Δίδυμα Μάτι: "Δεν υπάρχουν στραβές βάρδιες, δεν υπάρχει άναρχη δόμηση, δεν υπάρχει κάτι από αυτά... Υπάρχει ανικανότητα και αποποίηση ευθυνών."
Τέσσερα χρόνια πέρασαν από εκείνο το φρικαλέο καλοκαίρι στο Μάτι. Ένα καλοκαίρι που κανείς δεν περιμένει να βιώσει, που θα μυρίσει θάνατο… Μία κάτοικος της περιοχής, η Μαρίνα Καρύδα, κατάφερε να σώσει τον εαυτό της και την οικογένειά της, ζώντας τον εφιάλτη της πύρινης λαίλαπας που έκαψε τα πάντα στο πέρασμά της: ανθρώπους, ζώα, δέντρα, σπίτια. Εκείνη η μέρα άλλαξε τη ζωή της. Αρχικά στάθηκε ως εθελόντρια στο πλευρό όσων είχαν ανάγκη μετά την καταστροφή, ενώ στην πορεία ίδρυσαν με τον Αλέξανδρο Ανδρονόπουλο την οργάνωση Salvia , στηρίζοντας τους εγκαυματίες οι οποίοι επέζησαν από τον εφιάλτη με βαριά τραύματα που θα τους ακολουθούν για μια ζωή, αλλά και τις οικογένειές τους στο δύσκολο έργο που έχουν σε αυτό το μακροχρόνιο αγώνα τους.
Η Μαρίνα Καρύδα, μια εβδομάδα τώρα και μέχρι σήμερα που είναι η μαύρη επέτειος της ημέρας που κατέληξε σε εθνική τραγωδία, δημοσιεύει τις ιστορίες των θυμάτων στο προφίλ της στο Facebook. Ένας μικρός φόρος τιμής για όλους εκείνους που χάθηκαν άδικα και ξαφνικά, ένα απόγευμα που λίγο πριν, έμοιαζε με όλα τα ανέμελα προηγούμενα. Έντεκα από τους εκατόν δυο νεκρούς ήταν παιδιά. Από έξι μηνών εώς δεκατριών ετών. Ανάμεσά τους και οι εννιάχρονες δίδυμες, Σοφία και Βασιλική, που κατευθύνονταν με τον παππού Φίλιππο και τη γιαγιά Σοφία, στο εξοχικό τους στη Νέα Μάκρη.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει;
Τα δίδυμα κορίτσια, είχαν προσελκύσει το διεθνές ενδιαφέρον, καθώς η υπόθεση της αναζήτησής τους έγινε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα The Times του Λονδίνου. Το θρίλερ επιτάθηκε, όταν ο πατέρας τους νόμισε ότι είδε τις κόρες του να αποβιβάζονται από βάρκες με διασωθέντες από τη θάλασσα. Όπως αποδείχθηκε, όμως, δεν επρόκειτο για εκείνες. Όλοι ήλπιζαν ότι τελικά οι γονείς τους θα τις έβρισκαν ζωντανές, ωστόσο ο επίλογος ήταν ο πλέον τραγικός που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Στην ανάρτηση που αφορά στην δική τους ιστορία, στη σελίδα τής Μαρίνας Καρύδα, σχολίασε και η θεία των κοριτσιών, που μαζί με εκείνες, έχασε και τους γονείς της.
“Όπως τα λες είναι. Στο εξοχικό στην Νέα Μάκρη είχαν προορισμό αλλά δεν έφτασαν ποτέ γιατί τους σταμάτησαν στη Ραφήνα και τους έστειλαν από το Μάτι…
Όταν μίλησα στις 18.20 μου είπαν πως τους είχαν κλείσει και τους στέλνανε από το Μάτι παραλιακά, εγώ τους είπα να κάνουν αναστροφή προς Αθήνα αλλά ούτε αυτό τους άφηναν, με αποτέλεσμα 18:43 να είναι το τελευταίο τηλεφώνημα όπου ρώτησα που είναι μου είπε η μαμά ότι είναι μέσα στις φωτιές.
Τη ρώτησα αν υπάρχει κάποιος να τους κατευθύνει και μου είπε όχι δεν υπάρχει κάνεις Ελένη, κλείσε γεια. Στις 18:45 το κινητό ήταν πια κλειστό….στις 27/7/18 βρέθηκαν και οι 4 αγκαλιά στο χωράφι. Απο τότε μέχρι σήμερα όμως δεν έχει γίνει κάτι… όλοι “θυμούνται” το Μάτι μόνο όταν φτάνει αυτή η μαύρη επέτειος… ότι όσοι δεν καήκανε στη φωτιά πνίγηκαν στη θάλασσα, ότι χάσανε σπίτια ζώα πράσινο τα πάντα, δε βλέπω να γίνεται κάτι… Όποιος είχε “ΒΑΡΔΙΑ” ΦΤΑΙΕΙ!!! Δεν υπάρχουν στραβές βάρδιες, δεν υπάρχει άναρχη δόμηση, δεν υπάρχει κάτι από αυτά… Υπάρχει ανικανότητα και αποποίηση ευθυνών. Όλοι κοιτάνε να στρίψουν στη γωνία.. όμως στη γωνία υπάρχουν πτώματα… και όταν υπάρχουν πτώματα δε σωπαίνεις.