Πέρασαν κιόλας 18 χρόνια…Το βράδυ της 4ης Ιουλίου 2004, εκείνο το μαγικό βράδυ, γράφτηκε η πιο «χρυσή» σελίδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και πιθανότατα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού γενικά. Με το «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας να πάλλεται στον ελληνικό ρυθμό, με δεκάδες χιλιάδες Έλληνες στις εξέδρες, ο Άγγελος Χαριστέας σκόραρε στο 57′ εναντίον της οικοδέσποινας Πορτογαλίας και έβαλε μπροστά στην Ελλάδα στον μεγάλο τελικό. Οι περισσότεροι υποστηρικτές της ελληνικής εθνικής ομάδας, ακόμα και σήμερα αν τους ρωτήσεις θα σου πουν ότι στον τελικό είχαν μία «υποσυνείδητη σιγουριά» ότι το τρόπαιο θα καταλήξει στα χέρια του Ζαγοράκη, του Καραγκούνη, του Δέλλα, του Νικοπολίδη και των άλλων παιδιών.
Από την άλλη, η πίεση των γηπεδούχων Πορτογάλων που ήδη είχαν ηττηθεί στην πρεμιέρα από την Ελλάδα αυξανόταν στα τελευταία λεπτά. Εκεί χρειάστηκε η…παρέμβαση του Τζίμι Τζαμπ, του γνωστού Καταλανού εισβολέα των γηπέδων, που μπήκε στο Ντα Λουζ, πέταξε φανέλα της Μπαρτσελόνα στον Λουίς Φίγκο και έδωσε πολύτιμα λεπτά ηρεμίας και ανάσες στους Έλληνες διεθνείς.
https://www.youtube.com/watch?v=5lV6-yQZcx8
Τα υπόλοιπα ήταν ιστορία…
Ο Μάρκους Μερκ σφύριξε, οι μισοί διεθνείς έπεσαν στο χορτάρι σε έκσταση αλλά και εξουθενωμένοι, ο Αντώνης Νικοπολίδης πεσμένος μπρούμητα στο χορτάρι γελούσε από ευτυχία και ο Ότο Ρεχάγκελ απολάμβανε τον θρίαμβο της ομάδας που δημιούργησε. Μία δημιουργία που ξεκίνησε μετά το ντεμπούτο στον πάγκο της εθνικής Ελλάδας και τον διασυρμό από τη Φινλανδία με 5-1, τον Οκτώβριο του 2001.
Η πορεία της Ελλάδας στο Euro 2004 και οι μετέπειτα επιτυχίες των εθνικών συγκροτημάτων έχουν μείνει στην ιστορία. Μπορεί το ελληνικό ποδόσφαιρο να μην είχε ανάλογη πορεία, ακόμη και η εθνική ομάδα να έφτασε στο σημείο να χάνει δύο φορές από τα Νησιά Φερόε, όμως το 2004 δεν το ξεχνάει κανείς.
Όσοι το έζησαν ήξεραν από τότε πως βίωσαν κάτι μοναδικό, την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όπως είχε ψηφιστεί λίγα χρόνια μετά.