Λιβανό. Και επειδή πολλά ακούστηκαν ειδικά από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον τρόπο που πολιτεύεται διαχρονικά η ΝΔ, ορθό είναι να ειπωθούν και πώς έγιναν τα πράγματα το 2007, αλλά και τώρα στην πρόσφατη κακοκαιρία, που κάποιοι συνέδεσαν ατυχώς νομίζω με την τραγωδία του 2007.
Τι έγινε το 2007
Το 2007 δόθηκαν τάχιστα αποζημιώσεις σε όσους επλήγησαν όχι όμως με σακούλες και συναφή μέσα, όπως υποστήριξε ο κ. Δούκας, αλλά μέσω τραπεζών και τραπεζικών λογαριασμών. Και μάλιστα όλοι θυμούνται ότι τα όποια λάθη έγιναν και πήραν κάποιοι χρήματα που δεν δικαιούνταν, ζητήθηκαν πίσω. Η σύνδεση δε των τότε τριχίλιαρων με την αποζημίωση των δυο χιλιάδων ευρώ από την Αττική Οδό στους πολίτες που εγκλωβίστηκαν στην πρόσφατη κακοκαιρία είναι μάλλον ατυχής, αφού τα πρώτα αφορούν χρήματα του προϋπολογισμού και τον επιβαρύνουν, ενώ τα δυο χιλιάδες ευρώ αποτελούν αποζημίωση από έναν ιδιώτη, που δεν ανταποκρίθηκε στην ταλαιπωρία των πολιτών.
Αποτέλεσμα όλων αυτών σίγουρα είναι ένα: οι πολίτες ενδιαφέρονται για τα καθημερινά τους προβλήματα και δεν ανέχονται πλέον καμία πολιτική συναλλαγής με κανένα πολιτικό κόμμα, καθώς η κοινωνία έχει προχωρήσει αρκετά για να απορρίπτει τέτοιου είδους πολιτικές. Μακάρι το ίδιο να κάνει και η ίδια η πολιτική για να επιστρέψει από την απαξίωση στον σεβασμό που της αναλογεί.
