NASA Artemis 1 - εκτόξευση: Η ομάδα των τεχνικών ωστόσο, εργάζεται αυτή τη στιγμή ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα και να πραγματοποιηθεί η εκτόξευση
Η NASA ανακοίνωσε πριν λίγα λεπτά ότι ο διευθυντής της εκτόξευσης του Artemis 1 στη Σελήνη, «ζήτησε να σταματήσει η εκτόξευση για σήμερα» με νέα πιθανή ημερομηνία εκτόξευσης την Παρασκευή, 2 Σεπτεμβρίου. Αιτία είναι μια διαρροή στον κινητήρα που «δεν μπορούσε να διορθωθεί». Νωρίτερα, και ενώ η προετοιμασία της εκτόξευση της αποστολής ήταν σε πλήρη εξέλιξη, το ρολόι της αντίστροφης μέτρησης σταμάτησε να μετρά.
Σύμφωνα με το BBC η ομάδα των τεχνικών προσπάθησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, καθώς ένας από τους τέσσερις τεράστιους κινητήρες που χρειάζονται για την εκτόξευση του πυραύλου δεν μπορεί να κρυώσει αρκετά. Ο διευθυντής πτήσης ήθελε να εξετάσει τα δεδομένα και τα μοντέλα υπολογιστών για να δει τι θα γίνει στη συνέχεια και προφανώς για να αποφασίσει να μην γίνει η εκτόξευση σήμερα, έκρινε ότι αυτό δεν ήταν δυνατό και ασφαλές.
Τι είχαν ανακοινώσεις νωρίτερα
Η εκτόξευση του πυραύλου δεν μπορούσε να γίνει οποιαδήποτε στιγμή μέσα στην ημέρα, υπήρχε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, απέμεναν μόνο δύο ώρες στο πλαίσιο των οποίων θα μπορούσε να εκτοξευτεί ο πύραυλος.
Σε θρίλερ εξελίσσεται η αποστολή «Άρτεμις 1» της NASA στη Σελήνη. Αν και η τηλεόραση της NASA μεταδίδει ζωντανά την εκτόξευση, ξεκινώντας από τις 13:30 ώρα Ελλάδας, υπάρχει καθυστέρηση λόγω των καιρικών συνθηκών καθώς και λόγω τεχνικών προβλημάτων αφού διαπιστώθηκε διαρροή υδρογόνου. «Ενώ η φόρτωση υγρού οξυγόνου στο προσωρινό στάδιο κρυογονικής πρόωσης συνεχίζεται και οι δεξαμενές του βασικού σταδίου συνεχίζουν να αναπληρώνονται, οι μηχανικοί επιλύουν ένα πρόβλημα που ρυθμίζει έναν από τους κινητήρες RS-25 στο κάτω μέρος του πυραύλου», επισημαίνεται σε ανακοίνωση.
50 χρόνια μετά τη λήξη του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων»
Πενήντα χρόνια μετά τη λήξη του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων», ξεκινά σήμερα το νέο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα «Άρτεμις» (αδελφή του Απόλλωνα στην ελληνική μυθολογία, για αυτό επιλέχτηκε αυτό το όνομα ήδη επί προεδρίας Τραμπ). Οι ΗΠΑ ξεκινούν την επιχείρηση επιστροφής τους στη Σελήνη, για πρώτη φορά μετά το 1972 όταν είχαν πατήσει για τελευταία φορά το πόδι τους στο φεγγάρι.
Στις 15:33 ώρα Ελλάδας της Δευτέρας έχει προγραμματιστεί από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) η εκτόξευση από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στην Φλόριντα της αποστολής «Άρτεμις 1» με έναν πελώριο πύραυλο Space Launch System (SLS) που θα μεταφέρει τη μη επανδρωμένη κάψουλα Ωρίων (Orion) γύρω από τη Σελήνη για μια δοκιμαστική πτήση έξι εβδομάδων και μετά θα γυρίσει στη Γη. Ο SLS μαζί με το Orion έχουν ύψος 98 μέτρων. Ο SLS, που χρειάστηκε πάνω από δέκα χρόνια για να αναπτυχτεί και να κατασκευαστεί, θεωρείται ο ισχυρότερος και πιο πολύπλοκος πύραυλος στον κόσμο, αν και, σύμφωνα με τον «Economist», αποτελεί ένα υπερβολικά ακριβό κρατικό κατασκεύασμα και μια σπατάλη για τα χρήματα των φορολογουμένων. Οι βασικοί υπεργολάβοι για το πρόγραμμα Άρτεμις είναι οι εταιρείες Boeing για τον SLS και Lockheed Martin για την κάψουλα Orion.
