Μαριούπολη – πόλεμος στην Ουκρανία: Κατεστραμμένο το 90% των κτιρίων

Δραματική είναι η κατάσταση στη Μαριούπολη της Ουκρανίας, όπου οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν το ανελέητο σφυροκόπημά τους με συνεχείς βομβαρδισμούς. Η Μαριούπολη με αρκετούς Έλληνες ομογενείς δεν θυμίζει σε τίποτα την πόλη 23 ημέρες πριν από ρωσική εισβολή. Αποτελεί μία από τις πολύ σοβαρά πληγείσες περιοχές της Ουκρανίας, με τις συγκρούσεις και τους βομβαρδισμούς να είναι συνεχείς καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Εκτός από το χτύπημα στο θέατρο που χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο, τον γύρο του διαδικτύου κάνουν βίντεο και φωτογραφίες που δείχνουν δρόμους γεμάτους συντρίμμια και σπασμένα τζάμια.

https://twitter.com/ua_industrial/status/1504744367248007169?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1504744367248007169%7Ctwgr%5E%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.thetoc.gr%2Fdiethni%2Farticle%2Fkraniou-topos-i-marioupoli-binteo—sok-me-isopedomeno-terastio-emporiko-kentro—katestrammeno-to-90-ton-ktirion%2F

Οι εικόνες που έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας από την πολιορκούμενη Μαριούπολη προκαλούν σοκ και αποτροπιασμό. Υπολογίζεται ότι το 90% των κτιρίων στη στρατηγική πόλη-λιμάνι έχουν υποστεί ζημιές ή έχουν καταστραφεί ολοσχερώς.

Θέατρο Μαριούπολης: 1.300 άνθρωποι ήταν στο καταφύγιο την ώρα που έπεσαν οι βόμβες

Οι τοπικές αρχές είπαν ότι οι ρωσικές δυνάμεις βομβάρδισαν το θέατρο χωρίς να λάβουν υπόψη τους την προειδοποίηση που ήταν γραμμένη στο έδαφος με τεράστια γράμματα μπροστά και πίσω από το κτίριο: “Diéti” (“Παιδιά” στα ρωσικά). Σε επίσημες ανακοινώσεις για τον αριθμό των διασωθέντων από τα συντρίμμια του θεάτρου της Μαριούπολης που βομβαρδίστηκε το βράδυ της Τετάρτης 16 Μαρτίου, προχώρησαν οι ουκρανικές αρχές.

Μέχρι στιγμή ως διασωθέντες αναφέρονται 130 άνθρωποι που ήταν μεταξύ όσων είχαν βρει καταφύγιο στο θέατρο, όπως ανακοίνωσε η Ουκρανή διαμεσολαβήτρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Λουντμίλα Ντενίσοβα. Εκατοντάδες άνθρωποι βρίσκονταν στο καταφύγιο που είχε διαμορφωθεί στο θέατρο, όταν το κτίριο βομβαρδίστηκε από τις ρωσικές δυνάμεις, όπως υποστηρίζουν οι ουκρανικές αρχές.

Στις δηλώσεις της, η επίτροπος ανθρωπίνων δικαιωμάτων είπε ότι οι εργασίες διάσωσης βρίσκονται σε εξέλιξη στο σημείο και υπάρχουν ακόμα 1.300 άνθρωποι στο υπόγειο.

“Από αυτήν την ώρα, γνωρίζουμε ότι έχουν βγάλει 130 άτομα, αλλά σύμφωνα με τα στοιχεία μας, υπάρχουν περισσότερα από 1.300 άτομα που βρίσκονται σε αυτά τα υπόγεια, σε αυτό το καταφύγιο” τόνισε χαρακτηριστικά. “Προσευχόμαστε να είναι όλοι ζωντανοί, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχουν πληροφορίες για αυτούς” ανέφερε η Ντενίσοβα στον αέρα τηλεμαραθώνιου για τους Ουκρανούς την Παρασκευή. Οι διασώστες συνεχίζουν τις προσπάθειες να βρουν αμάχους κάτω από τα συντρίμμια του θεάτρου.

“Δεν είναι πια η Μαριούπολη, είναι μια κόλαση”

Τράπηκαν σε φυγή από την “κόλαση”, από την πολιορκημένη πόλη της Μαριούπολης και περιγράφουν εικόνες με πτώματα να κείτονται στους δρόμους για μέρες. Πείνα, δίψα, τσουχτερό κρύο τις νύχτες που πέρασαν σε κελάρια με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Υπό το αδιάκοπο σφυροκόπημα των βομβαρδισμών των ρωσικών δυνάμεων σε αυτό το στρατηγικό λιμάνι στη νοτιοανατολική Ουκρανία, κάτοικοι, που βρίσκονται τώρα στη Ζαπορίζια, περίπου 250 χιλιόμετρα βορειοανατολικά, λένε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι μπόρεσαν να φύγουν αφού χρειάστηκε να λιώσουν χιόνι για να πιουν νερό και να μαγειρέψουν υπολείμματα τροφίμων χρησιμοποιώντας ξύλα για να τραφούν, λόγω έλλειψης πόσιμου νερού και προμηθειών τροφίμων.

https://twitter.com/LewkHughes/status/1504747328007196673

“Δεν είναι πια η Μαριούπολη, είναι μια κόλαση”, είπε η Ταμάρα Καβουνένκο, 58 ετών. Οι Ρώσοι “εκτόξευσαν τόσες ρουκέτες”, προσθέτει, “που οι δρόμοι είναι γεμάτοι με πτώματα αμάχων”. “Όταν χιόνιζε, μαζεύαμε χιόνι και το λιώναμε για νερό. Όταν δεν χιόνιζε, βράζαμε νερό από το ποτάμι για να το πιούμε”.

