Ιδιαίτερες ικανότητες επέδειξαν τέσσερις μαθητές του 1ου Πειραματικού Γυμνασίου Χανίων, οι οποίοι κατέλαβαν την πρώτη θέση στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Αθλητικής Ρομποτικής που πραγματοποιήθηκε πριν από μια εβδομάδα στη Χερσόνησο. Ανάμεσα σε 302 συνολικά ομάδες, το ρομπότ που έφτιαξαν οι Χανιώτες μαθητές κατόρθωσε να βγει πρώτο στην κατηγορία του. Έτσι, κέρδισαν επάξια τη συμμετοχή τους στον παγκόσμιο διαγωνισμό ρομποτικής Robotex, που θα πραγματοποιηθεί τον Νοέμβριο στην Εσθονία. Ταυτόχρονα όμως, αν και έδειξαν ότι οι ικανότητες σίγουρα δεν τους λείπουν, τους λείπει ο εξοπλισμός για να εξασκηθούν και να συνεχίσουν να βελτιώνονται, πράγμα που αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη του αδιαμφισβήτητου ταλέντου τους.
Οι γονείς των παιδιών αποφάσισαν να συντάξουν κείμενο που περιγράφει την προσπάθεια των μαθητών και την πορεία προς την πρώτη αυτή επιτυχία και το zarpanews.gr με ιδιαίτερη ικανοποίηση το παρουσιάζει παρακάτω: “Σαν γονείς τεσσάρων παιδιών Α’ Γυμνασίου αισθανόμαστε την ανάγκη να σας δώσουμε την εικόνα που ζήσαμε το διήμερο 11 και 12 Ιουνίου στην Χερσόνησο Ηρακλείου κατά την διάρκεια του 1ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Αθλητικής Ρομποτικής για μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου για το 2022.
Μια εικόνα στην οποία δεν ήμασταν συνηθισμένοι είτε γιατί στα δημιουργικά χρόνια της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης των παιδιών μας (του Δημοτικού) υπήρχαν τα γνωστά σε όλους θέματα με την προφύλαξη και τα lockdown, είτε γιατί η τεχνολογία τρέχει με γοργούς ρυθμούς και πραγματικά μας έχει αφήσει έκθαμβους να την παρακολουθούμε να γιγαντώνεται μέσα από τις δράσεις των νεότερων ηλικιών.
Ζήσαμε μια εμπειρία τελείως διαφορετική
Θα την χαρακτηρίζαμε φιέστα δημιουργίας και ευφυΐας ταυτόχρονα. Μια ζωντανή απεικόνιση πάθους και αγάπης για την πολυεπίπεδη εξελικτική τεχνολογία. Και όλο αυτό εκφράζεται στους αισθητήρες και τα γρανάζια ενός μικρού ρομπότ από Lego. Για την συμμετοχή της ομάδας στον διαγωνισμό της MRC (MINOAN ROBOTSPORTS COMPETITION), κύριοι πρωταγωνιστές που την διοργάνωσαν ήταν τόσο η κα Γιώτα Καλοβρέκτη Δ/ντρια του 1ου Πειραματικού Σχολείου Χανίων που μετρά μόλις ένα έτος λειτουργίας, όσο και τα εξαίρετα στελέχη της οι κυρίες Ελένη Λειβαδιτάκη Υποδ/ντρια-καθηγήτρια πληροφορικής, κα Δέσποινα Στάη, καθηγήτρια πληροφορικής που το ανέλαβαν και το έφεραν εις πέρας και η κα Μαρία Ράπτη Φυσικός με την κα Νεκταρία Λιγκουνάκη των Αγγλικών που το ξεκίνησαν και συνέβαλαν στην ενημέρωση όλων μας στο αρχικό στάδιο.
Όλο αυτό ήταν σε κόπο αλλά και σε εργατοώρες παραπάνω από το κανονικό τους πρόγραμμα που όμως ουδέποτε μας το ανέφεραν αλλά τουναντίον αυτό που βλέπαμε ήταν χαρούμενα και αισιόδοξα πρόσωπα να νουθετούν την ομάδα των τεσσάρων μαθητών αλλά και να κάνουν χωρίς την δυνατότητα εξειδικευμένων εργαστήριων προγραμματισμό με τα LEGO KIT που τους παραχωρήθηκαν από τους διοργανωτές μέσω της εταιρείας MYTILINEOS και μάλιστα έπρεπε να επιστραφούν στο τέλος. Άρα θα μείνουν τα παιδιά χωρίς δημιουργικό υλικό.