The launch of #Artemis I is no longer happening today as teams work through an issue with an engine bleed. Teams will continue to gather data, and we will keep you posted on the timing of the next launch attempt. https://t.co/tQ0lp6Ruhv pic.twitter.com/u6Uiim2mom
— NASA (@NASA) August 29, 2022
Οι τελευταίοι άνθρωποι που περπάτησαν στο φεγγάρι, ήταν οι δύο άνδρες αστροναύτες της αποστολής Απόλλων 17 το 1972
Η τελευταία φορά που εκτοξεύτηκε ένας τέτοιος μεγα-πύραυλος από το Κέντρο Κένεντι, ήταν το 1973 όταν ένας πύραυλος Κρόνος 5 (Saturn V) μετέφερε σε τροχιά τον διαστημικό σταθμό Skylab. Ο σχεδιασμός της NASA είναι η εκτόξευση το 2024 της επανδρωμένης αποστολής Άρτεμις 2 γύρω από το φεγγάρι, ώσπου τελικά το 2025 η αποστολή Άρτεμις 3 να προσεληνωθεί (μεταφέροντας και την πρώτη γυναίκα αστροναύτη στη Σελήνη). Θα τεθούν έτσι πιθανότατα αυτή τη φορά τα θεμέλια για μια πιο μόνιμη σεληνιακή βάση και παρουσία αστροναυτών στον δορυφόρο της Γης, με απώτερο στόχο μια βάση στον Άρη μέσα στη δεκαετία του 2030. Πάντως αρκετοί ειδικοί δεν αποκλείουν ότι όλο αυτό το χρονοδιάγραμμα είναι υπερβολικά «σφιχτό» και φιλόδοξο, οπότε μπορεί να μετατεθεί κατά μερικά χρόνια προς το μέλλον.
Οι τελευταίοι άνθρωποι που περπάτησαν στο φεγγάρι, ήταν οι δύο άνδρες αστροναύτες της αποστολής Απόλλων 17 το 1972, ενώ είχαν προηγηθεί δέκα άλλοι Αμερικανοί αστροναύτες, στη διάρκεια πέντε προηγούμενων αποστολών, με πρώτη προσελήνωση της αποστολής Απόλλων 11 το 1969. Τα τελευταία χρόνια η Κίνα έχει προσεληνώσει με επιτυχία τρεις ρομποτικές αποστολές και σχεδιάζει δική σεληνιακή βάση για τη δεκαετία του 2030, η Ινδία και το Ισραήλ έστειλαν δικές τους σεληνιακές αποστολές το 2019 αλλά απέτυχαν, ενώ μια νοτιοκορεατική αποστολή βρίσκεται καθ’ οδόν με στόχο να τεθεί σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι. Γενικά υπάρχει κινητικότητα από αρκετές χώρες με προορισμό τη Σελήνη και οι ΗΠΑ έχουν ένα έξτρα ανταγωνιστικό κίνητρο να προλάβουν.
https://twitter.com/nasahqphoto/status/1564021025381449728?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1564021025381449728%7Ctwgr%5E4ef7ed57f4b8bd4b89ad9a2ee0f31ddf49653400%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fpublish.twitter.com%2F%3Fquery%3Dhttps3A2F2Ftwitter.com2Fnasahqphoto2Fstatus2F1564021025381449728widget%3DTweet
Η NASA τις τελευταίες δεκαετίες έστρεψε το ενδιαφέρον της σε άλλους πλανήτες
Η NASA τις τελευταίες δεκαετίες έστρεψε το ενδιαφέρον της σε άλλους πλανήτες (Άρη) και μεγάλους δορυφόρους (του Κρόνου και του Δία), αλλά τώρα πλέον ενδιαφέρεται ξανά για τη Σελήνη, μεταξύ άλλων ως ενδιάμεσο σταθμό για πιο μακρινούς διαστημικούς στόχους. Πολύ περισσότερο που τα τελευταία χρόνια έγινε αντιληπτό ότι υπάρχει αρκετό νερό σε παγωμένη μορφή στο φεγγάρι, κάτι σημαντικό για μια μονιμότερη ανθρώπινη παρουσία, όχι μόνο ως πόσιμο νερό, αλλά και ως καύσιμο για πυραύλους μετά τη διάσπαση του σε οξυγόνο και υδρογόνο.
Η Σελήνη ή ένας διαστημικός σταθμός σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι θα λειτουργήσει ως σταθμός ανεφοδιασμού για ένα πιο μακρινό ταξίδι, π.χ. στον Άρη. Προς το παρόν πάντως οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πόσο ακριβώς νερό υπάρχει στη Σελήνη και πόσο εύκολο θα είναι αξιοποιηθεί στην πράξη, καθώς βρίσκεται συνήθως στο βάθος ανήλιαγων κρατήρων.