Η Καβουνένκο είναι μία από τους περισσότερους από 4.300 εκτοπισμένους από τη Μαριούπολη που έχουν φτάσει στη Ζαπορίζια από την αρχή της εβδομάδας. Σύμφωνα με το Κίεβο, περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι στιγμής στη Μαριούπολη. Η πόλη είναι στρατηγικής σημασίας στον βαθμό που η κατάληψή της θα επέτρεπε στη Ρωσία να κάνει τη σύνδεση μεταξύ των στρατευμάτων της στην Κριμαία και εκείνων στο Ντονμπάς, ενώ θα μπλόκαρε την πρόσβαση των Ουκρανών στη Θάλασσα του Αζόφ.

Οσμή θανάτου

Σε ένα μήνυμα που δημοσιεύτηκε στο Telegram, ο δήμαρχος της Μαριούπολης, Βαντίμ Μποϊτσένκο, ανέφερε ότι περίπου 6.500 οχήματα μπόρεσαν να φύγουν από την πόλη τη νύχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη. Στη Ζαπορίζια, σε ένα κτίριο σοβιετικής περιόδου, εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού περιμένουν εκτοπισμένους δίπλα σε στοίβες παιδικά παπούτσια και κουβέρτες.

Με μακριά νύχια και βρώμικα χέρια, ο Ντίμα είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι είχε να πλυθεί δύο εβδομάδες και αναγκάστηκε να κλέψει τρόφιμα από καταστήματα για τα παιδιά και τους παππούδες του. “Μείναμε σε υπόγεια και όταν ήταν -4 βαθμοί Κελσίου, ήταν μια καλή θερμοκρασία”, λέει, σηκώνοντας το πόδι του για να δείξει ότι φοράει τρία παντελόνια για να αντέξει το κρύο.

“Ορισμένες φορές τα πτώματα έμεναν στο δρόμο για τρεις μέρες”, προσθέτει, “η οσμή είναι έντονη στην ατμόσφαιρα και κανείς δεν ήθελε να το αισθάνονται αυτό τα παιδιά του”. Ο Ντίμα λέει ότι κατάφερε να φύγει από τη Μαριούπολη στην τρίτη προσπάθεια και έφτασε στη Ζαπορίζια την Τρίτη με τη σύζυγό του και τα δύο μικρά παιδιά του. Η Ντάρια θυμάται από την πλευρά της ότι έμεινε στο υπόγειο του κτιρίου της με το μωρό της, μια κόρη, για δέκα μέρες.

“Εξαντλημένοι, άρρωστοι, κλαίνε…”

“Μέρα με τη μέρα η κατάσταση χειροτέρευε”, λέει, “ήμασταν χωρίς φως, χωρίς νερό, χωρίς αέριο, χωρίς κανένα μέσο επιβίωσης. Ήταν αδύνατο να αγοράσουμε οτιδήποτε, πουθενά”. Η Μαρίνα, εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού, βλέπει τη μεγάλη αγωνία των επιζώντων. “Είναι εξαντλημένοι, άρρωστοι, κλαίνε”, είπε. Στη Ζαπορίζια, τους προσφέρεται καταφύγιο και η δυνατότητα να κάνουν ντους. “Τους φροντίζουμε”, προσθέτει η Μαρίνα, “τους παρέχουμε τα πάντα”.

Ο μόνος τρόπος να φύγεις από τη Μαριούπολη είναι με το αυτοκίνητο. “Είδαμε ανθρώπους με λευκές κορδέλες [στο όχημά τους] που έφευγαν”, μαρτυρεί μια γυναίκα η Ντάρυα, λέγοντας ότι ενώθηκε μαζί τους αφού ζήτησε από μια γειτόνισσα να έρθει κι εκείνη μαζί τους.

Για ορισμένους, το ταξίδι από τη Ζαπορίζια, που συνήθως διαρκεί τρεις ή τέσσερις ώρες, κράτησε μιάμιση μέρα. Πολλοί από αυτούς που έφτασαν στη Ζαπορίζια λένε ότι δεν μπόρεσαν να εγκαταλείψουν τα καταφύγιά τους λόγω της σφοδρότητας των ρωσικών επιθέσεων και ότι βρήκαν μια ασφαλή διαδρομή τυχαία, χωρίς να μπορούν να λάβουν βοήθεια μέσω του τηλεφώνου ή του διαδικτύου.