Σαν άλλοι σύγχρονοι συνεργάτες των Φίλωνα και Ήρωνα οι κυρίες Λειβαδιτάκη και Στάη παρότρυναν και καθοδηγούσαν με τις γνώσεις τους τα παιδιά αυτά που έχοντας προπαίδεια τεχνολογίας και μυαλό με θετικό προσανατολισμό άλλο που δεν ήθελαν από τις στοχευμένες παροτρύνσεις τους ώστε να αναπτύξουν ή καλυτέρα να γεννήσουν κάτι νέο, την «ιδέα» αλλά και τον κατάλληλο «προγραμματισμό» του ρομπότ που τελικά τα έστεψε με τον «κότινο» της νίκης και τους χάρισε τα πρωτεία. Είναι σε όλους γνωστό πως η αναζήτηση του πώς γεννιέται μια ιδέα στο μυαλό μας όπως πολύ σωστά μας έχει περιγράψει ο Πλάτωνας είναι και το αποτύπωμα της μοναδικότητας για την επιτυχία του να γίνεσαι ολοένα και καλύτερος και να για φτάνεις στο «γνώθι σαυτόν».
Η πρόκληση στον διαγωνισμό ήταν τα αθλήματα
Και η ομάδα του 1ου Πειραματικού Γυμνάσιου Χανίων έκανε την επιλογή της: Μαραθώνιος σε ομαδικό και Ράλι με δυο άτομα, δυο ομάδων. Δεν τα λες και εύκολα μιας και η διαδρομή του Μαραθωνίου ήταν 30 μετρά non-stop διαδρομής με τερματισμό. Μια επιλογή που ξεκίνησε με ζέση και πάθος τόσο για την ρομποτική όσο και για το σχολείο τους που μέσα σε ένα χρόνο καθηγητές και ιθύνοντες έπραξαν το αδιανόητο, να τα κάνουν να το λατρέψουν.
Μια λατρεία που στις παιδικές τους ψυχές πυρακτώθηκε η ανάγκη όχι τόσο της συμμετοχής τους όσο της προοπτικής που ανοιγόταν μπροστά τους στην έκφραση της δημιουργικότητας. Αυτής της δημιουργικότητας που σιγοβράζει μέσα στα παιδιά σαν ηφαίστειο και θέλει πολύ τέχνη, ενημέρωση, αγάπη και δύναμη η εκπαιδευτική κοινότητα ώστε να καταφέρει αυτό να μετατραπεί σε κάτι θετικό και καινούριο.
Και οι προετοιμασίες έγιναν με την εμφάνιση των αντίστοιχων LEGO KIT μετά το Πάσχα. Και έβλεπες στα μάτια των παιδιών την ανάγκη να φτιάξουν, να προγραμματίσουν, να δώσουν ζωή στα άψυχα τουβλάκια Lego, να σβήσουν, να ξαναγράψουν, να μιλήσουν, να αμφισβητήσουν, να ξαναμιλήσουν στο Viber, να δουν όσα τους έστελναν οι καθηγήτριες τους σε συνεχή βάση… Έφθασαν οι εξετάσεις. Ήταν σαν βάπτισμα του πυρός, πρώτη φορά έγραφαν έτσι, δεν ήξεραν, αλλά τελικά δεν τα επηρέασε. Δεν φοβήθηκαν για τα αλλά μαθήματα τους. Είχαν στόχο. Και ο στόχος τα κρατούσε σε εγρήγορση. Δεν είχαν χρονικά περιθώρια πολλά, όπως οι ιδιωτικές Ακαδημίες ρομποτικής που συμμετείχαν και που είχαν ένα ολόκληρο χρόνο προετοιμασίας, αλλά είχαν θέληση και σωστή καθοδήγηση.
Η ομάδα έδεσε
Αναζητούσαν βέβαια τον από μηχανής θεό για παραπάνω βοήθεια μιας το είχαν ανάγκη αλλά ο χρόνος έτρεχε αντίστροφα και δεν επέτρεπε την ανεύρεση συνεργασιών που τόσο ήθελαν.
Δουλειά λοιπόν και πάλι δουλειά από όλους ήταν το μότο τους. Η ομάδα έδεσε. Ο καθένας κάτι προσέφερε… Η ζύμωση που ήθελαν οι καθηγήτριες τους απέδωσε τα μέγιστα. Τρία αγόρια και ένα κορίτσι είναι η ομάδα που στις αντιξοότητες που παρουσιάστηκαν και κατά την ώρα των αγώνων με την συνεχή παρουσία των καθηγητριών τους, κα Λειβαδιτάκη και κα Στάη τα κατάφεραν.
Τα κατάφεραν με ίδιες δυνάμεις γιατί οι καθηγήτριες τους παρέμειναν στην ρομαντική της εκμάθησής και παρότρυνσης για περαιτέρω εμβάθυνση. Η απαράμιλλη προσδοκία τους για το καλύτερο τις έκανε πρώτον να διευκρινίζουν και την παραμικρή λεπτομέρεια στο αγωνιστικό κομμάτι και δεύτερον να μην αφήσουν στιγμή τον αγωνιστικό χώρο μέχρι το απόγευμα που φύγαμε. Αφανείς ήρωες τα δυο πολύ μικρά παιδάκια της μιας εκ των δυο συνοδών, που έπρεπε ταυτόχρονα να είναι και μητέρα και καθηγήτρια. Θα ήταν άτοπο να μην τα ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ.
