Ουκρανία πόλεμος: Ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας Ζελένσκι κατηγόρησε τη Ρωσία ότι αναπτύσσει Σύρους μισθοφόρους στο μέτωπο του Κιέβου.
Το τέλος του 27χρονου Πελοποννησιακού πολέμου το 404 π.Χ. άφησε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων που είχε γνωρίσει μόνο διαρκή πόλεμο. Και παρόλο που ο πόλεμος στην αρχαία Ελλάδα είχε διαφορετική υπόσταση στο μυαλό των ανθρώπων, καθώς θεωρούταν πιο… φυσιολογική κατάσταση, με την ειρήνη να αποτελεί μάλλον το μεσοδιάστημα μεταξύ των συγκρούσεων- αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το μέγεθος των συγκρουόμενων δυνάμεων άλλαξε την ίδια τη φύση του πολέμου που διεξαγόταν ως τότε. Από μεμονωμένες συγκρούσεις που σκοπό είχαν να λήξουν γρήγορα, συχνά σε προσυμφωνημένα πεδία μάχης, ο πόλεμος πήρε ολοκληρωτικό χαρακτήρα. Σε κάθε πεδίο, οποιαδήποτε στιγμή, με σκοπό τον εκμηδενισμό του αντιπάλου, με δηώσεις, σφαγές και λεηλασίες.
Η πτώση, ωστόσο, της Αθήνας και η λήξη του πολέμου άφησε… άνεργους πολλούς άνδρες, που είχαν μεγαλώσει μην έχοντας άλλο τρόπο βιοπορισμού από τη στρατιωτική μισθοδοσία και το πλιάτσικο. Λίγο καιρό αργότερα όλοι αυτοί θα προσέτρεχαν σωρηδόν να καταταχθούν στις τάξεις του στρατού του σατράπη της Ασίας Κύρου, που σκόπευε να διεκδικήσει τον περσικό θρόνο από τον αδερφό του Αρταξέρξη, και θα έγραφαν το έπος της Καθόδου των Μυρίων. Ανάμεσα σε αυτούς και ο ιστορικός Ξενοφώντας, που μας άφησε την καταγραφή της ιστορίας.
Ο συριακός εμφύλιος
Αυτή η μικρή ιστορική αναδρομή με αφορμή την είδηση που «έβγαλε» ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας Ζελένσκι ότι η Ρωσία αναπτύσσει Σύρους μισθοφόρους στο μέτωπο του Κιέβου και τις αντίστοιχες αιτιάσεις της ρωσικής κυβέρνησης ότι η Τουρκία έστειλε τζιχαντιστές να συνδράμουν τους Ουκρανούς. Ο μαινόμενος από το 2011 εμφύλιος στη Συρία έχει δημιουργήσει μια ανάλογη κατάσταση. Και όσοι νομίζουν ότι οι συγκρούσεις στη συριακή επικράτεια σταμάτησαν εντελώς, επειδή δεν τις δείχνει η τηλεόραση, απατώνται. Απλώς έχουν περιοριστεί σε τοπικές αψιμαχίες, που δημιούργησαν… πλεόνασμα μαχητών.
Πρώτη η Τουρκία
Πρώτη που έσπευσε να το εκμεταλλευτεί αυτό ήταν η Τουρκία που μετέφερε έμμισθα τμήματα των σουνιτικών πολιτοφυλακών στο λιβυκό μέτωπο για να στηρίξουν τον εκλεκτό της για τη διακυβέρνηση της χώρας. Εκεί συγκρούστηκαν και με Ρώσους μισθοφόρους της περίφημης εταιρείας Wagner. Τώρα, αν επιβεβαιωθούν οι φήμες, οι δυο αντίπαλοι θα βρεθούν ξανά αντιμέτωποι σε ένα άλλο, πιο παγωμένο τερραίν. Κοντά σε αυτούς και σιίτες και αλεβίτες μισθοφόροι, που πρόθυμα θα στείλει η Συρία. Έχει να ξεπληρώσει, βλέπετε, την αμέριστη στήριξη της Ρωσίας στο καθεστώς Άσαντ όλα τα χρόνια του εμφυλίου. «Οι εμφύλιες συγκρούσεις έφεραν μεγάλες κι αμέτρητες συμφορές στις πολιτείες, συμφορές που γίνονται και θα γίνονται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου, συμφορές που μπορεί να είναι βαρύτερες ή ελαφρότερες κι έχουν διαφορετική μορφή ανάλογα με τις περιστάσεις», είχε γράψει προφητικά ο Θουκυδίδης.
