Ανείπωτη θλίψη προκάλεσε στο πανελλήνιο η είδηση του θανάτου του ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη από καρκίνο μόλις στα 42 του χρόνια. Η είδηση του πρόωρου χαμού του έγινε γνωστή από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook με ένα συγκλονιστικό κείμενο που είχε γράψει ο ίδιος με εντολή να αναρτηθεί μετά το θάνατό του. Ενα κείμενο συγκλονιστικό που έγραψε ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης γνωρίζοντας ότι πλησιάζει το τέλος, καθώς είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασής του, της σπανιότητας του καρκίνου που τον χτύπησε και των δυσκολιών που υπήρχαν, έναν αγώνα δύσκολο, που επί δύο χρόνια έδωσε σιωπηρά, με ελάχιστους πέρα από τον περιβάλλον του να γνωρίζουν τον Γολγοθά που ανέβαινε.
Στο συγκλονιστικό του μήνυμα ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης παραδίδει μαθήματα ζωής για την ίδια τη ζωή.
Αναφέρεται φυσικά στην οικογένειά του με λόγια συγκλονιστικά που αναδεικνύουν το μεγαλείο του:
«Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια. Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι» αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης στο κείμενο για τη γυναίκα της ζωής του, τη δημοσιογράφο Δώρα Τσαμπάζη και τα παιδιά τους, Ελεάννα και Γιώργο.
Σε ένα ακόμη συγκλονιστικό κομμάτι της ανάρτησής του, ο Ολυμπιονίκης ευχαρίστησε τους γιατρούς του που, όπως αναφέρει, έδωσαν παράταση στη ζωή του για τον θυμάται η κόρη του τονίζοντας τη σημασία ακόμη και της μία κερδισμένης ώρας, μέρας, σε μια τόσο δύσκολη μάχη. «Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα».
Σήμερα το τελευταίο αντίο
Η σορός του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, ο οποίος τα τελευταία δύο χρόνια έδωσε σκληρή μάχη με τον καρκίνο και έφυγε από τη ζωή το πρωί της Παρασκευής, θα εκτίθεται προς χαιρετισμό από τις 3 το μεσημέρι στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Τιμίου Προδρόμου Νεαπόλεως, ενώ μία ώρα αργότερα θα ακολουθήσει η εξόδιος ακολουθία και κατόπιν ο ενταφιασμός στα Κοιμητήρια του Φιλύρου Θεσσαλονίκης. Ο δύο φορές αργυρός Ολυμπιονίκης, σε Αθήνα το 2004 και το Πεκίνο το 2008, στην τελευταία του συγκλονιστική ανάρτηση ανέφερε και την τελευταία του επιθυμία, δίνοντας ακόμη και την ύστατη στιγμή ένα μάθημα ζωής.
«Η τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου. Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου. Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου», έγραψε ο κορυφαίος αθλητής.
Τα παιδιά του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης και η Δώρα Τσαμπάζη είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, την Ελεάννα 5 ετών και τον Γιώργο 2 ετών. Τα παιδιά τους είχαν ολοκληρώσει την οικογενειακή τους ευτυχία. Μάλιστα οι αναρτήσεις στα social media με οικογενειακές φωτογραφίες ήταν συχνές. Ο δις αργυρός ολυμπιονίκης του τάε κβον ντο και αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ είχε και έναν ακόμη γιο από τον πρώτο του γάμο με την πρώην αρχηγό της ομάδας βόλεϊ του Παναθηναϊκού, Ρούξι Ντουμιτρέσκου, τον Φίλιππο που ζει στη Ρουμανία.
Με το «Μονόγραμμα» του Ελύτη το «αντίο» της συζύγου του
Η σύζυγος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, Δώρα Τσαμπάζη, τον αποχαιρέτησε με ένα απόσπασμα από το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη, το οποίο ανήρτησε στο Instagram. «Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει – ακούς; Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιός φωνάζει – ακούς; Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς. Σ΄αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς», έγραψε λίγη ώρα μετά την τραγική είδηση.
Με ποίημα και το δεύτερο «αντίο» της συζυγου του Αλέξανδρου Νικολαΐδη το βράδυ της Παρασκευής
«Αντίο μαχητή μου!»
Πρώην σύζυγος Αλέξανδρου Νικολαΐδη: «Αν ο Φίλιππος επιθυμεί να επισκεφτεί τον τάφο του πατέρα του, θα είμαι δίπλα του»
Η πρώην σύζυγος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, Ρούξι Ντουμιτρέσκου, εξέφρασε τα συλλυπητήριά της για τον θάνατο του πρώην συντρόφου της και πατέρα του παιδιού της, Φίλιππου. «Αν ο Φίλιππος επιθυμεί να επισκεφτεί τον τάφο του πατέρα του, θα είμαι δίπλα του», είπε μεταξύ άλλων. Η Ρούξι Ντουμιτρέσκου στην ερώτηση, αν θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για να αποχαιρετήσει η ίδια και ο 11χρονος Φίλιππος τον πατέρα του για τελευταία φορά, απάντησε: «Ο Φίλιππος έμαθε πριν από λίγο για τον χαμό του πατέρα του – γνώριζε την κατάσταση υγείας του – και η προτεραιότητά μου αυτή τη στιγμή είναι να τού σταθώ, όποτε και όπως το ζητά αυτός.
Θα σεβαστώ την ανάγκη της οικογένειας να θρηνεί τον Αλέξανδρο και, αν ο Φίλιππος επιθυμεί στο μέλλον να επισκεφτεί τον τάφο, θα είμαι δίπλα του. Δεν παύει να είναι ο πατέρας του… Λυπάμαι πολύ, πραγματικά», τόνισε σε δηλώσεις της στην ιστοσελίδα SDNA.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το ζευγάρι είχε έναν άσχημο χωρισμό και ένα θυελλώδες διαζύγιο, που οδήγησε σε μια ατέρμονη δικαστική διαμάχη. Μετά το διαζύγιο, η πρώην αθλήτρια του βόλεϊ και παίκτρια του Παναθηναϊκού αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα και να εγκατασταθεί μόνιμα στον τόπο καταγωγής της τη Ρουμανία μαζί με το παιδί.
Αλέξανδρος Νικολαΐδης: «Έσπασε, έσπασε… Μαμά, έσπασε!»- Όταν συγκλόνισε την Ελλάδα με τον τραυματισμό του
Πριν από 22 χρόνια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ, ο Αλέξανδρος είχε φτάσει στα προημιτελικά και αντιμετώπιζε τον Κολομβιανό, Μίλτον Κάστρο. Με επιθετική τακτική προσπαθούσε να κερδίσει πόντους και να αποτελειώσει τον αντίπαλό του, αλλά τον… χτύπησε η ατυχία. Τον είδαμε σε ζωντανή μετάδοση να πέφτει κάτω σφαδάζοντας από τους πόνους και η κραυγή του ακουγόταν σχεδόν απόκοσμη: «Έσπασε, έσπασε, μαμά, έσπασε!». Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης δεν έκλαψε, επειδή πονούσε από το κάταγμα, αλλά γιατί έβλεπε τις ελπίδες του για μετάλλιο να εξανεμίζονται…