Τριακόσιες και δύο ήταν οι ομάδες που πήραν μέρος από το Πανελλήνιο, όλοι μαζί μια ελπίδα. Γονείς και παιδιά στοιχειοθετούσαν μια ζωντανή χημεία φυσικής παρουσίας από όλα τα μέρη της Ελλάδος. Οι διοργανωτές κατέβαλαν μέγιστη προσπάθεια τόσο στην φιλοξενία όσο και στην διενέργεια των αγώνων μέσα στο διήμερο και τους ευχαριστούμε πολύ για αυτό.
Γίναμε και εμείς παιδιά
Γίναμε και εμείς παιδιά μαζί με τα παιδιά μας από τις κερκίδες του Φιλώνειου Σταδίου Χερσονήσου. Δοκιμές και ξανά δοκιμές από της 9 το πρωί. Αγωνία και αισιοδοξία… Ζεστή και βροχή έκαναν το στάδιο τροπικό. Ήρθε η ώρα του αγώνα… Δεν μπορείς πάρα να ανασηκωθείς από την θέση σου… Τι σημασία έχει η ηλικία. Είμασταν όλοι παιδιά εκείνη την ημέρα. Το βάλανε να ξεκινήσει. Πήγαινε, πήγαινε…πάνω στην μαύρη γραμμή πάντα. Και ναι, η νίκη ήρθε. Το 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο Χανίων ήρθε Πρώτο. Το ρομποτάκι των παιδιών μας ήρθε πρώτο χωρίς να φύγει ποτέ από την μαύρη γραμμή σε αντίθεση από τα αλλά. Η ευγενής άμιλλα δεν ήταν στόχος, είναι φιλοσοφία και πράξη. Αυτή η μαύρη γραμμή που το ρομπότ μας την … κατάπινε αδηφάγα μέχρι το τέλος, χάρισε στα παιδιά και στο 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο Χανίων το δικαίωμα να διαγωνισθούν σαν πρώτοι που ήρθαν στην Παγκόσμια Διοργάνωση Robotex International της Εσθονίας. Σε ένα παγκόσμιο που δε θα εκπροσωπήσουν μόνο τους εαυτούς τους και το 1ο ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΥΜΑΝΑΣΙΟ ΧΑΝΙΩΝ αλλά και την χώρα μας. Και εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν. Θέλει δουλειά και συνέργεια.
Ο «κότινος» κερδήθηκε από το 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο Χανίων που τώρα επάξια τείνει το χέρι στους καθηγητές του Πολυτεχνείου για συνεργασία σε όλα τα επίπεδα και για όλα τα παιδιά του.
Η νίκη των τεσσάρων αυτών παιδιών που τα αναφέρουμε κατά αλφαβητική σειρά:
Βεγλιρής Λεωνίδας
Ελληνιτάκη Αικατερίνη
Μετζιδάκης Δημήτρης και
Νικολουζάκης Γιώργος
…ας είναι εφαλτήριο για την ευεργεσία που μπορούν να έχουν όλοι οι μαθητές αυτού του σχολείου (του Πειραματικού Χανίων) που «ψάχνουν» και «μπορούν» και «επιμένουν». Και το Πολυτεχνείο Κρήτης έχει αποδείξει πως δέχεται τις προσκλήσεις αλλά και τις προκλήσεις που αυτή η δυναμική κοινωνία μιας πανέμορφης πόλης τους προτάσσει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ευχαριστώ πάει και στους υπολοίπους καθηγητές του σχολείου (1ου Πειραματικού Γυμνασίου Χανίων) που ο καθένας στην ειδικότητα του έχει βάλει ένα μεγάλο λιθαράκι επιτυχίας στο κάστρο που λέγεται 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο Χανίων. Οι άμισθες ώρες εργασίας είναι πολύ παραπάνω από τις επίσημες σε όλους αυτούς που έχουν την εκπαίδευση σαν λειτούργημα και όχι σαν απλό επάγγελμα.
Δημιουργούν με μεράκι και αφοσίωση πάνω στο έμψυχο υλικό των παιδιών τις βάσεις για τους μελλοντικούς επιστήμονες και όχι μόνο. Όλοι με πολλή αγάπη και ανιδιοτέλεια προσπαθούν για το καλύτερο πρωτίστως των παιδιών που φοιτούν εκεί σε όλες τις τάξεις αλλά και για την καλή φήμη ενός σχολείου που κάνει τα πρώτα του βήματα και θέλει την στήριξη όλων μας, τόσο των γονέων όσο και της πολιτείας για να μπορέσουν να εφαρμόσουν τα πρωτοκολλά δημιουργίας του. Τα οποία, πρέπει να προσθέσουμε πως είναι αρκετά αυστηρά και πρωτότυπα.
Το παραπάνω άρθρο γράφτηκε για να πει ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους όσους ΑΜΕΣΑ ΚΑ ΕΜΕΣΑ έκαναν την νίκη αυτή πραγματικότητα και σε όσους θα την συνεχίσουν.
Με εκτίμηση
Οι γονείς των παιδιών
