Τις μέρες αυτές συμβαίνει κάτι χωρίς προηγούμενο, κάτι το ιστορικό στην μακρά Ιστορία της Ομογένειας: Ένα παιδί ομογενών εγκαταστάθηκε στην πρεσβευτική κατοικία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα. Δεν πρόκειται για ένα παιδί χωρίς γνώση και συναίσθηση της καταγωγής και της ιστορίας του. Πρόκειται για κάποιον που, όπως δήλωσε στην εκδήλωση προς τιμήν του των συμπατριωτών του Πλατανιωτών Ναυπακτίας, «είναι τιμή για μένα να είμαι ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Όμως, θα είμαι πάντα το παιδί από τον Πλάτανο». Ανατριχιάζει από συγκίνηση και περηφάνια ο καθένας που μπορεί να καταλάβει τη σημασία αυτών των λέξεων. Ο κάθε ένας που ξεκίνησε ως μετανάστης και που αγωνίστηκε να επιβιώσει, να βάλει ρίζες, να μάθει στα παιδιά του την ελληνική γλώσσα. Ναι, εμείς όλοι καταλαβαίνουμε τη σημασία των λέξεων αυτών, ότι «θα είμαι πάντα το παιδί από τον Πλάτανο».
Και τι έκανε αυτό το παιδί, ο νέος Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα φτάνοντας στην Αθήνα; Πήγε μία βόλτα στην Πλάκα με την αγαπημένη μητέρα του Ελένη. Ετσι, να χαρούν την πόλη, να ζωντανέψουν αναμνήσεις προηγούμενων οικογενειακών επισκέψεών τους. Και να που εκεί, τυχαία, συναντούν έναν συμπατριώτη τους από τον Πλάτανο, τον Περικλή, τον οποίο αγκαλιάζουν και φωτογραφίζονται μαζί του. Και που τη φωτογραφία αυτή ο Γιώργος Τσούνης την αναρτεί στο Twitter. Δεν έχω αμφιβολία ότι ο πρέσβης θα συνεχίσει στο ίδιο πνεύμα και με τον ίδιο ενθουσιασμό καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας του. Οτι θα ταξιδέψει σε όσα περισσότερα μέρη της Ελλάδας μπορεί, ότι θα αγκαλιάσει όσους περισσότερους Ελληνες και Ελληνίδες μπορέσει, ότι θα τους μιλά για τους γονείς του -δυστυχώς ο πατέρας του δεν ζει να τον καμαρώσει- την αγάπη του για την Ελλάδα.
Βεβαίως, ο Γιώργος Τσούνης είναι ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα και ως τέτοιος θα υποστηρίξει και θα προωθήσει τα συμφέροντα της χώρας του. Οι σχέσεις των δύο χωρών είναι σε ιστορικά υψηλό σημείο. Ωστόσο, υπάρχει μία μεγάλη κλίμακα συμφερόντων, κοινή και για τις δύο χώρες, που θα μπορούσαν να βελτιωθούν ακόμα περισσότερο. Και εκεί ο ρόλος του Τσούνη θα είναι σημαντικός. Η Ομογένεια της Αμερικής, και γενικά ο απόδημος Ελληνισμός, έχουν φτάσει σε επίπεδο ωριμότητας. Έχουν βάλει δηλαδή γερές ρίζες στις χώρες που ζούνε, είναι σε θέση να σταθούν αποτελεσματικά στο πλευρό της Ελλάδας, όταν η μητέρα πατρίδα κυβερνάται από έναν υπεύθυνο ηγέτη. Όπως έχει σήμερα.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Σχόλιο του Αντώνη Διαματάρη
