Ουκρανία πόλεμος: Η απίθανη ιστορία του Ιβάν Λούκα Βαβασόρι

ΑΘΛΗΤΙΚΑ

Ουκρανία πόλεμος: Η απίθανη ιστορία του Ιβάν Λούκα Βαβασόρι

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιώργος Ζαχάρης

Ουκρανία πόλεμος: Ο υιοθετημένος από Ιταλούς γονείς Ρώσος τερματοφύλακας που έγινε εθελοντής στον ουκρανικό στρατό!

24.03.2022 | 15:18

Στις 11 Δεκεμβρίου 1997 η Αλεσάντρεα Σγκαρέλα, σύζυγος του Πιέτρο Βαβασόρι, γνωστού βιομηχάνου της Ιταλίας έκανε τις τελευταίες ετοιμασίες για να πάρει για πρώτη φορά στην αγκαλιά της τον υιοθετημένο της γιο από τη Ρωσία Ιβάν Λούκα. Δεν πρόλαβε όμως, καθώς έπεσε θύμα απαγωγής με την ομηρία της να διαρκεί 267 ημέρες. Τρεις δεκεαετίες αργότερα ο Ιβάν Λουκα φαίνεται ότι δεν νιώθει τίποτα για τις ρωσικές ρίζες του, καθώς βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πολέμου δηλώνοντας έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του σε αποστολή αυτοκτονίας.

Άλλοτε ταλαντούχος τερματοφύλακας με θητεία σε ομάδες της Γ’ Εθνικής της Ιταλίας, ο Ιβαν Λούκα Βαβασόρι ταξίδεψε πριν από ένα μήνα στη Βολιβία (!) για να δοκιμαστεί από την Ρεάλ Σάντα Κρουζ σε μια τελευταία προσπάθεια να κάνει καριέρα ποδοσφαιριστή, ωστόσο η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία άλλαξε άρδην τα σχέδια και τις προτεραιότητες του…

Δεν μπορώ απλώς να παρακολουθώ

«Δεν μπορώ να στέκομαι απλά και να παρακολουθώ το τι συμβαίνει…», ανέφερε σε βίντεο του στο Tik Tok στις 28 Φεβρουαρίου όταν και ανακοίνωσε την απόφαση του να καταταγεί εθελοντής στη λεγεώνα των ξένων που μάχεται στο πλευρό των Ουκρανών και κατά των Ρώσων (συμπατριωτών του). Λίγες ημέρες αργότερα άρχισε να ποστάρει φωτογραφίες και βίντεο του ίδιου και των συμπολεμιστών του, αλλά στο τελευταίο του μήνυμα σόκαρε τους πάντες με αυτά που ανέφερε.

Έχοντας πλέον μεταφερθεί στο μέτωπο, ο 30χρονος Ιταλός τερματοφύλακας δήλωσε: «Πολεμάμε εδώ και ώρες. Οι Ρώσοι μοιάζουν να είναι παντού. Με τον ταγματάρχη αποφασίσαμε να επιτεθούμε και να μην τους περιμένουμε. Το να πεθάνεις 20 χρόνια νωρίτερα ή 20 χρόνια αργότερα δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι να πεθάνεις με καλό τρόπο. Μόνο τότε αρχίζει η ζωή… Αυτό θα είναι το τελευταίο μου βίντεο δεν ξέρω κι εγώ για πόσο καιρό ακόμη!»

Exit mobile version