Διέφυγαν από τη φρίκη του πολέμου στην Ουκρανία και πλέον φιλοξενούνται σε κατασκήνωση του Δήμου Ζωγράφου, στη Ραφήνα, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον στη χώρα μας. Ο λόγος για την οικογένεια του ομογενή Γιάννη Μπερσίνη και τις δύο κόρες του, οι οποίες μίλησαν στην ΕΡΤ για τις δραματικές στιγμές που έζησαν. «Να αφήσουμε το σπίτι μας και το σχολείο μας ήταν πολύ δύσκολο γιατί είμασταν εκεί τρία χρόνια. Είχαμε συνηθίσει να πηγαίνουμε παντού με τα πόδια σε αντίθεση με εδώ», είπε η Φιλίτσα η οποία πηγαίνει στην τρίτη λυκείου.
«Θυμάμαι το βράδυ που ξυπνήσαμε στον Σαρτανά από τους βομβαρδισμούς. Κοιμόμασταν στα καταφύγια μέχρι την ημέρα που μας είπαν ότι μπορούμε να φύγουμε για την Ελλάδα», εξιστόρησε η Ελληνίδα ομογενής. Η αδελφή της, Αλεξάνδρα, μιλώντας άπταιστα ελληνικά τόνισε ότι βοηθάνε τα υπόλοιπα παιδιά που δεν γνωρίζουν καλά τη γλώσσα. «Είναι λίγο δύσκολο γι’ αυτούς, αλλά το καλό είναι ότι ξέρουν να διαβάζουν», πρόσθεσε.
Απαντώντας στο αν θέλει να γυρίσει πίσω στο χωριό της στην Ουκρανία όταν τελειώσει ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας ανέφερε ότι το θέλει γιατί έχει αφήσει πίσω όλους τους φίλους της και το σχολείο.
«Μας στενοχωρεί ότι αφήσαμε τα σπίτια μας για έναν πόλεμο που δεν έχει νόημα», δήλωσε στην ΕΡΤ η νεαρή κοπέλα.
Μείναμε ζωντανοί – Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο στα παιδιά μας
«Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσαμε να κάνουμε στα παιδιά μας είναι εγώ και η σύζυγός μου ότι μείναμε ζωντανοί. Οι εικόνες και οι μνήμες που θα τους συντροφεύουν στη ζωή τους θα είναι πάντα πολεμικές. Αν υπήρχε και ο θάνατος θα ήταν ακόμη δραματικότερες», δήλωσε στην ΕΡΤ ο πατέρας των κοριτσιών Γιάννης Μπερσίνης. Ο ίδιος αναφέρθηκε στην ελληνική πολιτεία και στις ευρωπαϊκές προσπάθειες που γίνονται για τους πρόσφυγες από την Ουκρανία. «Έχουμε τη θέληση για μια καινούργια ζωή. Αρκεί που είμαστε στη ζωή», είπε και συγκλόνισε με τα λόγια του.