Σοφία Αλιμπέρτη σήμερα: Η ηθοποιός απάντησε αν της λείπει η τηλεόραση και μίλησε για τη ζωή στην Πάρο
Τα εγκαίνια της πρώτης έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο «Πλην Πυρός» πραγματοποίησε ο γιος της Σοφίας Αλιμπέρτη και του Γιάννη Πάριου, Μιχαήλ Βαρθακούρη. Από αυτό το σημαντικό για εκείνον γεγονός δεν θα μπορούσαν από το πλευρό του να λείπουν οι γονείς του. Η κάμερα του «Mega Καλημέρα» ήταν εκεί και η Σοφία Αλιμπέρτη σε μια από τις σπάνιες φορές που τη βλέπουμε να κυκλοφορεί δημόσια μίλησε για τα παιδιά της, τη ζωή της στην Πάρο και την αποχή της από την τηλεόραση. Όπως αποκάλυψε ο γιος της την έχει φωτογραφίσει σε προσωπικές στιγμές και χαριτολογώντας είπε πως τον έχει παρακαλέσει να μην βγάλει τις φωτογραφίες προς τα έξω για να μη γίνει ρεζίλι.
Η ζωή στην Πάρο, η αποχή από την TV
Η ηθοποιός τα τελευταία χρόνια ζει στην Πάρο και αποκάλυψε πως στην Αθήνα είχε να έρθει ενάμισι χρόνο. «Είμαι παρά πολύ καλά στην Πάρο. Έχεις μια ποιότητα ζωής καταπληκτική. Τώρα που έχω έρθει εδώ μετά από σχεδόν ενάμισι χρόνο είμαι έξω από τα νερά μου και έχω σοκαριστεί. Κόσμο, αυτοκίνητα…». Στην ερώτηση αν της λείπει η τηλεόραση η Σοφία Αλιμπέρτη είπε: «Δεν μου λείπει η τηλεόραση. Ήταν μια σκέψη που με βασάνιζε πολλά χρόνια. Ευχόμουν να καταφέρω να φύγω εγώ πρώτη».
Ξέρω ότι τα κατάφερα με τα παιδιά μου
Μιλώντας για παιδιά της λέει πως ήταν δύσκολη η καθημερινότητα με δυο αγόρια. «Έπρεπε να ξεχάσω την ιδιότητα της μητέρας και να συμπεριφερθώ λίγο σαν άνδρας. Όπως έλεγε η γιαγιά μου “τα παιδιά επειδή δεν ξέρουν να σέβονται πρέπει να σε φοβούνται” οπότε εγώ διάλεξα αυτό το μοντέλο. Έχουμε μια συγκλονιστική σχέση, εγώ ήθελα να μεγαλώσω άνδρες. Ήξερα πολύ καλά ότι από τη στιγμή που έμεινα έγκυος είναι τιμή μου που τα γεννάω, δεν είναι δικά μου, ανήκουν στον εαυτό μου και ως γυναίκα ταλαιπωρημένη από κάποιον άνδρα που δεν μεγάλωσε όπως θα έπρεπε αποφάσισα ότι τα παιδιά μου δεν θα γίνουν έτσι και έφυγα σε εισαγωγικά προκειμένου να τους δώσω χώρο να αναπτυχθούν.
Εμένα το μότο μου όλα αυτά τα χρόνια είναι ένας στίχους από το “Τζιβαέρι” που λέει “Σεμνά και ταπεινά, πατώ στη γη”. Αυτό ήθελα να περάσω και στα παιδιά μου και τώρα πια ξέρω ότι τα κατάφερα. Για έναν γονιό είναι πολύ σημαντικό να ξέρει εν ζωή ότι έκανε καλή δουλειά και μένα αυτό τα παιδιά μου μού το έχουνε δώσει και τα ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Και να πεθάνω αύριο ξέρω…».
