«Η επιθυμία για το περισσότερο ακυρώνει το παρόν», έλεγε ο Δημόκριτος
Από τη Λίνα Δρούγκα, Δημοσιογράφο
Η επικοινωνία είναι ένα από τα «δυνατά» χαρτιά του Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ο τρόπος που μιλά, οι κινήσεις των χεριών του, η χροιά της φωνής του, ο στόμφος στις λέξεις που χρησιμοποιεί, τις πάντα προσεκτικά ειπωμένες. Οι εμφανίσεις του μπροστά στις κάμερες τους μήνες του πολέμου στην Ουκρανία είναι ξεκάθαρα πολύ προσεκτικά σχεδιασμένες. Είναι η τέχνη της επικοινωνίας και ο πρόεδρος της Ουκρανίας είναι πολύ καλός σε αυτό.
Το χακί στρατιωτικό μπλουζάκι έχει γίνει το σήμα κατατεθέν του. Είναι ο ετοιμοπόλεμος πρόεδρος, ο πρόεδρος που έβγαινε από το καταφύγιο του για να δείξει στα social media ότι δεν έχει φυγαδευτεί ή ότι δεν κρύβεται. Η απόδειξη άλλωστε ήταν οι selfie και τα βίντεο που ο ίδιος τραβούσε από την κεντρική πλατεία του Κιέβου για να δείξει «είμαι εδώ». Πολύ πετυχημένη η προσπάθεια του αυτή. Έγινε σύντομα το σύμβολο ενός δίκαιου αγώνα. Και βοήθησε σε αυτό η δύναμη της εικόνας.
Και ήρθε η ώρα για μία ακόμα φωτογράφιση.
Με πιο επαγγελματικές προδιαγραφές αυτή τη φορά, για το εξώφυλλο της αμερικανικής Vogue. Η διάσημη φωτογράφος Άννι Λάιμποβιτς απαθανάτισε αγκαλιασμένους τον Ζελένσκι και τη σύζυγό του, ενώ σε μια άλλη φωτογραφία η Ολένα Ζελένσκα βρίσκεται σε ένα κτίριο με προμήθειες με τον σύζυγό της από πίσω. Ποζάρει μάλιστα και ανάμεσα στα απομεινάρια του κατεστραμμένου Antonov, του βαρύτερου αεροπλάνου στον κόσμο, ποζάρει και ανάμεσα σε στρατιώτες.
Όμορφη φωτογράφιση. Για την ακρίβεια, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι θα ήταν όμορφη, αν οι συνθήκες δεν ήταν συνθήκες πολέμου. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πλήθος αγανακτισμένων σχολιάζουν αρνητικά τη φωτογράφιση της Πρώτης Κυρίας της Ουκρανίας. Η τέχνη του χαρίσματος της επικοινωνίας του Ουκρανού πρόεδρου ίσως να θάμπωσε.
Πώς μπορεί να περάσει το μήνυμα του πολέμου μέσα από μία λαμπερή φωτογράφηση;
Υπάρχει και ο αντίλογος. «Πορτρέτο της γενναιότητας» κατά την Ρέιτσελ Ντονάντιο που συνάντησε την κυρία Ζελένσκι στο Κίεβο. «Αυτοί ήταν οι πιο φρικτοί μήνες της ζωής μου και της ζωής κάθε Ουκρανού, δεν νομίζω ότι έχει κανείς επίγνωση του πώς τα καταφέραμε συναισθηματικά», λέει η ίδια. Και εξήγησε ότι αυτό που της δίνει θάρρος και την εμπνέει είναι οι συμπατριώτες της, ο ουκρανικός λαός στο σύνολό του.
Οι θέσεις αυτές από μόνες τους έχουν δυνατό μήνυμα… Μία, για παράδειγμα, τηλεοπτική συνέντευξη, θα ήταν πολύ χρήσιμη ώστε να μπορέσει να εκφραστεί το προεδρικό ζεύγος. Όχι ότι δεν είχε πάμπολλες ευκαιρίες να το κάνει. «Η επιθυμία για το περισσότερο ακυρώνει το παρόν», έλεγε ο Δημόκριτος. Και βρίσκει κατά τη γνώμη μου μία κάποια σημασία στη συγκεκριμένη περίπτωση…
