Φράσεις που δεν πρέπει να λέμε στα παιδιά: Η συγγραφέας Margot Machol Bisnow εξερεύνησε την παιδική ηλικία πετυχημένων επιχειρηματιών
Η συγγραφέας Margot Machol Bisnow πήρε συνεντεύξεις από 70 γονείς «εξαιρετικά επιτυχημένων ενηλίκων», όπως λέει, θέλοντας μάθει αν και κατά πόσο συνεισέφεραν και εκείνοι στην πορεία που είχαν τα παιδιά τους. «Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι η επικοινωνία παίζει μεγάλο ρόλο στη μελλοντική επιχειρηματική σπίθα ενός παιδιού» σημειώνει η Bisnow, που εξερεύνησε την παιδική ηλικία επιχειρηματιών για το βιβλίο της, και έγραψε στο CNBC για τις τέσσερις φράσεις που οι γονείς τους, δεν τούς είπαν ποτέ.
1. «Δεν σου έχω εμπιστοσύνη, είδα τις εργασίες σου και διόρθωσα τα λάθη σου»
«Όλοι οι γονείς τόνισαν τη σημασία της υπευθυνότητας και της λογοδοσίας. Ήθελαν τα παιδιά τους να αναλαμβάνουν την ευθύνη, να διορθώνουν τα προβλήματα, να μαθαίνουν από τα λάθη και να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση καθώς μεγαλώνουν», λέει η Bisnow. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για τα μαθήματα στο σπίτι. Ο Τζον Άροου εγκατέλειψε το κολέγιο λίγο πριν αποφοιτήσει για να ιδρύσει την Mutual Mobile, μια εταιρεία τεχνολογίας που έχει αποφέρει έσοδα άνω των 200 εκατομμυρίων δολαρίων. Όταν ήταν στην πέμπτη δημοτικού, έγραψε με τους φίλους του μια σχολική εφημερίδα, η οποία ξεπούλησε αμέσως. Αλλά δεν κατάφεραν να διασταυρώσουν τα γεγονότα. Ο διευθυντής έγινε έξαλλος και οι φίλοι του έμπλεξαν με τους γονείς τους. Αλλά οι γονείς του Τζον γέλασαν και του είπαν να διορθώσει τα λάθη του.»
«Το γεγονός ότι ήξερα πως οι γονείς μου θα με υποστήριζαν, ακόμη και όταν μία Αρχή ήταν εναντίον μου, με έκανε να εντείνω τις προσπάθειές μου και να δουλέψω σκληρότερα για να τους δείξω ότι είχαν δίκιο που πίστευαν σε μένα», είπε ο Τζον.
2. Αυξήσαμε το χαρτζιλίκι σου για να μπορείς να αγοράζεις ό,τι επιθυμείς
«Ποτέ μην δίνετε άφθονα μετρητά», μου είπε ένας πατέρας. «Οι γονείς με τους οποίους μίλησα προέρχονταν από ένα ευρύ φάσμα κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων και όλοι δίδαξαν στα παιδιά τους την αξία του χρήματος. Ακόμη και τα πιο εύπορα παιδιά έπρεπε να δουλέψουν για να ξοδέψουν χρήματα.
Η Nyla Rodgers είναι η ιδρύτρια της Mama Hope, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που χρηματοδοτεί και υποστηρίζει κοινοτικές οργανώσεις. Όταν η Nyla ήταν στο λύκειο, ήθελε να πάει στο εξωτερικό με την τάξη της στα γαλλικά.
Αλλά αντί να πληρώσει ολόκληρο το ποσό, η μητέρα της τής είπε ότι έπρεπε να εργαστεί για να καλύψει το μισό κόστος του ταξιδιού. Χωρίς άλλη επιλογή, η Nyla έκανε μπέιμπι σίτινγκ, κούρευε γκαζόν και έβγαζε βόλτα σκυλιά, μεταξύ άλλων.
«Δούλευα 15 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα για να συγκεντρώσω τα χρήματα. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, είχα συγκεντρώσει αρκετά για να πάω. Έτσι ξεκίνησε το επιχειρηματικό μου ταξίδι», είπε.
3. «Τέρμα οι εξωσχολικές δραστηριότητες μέχρι να βελτιωθούν οι βαθμοί σου»
«Πολλοί από τους γονείς με τους οποίους μίλησα δεν κατανοούσαν απαραίτητα τι πάθιαζε τα παιδιά τους, αλλά όλοι τούς έδιναν σε αυτά χρόνο για να ασχοληθούν με ό,τι ήθελαν.
Μερικά παιδιά κυνήγησαν τα ενδιαφέροντά τους και παράλληλα ήταν εξαιρετικοί μαθητές. Άλλα έβαλαν όλη τους την ενέργεια στο πάθος τους και δεν ήταν τόσο καλοί στο σχολείο. Οι γονείς τα υποστήριζαν».
Ο Jon Chu, σκηνοθέτης επιτυχιών blockbuster όπως το “Crazy Rich Asians”, είχε πάθος για τη δημιουργία ταινιών από τότε που ήταν μαθητής της δευτέρας δημοτικού. Οι μετανάστες γονείς του διατηρούσαν εστιατόριο και ήλπιζαν ότι θα πετύχαινε το αμερικανικό όνειρο δουλεύοντας σκληρά, αλλά ποτέ δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει στον κινηματογράφο.
Όταν έφτασε στο λύκειο, η μητέρα του Jon αναστατώθηκε ένα βράδυ όταν τον βρήκε να εργάζεται για ένα βίντεο αντί να ασχολείται με τα μαθήματά του. Άρχισε να κλαίει: «Μα αυτό είναι που αγαπώ! Θέλω να το κάνω όλη μου τη ζωή». Όταν πέρασε να τον πάρει από το σχολείο την επόμενη μέρα, είχε μαζί της βιβλία κινηματογράφου που είχε δανειστεί από τη βιβλιοθήκη. «Αν θέλεις να το κάνεις αυτό», του είπε, «μελέτησε το και γίνε ο καλύτερος σε αυτό».
4. «Θα σου δώσω χρήματα, αν έχεις καλούς βαθμούς»
Πολλοί από τους ανθρώπους με τους οποίους μίλησε η Bisnow θεωρούσαν ότι δεν έχει νόημα να δελεάζουν τα παιδιά τους για να ασχολούνται με πράγματα που δεν τα ενδιαφέρουν.
«Οι γονείς καταλάβαιναν ότι τα παιδιά δεν θα ήταν ποτέ ευτυχισμένα αν συνέχιζαν να ασχολούνται με κάτι που δεν τους άρεσε, και ότι δεν θα ξεχώριζαν ποτέ σε κάτι αν δεν εργάζονταν πάνω σε αυτό. Έτσι μεγάλωσαν παιδιά που έβαλαν το πάθος τους στις επιχειρήσεις τους και δημιούργησαν καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες. Τα παιδιά αισθάνονταν ότι, κατά πάσα πιθανότητα, τα χρήματα θα έρχονταν (….) Ως αποτέλεσμα, μεγάλωσαν με την αίσθηση του σκοπού και την επιθυμία να κάνουν τη διαφορά.»
