Συνεχίζεται με συντονισμένες ανακριτικές πράξεις η έρευνα της 18ης τακτικής ανακρίτριας, Χριστίνας Σαλάππα, για την υπόθεση της ανθρωποκτονίας της 9χρονης Τζωρτζίνας, για την οποία έχει κριθεί προσωρινά κρατούμενη η μητέρα της, Ρούλα Πισπιρίγκου. Η δικαστική λειτουργός έδωσε εντολή για τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης στις ζωγραφιές της Τζωρτζίνας που βρέθηκαν στο σπίτι της οικογένειας Δασκαλάκη- Πισπιρίγκου στην Πάτρα.
Η πραγματογνωμοσύνη θα διενεργηθεί από παιδοψυχολόγο που καλείται να ερμηνεύσει τα όσα απεικόνισε το κορίτσι στις συγκεκριμένες ζωγραφιές που έκανε λίγο πριν από το θάνατό της. Τις επόμενες ημέρες θα συνεχιστούν στην ανακρίτρια οι καταθέσεις γιατρών και νοσηλευτών από τα νοσοκομεία που νοσηλεύτηκε η Τζωρτζίνα. Υπενθυμίζουμε ότι η παιδοψυχολόγος Χριστίνα Βογιατζή είχε κάνει τη δική της ανάλυση για τις ζωγραφιές της Τζωρτζίνας.
Το νόημα πίσω από τις ζωγραφιές της Τζωρτζίνας
«Το σπίτι είναι σκοτεινό, η σκεπή είναι σκοτεινή, όλοι ξέρουμε ότι το σπίτι έχει κόκκινο από πάνω, ειδικά στην Ελλάδα, όχι το μπλε που φλερτάρει πολύ με το μαύρο. Δεν έχει πόρτες και έχει πολύ ψηλά παράθυρα και θυμίζει κάπως φυλακή ή/ και νοσοκομείο». Για μια φλόγα ενδεχομένως που απεικονίζεται στη μέση της σκεπής, η κ. Μπογιατζή λέει: «Είναι κάτι πολύ βαθύ που είναι στο κέντρο ενός πολύ σκοτεινού περιγράμματος. Σίγουρα θα είναι μια κραυγή». Σε άλλη ζωγραφιά απεικονίζεται η Μίνι Μάους με μαύρο χρώμα. «Δείχνει σε απόλυτη συμμετρία πώς βλέπει τη μητέρα της. Αν αυτό είναι το κεφάλι της μητέρας, είναι μαύρο και είναι από πίσω, δε δείχνει μάτια, στόμα, σημαίνει ότι σε κοιτάζω από πίσω. Το γεγονός ότι ζωγράφισε αυτά που ζωγράφισε είναι επίτευγμα και προίκα για εμάς για να καταλάβουμε τον ψυχισμό της. Ό,τι έχει κάνει η Τζωρτζίνα σε ζωγραφιά για μένα είναι κραυγή».
Στην τρίτη φωτογραφία απεικονίζεται η οικογένεια. Η μαύρη φιγούρα, της οποίας τα πόδια πατάνε στο έδαφος, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες, είναι η μητέρα. «Το γεγονός ότι μόνο η μητέρα πατάει, δείχνει την κυριαρχία της, όχι μητρική συμπεριφορά. Είναι συνέχεια με σκούρο χρώμα, είναι επίμονη σε αυτό η Τζωρτζίνα». Όσο για τη φιγούρα του πατέρα που είναι αποστασιοποιημένος, η κ. Μπογιατζή λέει: «Όταν λείπει ένας πατέρας, αν έλειπε όντως, ένα παιδί μπορεί να τον εξιδανικεύσει και να τον φαντάζεται όπως θέλει εκείνο».
