Ποτέ δύο κομμάτια υφάσματος δεν συγκλόνισαν τόσο πολύ τον κόσμο, δεν προκάλεσαν τόσες πολλές αντιδράσεις και δεν μισήθηκαν τόσο όσο αγαπήθηκαν! Ο λόγος για το γνωστό σε όλους μας μπικίνι, το οποίο όλες οι γυναίκες τιμούν με τον δικό τους τρόπο κάθε καλοκαίρι στις παραλίες! Πλέον το μπικίνι είναι θεσμός για το καλοκαίρι. Με τόσα άπειρα σχέδια, χρώματα, στυλ, όλες οι γυναίκες το προτιμούν… Το μπικίνι, με την έννοια του ενδύματος που χωρίζεται σε δύο μέρη, είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Ανάλογα ενδύματα συναντάμε σε απεικονίσεις αθλητριών σε αρχαιοελληνικές υδρίες και τοιχογραφίες. Το πρώτο σύγχρονο μπικίνι, σχεδιασμένο από τον γάλλο μηχανικό Λουί Ρεάρ, παρουσιάστηκε στις 5 Ιουλίου του 1946, σε υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι.
Πήρε το όνομά του από την Ατόλη Μπικίνι στα νησιά Μάρσαλ, όπου έγιναν οι πρώτες δοκιμές ατομικής βόμβας, με τις εκρήξεις των οποίων παρομοιάστηκε η έκρηξη ενθουσιασμού που προκλήθηκε στον ανδρικό πληθυσμό από τη δημιουργία του νέου μαγιό. Όπως ενημερώνει το sansimera.gr, στην ουσία, ο Ρεάρ τελειοποίησε τη δημιουργία ενός άλλου σχεδιαστή, του Ζακ Εν, ο οποίος είχε παρουσιάσει το δικό του μπικίνι δύο μήνες νωρίτερα. Το είχε ονομάσει Άτομο, υποδηλώνοντας το μικροσκοπικό του μέγεθος. Ο Ρεάρ το έκανε ακόμη μικρότερο, αλλά το πρόβλημά του ήταν ότι δεν έβρισκε κανένα μοντέλο που να τολμά να το φορέσει στην επίδειξη. Τη λύση έδωσε τελικά η Μισελίν Μπερναρντινί, μία αισθησιακή χορεύτρια που εργαζόταν στο Καζίνο του Παρισιού.
Χρειάστηκαν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μέχρι το μπικίνι να γίνει αποδεκτό στις ΗΠΑ
Μάλιστα, το 1951 η χρήση του απαγορεύτηκε στον διεθνή διαγωνισμό ομορφιάς για την ανάδειξη της Μις Υφηλίου. Ωστόσο, το μπικίνι της Μπριζίτ Μπαρντό στην ταινία του 1957 «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» δημιούργησε μια νέα τάση στην αγορά των μαγιό. Αυτό «απογειώθηκε» το 1960, μετά την ποπ επιτυχία του Μπράιαν Χίλαντ «Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini».
Σταδιακά το μέγεθός του συρρικνώθηκε ακόμη περισσότερο, κυρίως κατά τη δεκαετία του 1980, οπότε έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα string, αποτελούμενα από λεπτές λωρίδες υφάσματος ή δέρματος. Για την περίπτωση που χρησιμοποιείται μόνο το κάτω μέρος, αφήνοντας το στήθος εκτεθειμένο, συχνά χρησιμοποιείται ο όρος μονοκίνι, εμπνευστής του οποίου είναι ο αυστριακός σχεδιαστής μόδας, Ρούντι Γκερνράιχ.
