Η Δώρα Τσαμπάζη, σύζυγος του Αλέξανδρου Νικολαϊδη, τον αποχαιρετά, λίγες ώρες αφότου οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία με ένα υπέροχο κείμενο. Λίγες ώρες μετά την κηδεία του Αλέξανδρου Νικολαϊδη, η Δώρα Τσαμπάζη έκανε μια ανάρτηση στο Instagram και σε ένα σύντομο κείμενό της εξήγησε ότι ποτέ δεν ένιωσε άτυχη για αυτό που συνέβη και εξήγησε όλα όσα κρατά και έζησε στο πλευρό του. Σημειώνει ακόμη ότι η ίδια και τα παιδιά της από εδώ και στο εξής θα ανοίξουν την αγκαλιά τους σε ανθρώπους που έζησαν ή ζουν την ίδια περιπέτεια, δίνουν την ίδια μάχη με τον καρκίνο.
«Εξάλλου, αν μας δίδαξε κάτι με τον πιο οδυνηρό τρόπο, αυτή η τόσο μεγάλη απώλεια, είναι ότι η αλληλεγγύη κάνει θαύματα. Ακόμα κι αυτό το θαύμα είναι “μόνο” μια παράταση ζωής. Γιατί η ζωή, όσο κι αν κρατάει, πάντα είναι θαύμα.
Κάντε μου μια χάρη. Αγκαλιάστε απόψε τους αγαπημένους σας σφιχτά, κοιμηθείτε αγκαλιά.
Δεν είναι ο χρόνος γιατρός, η αγάπη είναι. ❤️», καταλήγει στο μήνυμά της η Δώρα Τσαμπάζη.
Ολόκληρη η ανάρτηση της Δώρας Τσαμπάζη για το χαμό του συζύγου της Αλέξανδρου Νικολαϊδη
Πριν λίγο καιρό κάποιο άτομο από το περιβάλλον μου είπε, ” Τι ατυχία σε βρήκε κορίτσι μου” και αμέσως τον σταμάτησα.
Από πότε ο έρωτας είναι ατυχία;
Από πότε το να έχεις βρει το πρόσωπο με το οποίο οι καρδιές σας κουμπώνουν απόλυτα είναι ατυχία;
Μόνο ευλογία και ευτυχία νιώθω που ήρθε αυτός ο άνθρωπος στη ζωή μου, που ερωτεύτηκαμε τόσο δυνατά, που με κοίταζε στα μάτια και μου έδειχνε με τα λόγια του και τις πράξεις του ότι είμαι η μία, πως ό,τι έζησε πριν ήταν σταγόνες και εγώ ο ωκεανός.
Αυτές τις εποχές με τα τόσο ρηχά συναισθήματα, το να βρεις τον άνθρωπο σου είναι λαχείο ακόμα κι αν το ζήσεις μόνο για ένα βράδυ.
Οπότε το ποτήρι για εμένα, όχι απλώς είναι μισογεμάτο, είναι τέρμα γεμάτο. Αν κάποιοι λένε ότι ζούνε 30 χρόνια μαζί με τον άνθρωπο τους και το ονομάζουν αυτό “ζήσαμε μια ζωή μαζί”, εγώ που έζησα 10 χρόνια μαζί του θα λέω ότι έζησα το 1/3 της ζωής μαζί του και είναι πολύ, πιστέψτε με.
Γιατί πραγματική ατυχία και δυστυχία, θα ήταν να μην σε είχα γνωρίσει αγαπημένε μου.
Έχουν στερέψει τα λόγια για την αγάπη σας και τη στήριξή σας στον ανείπωτο πόνο μας. Θα ήθελα να σας πω ένα τόσο μεγάλο ευχαριστώ που αφιερώσατε λίγο από τον χρόνο σας για εμάς. Τα παιδιά κι εγώ είμαστε καλά, απλώς χρειαζόμαστε λίγο χρόνο και ηρεμία.
Δεν θα κρυφτούμε, δεν θα κλειστούμε σπίτι, δεν θα πενθήσουμε με τον κλασικό τρόπο, αλλά ανοίγοντας την αγκαλιά μας σε όσους περνούν τώρα ή πέρασαν αυτά που ζήσαμε κι εμείς, με τον εφιάλτη που λέγεται καρκίνος. Είμαστε εδώ νοερά κοντά σας, δεν είστε μόνοι, τα social media μου θα παραμείνουν ανοιχτά για όποιον έχει ανάγκη να μοιραστεί τα δικά του συναισθήματα, την δική του άσχημη εμπειρία, να μιλήσει κάπου, να βγάλει από μέσα του όλο αυτό που ζει.
Εξάλλου, αν μας δίδαξε κάτι με τον πιο οδυνηρό τρόπο, αυτή η τόσο μεγάλη απώλεια, είναι ότι η αλληλεγγύη κάνει θαύματα. Ακόμα κι αυτό το θαύμα είναι “μόνο” μια παράταση ζωής. Γιατί η ζωή, όσο κι αν κρατάει, πάντα είναι θαύμα.
Κάντε μου μια χάρη. Αγκαλιάστε απόψε τους αγαπημένους σας σφιχτά, κοιμηθείτε αγκαλιά.
Δεν είναι ο χρόνος γιατρός, η αγάπη είναι. ❤️
Η Δώρα Τσαμπάζη, λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση της επιστολής του Αλέξανδρου Νικολαϊδη ο οποίος ουσιαστικά ανακοίνωνε το θάνατό του στέλνοντας σημαντικά μηνύματα ζωής, για τη ζωή, είχε αποχαιρετήσει τον σύζυγό της με στίχους του Ελύτη, ενώ επανήλθε σήμερα, λίγες ώρες πριν την κηδεία με ένα σύντομο μήνυμα. Νικολαϊδης και Τσαμπάζη ήταν παντρεμένοι τα τελευταία έξι χρόνια και έχουν αποκτήσει μαζί δύο παιδιά, ένα κοριτσάκι σήμερα 5,5 ετών και ένα αγοράκι 2,5 ετών, στα οποία αναφέρθηκε εκτενώς στο τελευταίο του κείμενο ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης. Για αυτά τα παιδιά δήλωσε ήταν νίκη ότι κατάφερε να παρατείνει όσο γινόταν τη ζωή του, ήταν νίκη να κερδίσει ακόμη και μια μέρα για να δημιουργήσουν μαζί αναμνήσεις που θα θυμούνται μια ζωή.