Όσοι γνωρίζουν καλά τον Κυριάκο Μητσοτάκη κατανοούν ότι μόνο τυχαία δεν ήταν η αναφορά του για ενδεχόμενες συνεργασίες μετά την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, που μόνο ο ίδιος θα αποφασίσει τον χρόνο που θα γίνει αυτή. Και αν κάποιοι εντυπωσιάστηκαν από την κίνηση του πρωθυπουργού και αν κάποιοι έσπευσαν να πουν ότι αυτή του η φράση για συνεργασίες δεν ήταν σχεδιασμένη, μάλλον πέφτουν έξω. Ο πρωθυπουργός εδώ και αρκετό καιρό έχει επιλέξει να αναπτύξει μια ρητορική περί αυτοδυναμίας της ΝΔ στις επόμενες εκλογές. Ήταν και είναι αυτή η ρητορική το καλύτερο «άκουσμα» στα αυτιά των δεξιών ψηφοφόρων, που η αλήθεια είναι ότι έχουν αρχίσει να «γκρινιάζουν» εδώ και καιρό για την χρησιμοποίηση εξωκοινοβουλευτικών στελεχών σε καίριες κυβερνητικές θέσεις, όπως ακόμη και στελεχών που δεν ανήκουν στον πολιτικό χώρο της ΝΔ
Ωστόσο η πορεία αυτής της ρητορικής, που δεν θα εγκαταλειφθεί σε καμία περίπτωση, δεν δείχνει να έρχεται σε πλήρη αντιστοίχιση με το εκλογικό σώμα, τουλάχιστον όπως καταδεικνύουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Τα δημοσκοπικά στοιχεία, που ήδη έχουν αναλυθεί από τον πρωθυπουργό, είναι αφενός το γεγονός ότι η ΝΔ εν μέσω αυτής της οικονομικής κρίσης και της ακρίβειας δύσκολα θα κερδίσει την αυτοδυναμία, καθώς έχει μια φυσιολογική φθορά ως κυβερνών κόμμα, αφετέρου οι πολίτες δείχνουν να μην ενοχλούνται από το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης συνεργασίας.
Οι κεντρώοι ψηφοφόροι
Εδώ υπεισέρχεται και ο παράγοντας των κεντρώων ψηφοφόρων που είναι μια μεγάλη δεξαμενή ψήφων που κάθε κόμμα επιθυμεί να κερδίσει. Οι κεντρώοι ψηφοφόροι από την μια πλευρά δεν επιθυμούν την αυτοδύναμη κυβέρνηση και μάλιστα μια κυβέρνηση με αμιγώς δεξιό πρόσημο και από την άλλη πλευρά δεν καλοβλέπουν και το κατηγορηματικό μέχρι στιγμής «όχι» του Νίκου Ανδρουλάκη σε κυβέρνηση συνεργασίας, παρά το γεγονός ότι και ο τελευταίος εσχάτως δήλωσε ότι συνεργασία μπορεί να υπάρξει εν μέσω προγραμματικών συμφωνιών και συγκλίσεων.
Ο πρωθυπουργός λοιπόν με την κίνηση αυτή εξυπηρετεί ένα διττό στόχο. Από την μια ικανοποιεί όσους ψηφοφόρους θα επιθυμούσαν μια κυβέρνηση συνεργασίας είτε αυτοί είναι κεντρώοι, είτε όχι και από την άλλη πετάει το γάντι στον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος θα πρέπει να τοποθετηθεί ξεκάθαρα απέναντι στο θέμα μιας επικείμενης συνεργασίας. Και μάλιστα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να έχει και πολύ χρόνο στην διάθεσή του, αφού τον επόμενο μήνα θα διεξαχθεί το συνέδριο του κόμματος και εκεί θα πρέπει πρώτα από όλα να απαντήσει σε αυτήν την πρόκληση ενώπιον του δικού του κομματικού ακροατηρίου.
Ο διχασμός του ΚΙΝΑΛ
Γεγονός που η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολη εξίσωση αφού και στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Η μία άποψη δεν επιθυμεί καμία συνεργασία με κανέναν, γιατί κάτι τέτοιοιο θα οδηγούσε το ΚΙΝΑΛ σε πολύ χαμηλά ποσοστά, αφού εύκολα θα χαρακτηριζόταν από πολλούς ως «δεκανίκι» της κυβέρνησης της ΝΔ και η άλλη άποψη που λέει ότι αν υπάρχει κίνδυνος ακυβερνησίας στην χώρα, τότε το ΚΙΝΑΛ πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του και την πρωτοβουλία να μην το επιτρέψει αυτό.
Ο πρωθυπουργός τα γνωρίζει όλα αυτά πολύ καλά, άλλωστε και ο ίδιος θα θέσει όταν έρθει η ώρα ενα δίλημμα στον ελληνικό λαό που θα κινείται στα όρια του κινδύνου ακυβερνησίας αν ο ίδιος και το κόμμα του δεν είναι αυτοδύναμος ή έστω σε πολύ ισχυρή θέση με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση πάντως τόσο ο κ. Τσίπρας, όσο και ο κ. Ανδρουλάκης γνωρίζουν ότι ο ισχυρός «παίκτης» είναι ο Μητσοτάκης, αφού αφενός θα αποφασίσει τον χρόνο των εκλογών, αφετέρου προηγείται σταθερά και με μεγάλη διαφορά στις δημοσκοπήσεις και επομένως στην προτίμηση του εκλογικού σώματος.
