Το περιοδικό Paper γιορτάζει τα 40 χρόνια κυριαρχίας της Μαντόνα στην ποπ μουσική σκηνή με μια ερωτική φωτογράφιση γεμάτη γκλίτερ, χορό και σεξαπίλ.
Όταν η βιρτουόζος της χορευτικής μουσικής Honey Dijon συνεργάστηκε με τη Μαντόνα για το remix του 2019 «I Don’t Search I Find», σηματοδότησέ το 50ο κομμάτι της Μαντόνβα που έφτασε στο Νο. 1 του Billboard dance chart, καθιστώντας την την πρώτη και μοναδική καλλιτέχνιδα που έχει καταφέρει να πετύχει τόσες πρωτιές σε οποιοδήποτε single chart στην ιστορία. Φέτος, η Μαντόνα γιορτάζει την κληρονομιά της στο μουσικό γίγνεσθαι της τελευταίας 40ετίας με το «Finally Enough Love: 50 Number Ones», μια προσωπικά επιμελημένη συλλογή τραγουδιών και remixes από την μακρά καριέρα της.
Πέραν από την πολυαναμενόμενη συλλογή, η βασίλισσα της ποπ ξεκινά και μια πολυετή πρωτοβουλία για την επανέκδοση όλων των προηγούμενων άλμπουμ της σε remastered εκδοχή, τα οποία θα περιλαμβάνουν άγνωστες εκδόσεις και μικρές εκπλήξεις που προβλέπεται να σοκάρουν τους φανατικούς οπαδούς του ποπ ειδώλου. Στο εντυπωσιακό αφιέρωμα του περιοδικού Paper, η Μαντόνα μοιράζεται τις σκέψεις της σχετικά με την καριέρα της τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, στο πλαίσιο μιας συζήτησης με τον θρυλικό Νάιλ Ρότζερς, παραγωγό του εμβληματικού της άλμπουμ «Like a Virgin» που κυκλοφόρησε το 1984.
Ο φακός ακολουθεί την θρυλική σταρ σε μια νύχτα διασκέδασης
Από την αρχή της καριέρας της, το να βγαίνει έξω και να βιώνει τη μουσική της μαζί με το πλήθος παρέμεινε κατευθυντήρια παρόρμηση για την εμβληματική σταρ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η επιτυχία της ως στιχουργός, παραγωγός, τραγουδίστρια και ερμηνεύτρια είναι άρρητα συνδεδεμένη με το να κάνει τους ανθρώπους να κινούνται. «Όχι συνειδητά, όχι προμελετημένα», λέει η Μαντόνα, στη συνέντευξη της με το Paper. «Ήταν απλά διαισθητικό υποθέτω». Σε μια εποχή που ο καθένας έχει άμεση πρόσβαση σε κάθε υποκουλτούρα μέσα από μια οθόνη, ίσως είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς ότι η καλλιτεχνική δημιουργία της Μαντόνα διαμορφώθηκε στο καζάνι της νυχτερινής ζωής της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ’80, σε μια κρίσιμη εποχή που η ντίσκο και το πανκ συγκρούονταν, το freestyle αναδυόταν και η dance-pop μόλις άρχιζε να διαμορφώνει τη δική της μεταμοντέρνα ταυτότητα -μία ταυτότητα η οποία σμιλεύτηκε εν πολλοίς από την ίδια τη Μαντόνα.
«Εκείνες τις μέρες, μπορούσες απλά να πας σε ένα κλαμπ και να πείσεις έναν DJ να παίξει το τραγούδι σου αν του άρεσε», λέει ο Ρότζερς. «Ήταν σαν να βρισκόσουν στο ρωμαϊκό Κολοσσαίο. Αν ο κόσμος χόρευε, ήταν σαν να σου δίνει το πράσινο φως. Ο κόσμος ερχόταν στην πίστα, και ή θα έφευγε ή θα παρέμενε εκεί χορεύοντας μέχρι τελικής πτώσεως». Η θρυλική ερμηνεύτρια έχτισε μια ποπ αυτοκρατορία που άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην παγκόσμια μουσική ιστορία και το έργο της αποτέλεσε ορόσημο και πηγή έμπνευσης για μια πληθώρα καλλιτεχνών.
Η ίδια ξεκαθαρίζει πως δεν τα κατάφερε μόνη της
«Δεν μπορώ να πάρω όλα τα εύσημα» λέει στον Νάιλ Ρότζερς στην τηλεφωνική τους συζήτηση. «Επέλεξα και αναζήτησα ανθρώπους που θα με βοηθούσαν να πετύχω τον στόχο μου, να το πάω στο επόμενο επίπεδο». Ο Νάιλ Ρότζερς επιλέχθηκε από τη Μαντόνα ως παραγωγός του άλμπουμ «Like a Virgin», κυρίως λόγω της δουλειάς του ως μέλος του συγκροτήματος Chic και της συνεργασίας του με τον David Bowie στο άλμπουμ Let’s Dance του 1983. «Είχα ειδωλοποιήσει τον Νάιλ ακούγοντας τη δουλειά του με τους Chic. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι η δισκογραφική εταιρεία μου έδωσε τα χρήματα για να μπορέσω να δουλέψω μαζί του».
Από την πλευρά του, ο Ρότζερς θυμήθηκε ότι είχε δει για πρώτη φορά τη Μαντόνα να εμφανίζεται σε ένα μικρό κλαμπ στη Νέα Υόρκη το 1983. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Time, ο Ρότζερς εξήγησε: «Πήγα στο κλαμπ για να δω μια άλλη τραγουδίστρια, αλλά όταν έφτασα εκεί η Μαντόνα ήταν στη σκηνή. Λάτρεψα τη σκηνική της παρουσία και αμέσως μετά γνωριστήκαμε. Σκεφτόμουν συνέχεια: ‘Είναι πραγματική σταρ’ πριν καν γίνει. Πάντα ήθελα να δουλέψω μαζί της και το Like a Virgin μου φάνηκε σαν μια τέλεια ευκαιρία».
Σε ανάρτηση της στο λογαριασμό της στο Instagram η Μαντόνα δημοσίευσε το τρέιλερ από το αφιέρωμα του Paper αναφέροντας στην λεζάντα:
«Ζούμε μεταξύ ζωής και θανάτου…και αυτών των σελίδων. Αυτή τη φορά, δεν προχωράμε μπροστά…γιορτάζουμε!!! Σας ευχαριστούμε @papermagazine που μας καλέσατε…ας το ξανακάνουμε!!! ♥️✨»