Είναι δυο νέοι άνθρωποι σε θέση να συμπράξουν στην σύσταση του θεσμού της οικογένειας;
Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Όλοι βρίζουν την θάλασσαν, ενώ πταίει ο άνεμος.
Δημήτριος Καμπούρογλου
Ακόμα και στην πιο απλή εργασία, για να προσληφθεί ένας, απαιτούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις, όπως εμπειρία, συστάσεις, ενδεχομένως λόγοι αποχώρησης απ’ την προηγούμενη εργασία, βιογραφικό, τίτλοι σπουδών κι άλλες πληροφορίες που θα του ζητηθούν κατά την διάρκεια της συνέντευξης, που ο νέος εργοδότης θα θεωρήσει ότι μπορούν να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά τις υπηρεσίες που θα προσφέρει. Πληροφορίες για την προσωπική του ζωή, ακόμα και για τις πολιτικές του πεποιθήσεις ή και τις απόψεις του για κοινωνικά θέματα που μπορεί να έχουν κάποια σχέση με το αντικείμενο της εργασίας του.
Μόνο για την πιο σοβαρή ασχολία, αποστολή, λειτούργημα ή όπως αλλιώς μπορούμε να το ονομάσουμε, οχι γνώσεις, εμπειρία ή κάτι τέτοιο, αλλά ούτε καν κάποιες εγγυήσεις διαθέτουν, πως αυτοί που θα ασκήσουν την δραστηριότητα έχουν τουλάχιστον επίγνωση των ευθυνών τους στον ρόλο που αναλαμβάνουν να υπηρετήσουν. Πρόκειται για τον ρόλο του ή της συζύγου, αρχικά, του πατέρα ή της μητέρας αλλά και του… διαζευγμένου, που συνήθως είναι η εύκολη κατάληξη που άτυπα συνομολογείται απ’ τους δυο εν δυνάμει συζύγους ως η αναπόφευκτη διέξοδος στα δικά τους αδιέξοδα.
Προϋποθέσεις
Είναι δυο νέοι άνθρωποι σε θέση, είναι ικανοί, έχουν τις προϋποθέσεις, την δυνατότητα, την ωριμότητα να συμπράξουν στην σύσταση του θεσμού της οικογένειας, ενός θεσμού που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να έχουν εμπειρία η γνώση αλλά μόνο επίγνωση; Επίγνωση που μπορούν να αποκτήσουν οι δυο ‘εταιροι’ συμβουλευόμενοι ειδικούς ή πρόσωπα που πιστεύουν και υπερασπίζονται τον θεσμό του γάμου και της οικογένειας, αν οι οικογένειες απ’ τις οποίες προέρχονται και οι ίδιοι ήταν προβληματικές και δεν μπορούν οι δικοί τους γονείς να τους δώσουν τα κατάλληλα ηθικά εφόδια στο δικό τους ξεκίνημα. Γονείς που έχουν μεταφέρει τα δικά τους ψυχολογικά προβλήματα στα παιδιά τους, αναγκάζοντάς τα να στραφούν εναντίον τους, εναντίον των γονιών τους, εναντίον δυο ανθρώπων που δεν είχαν επίγνωση του ρόλου που ανέλαβαν να παίξουν, ως γονείς… Δεν ήταν άξιοι να γίνουν γονείς!
Πριν λίγο καιρό στην Λάρισα, δυο κορίτσια 24 ετων το ενα και 18 ετων το άλλο, έκαναν μήνυση στους γονείς τους, εκπαιδευτικοί και οι δύο (!) για δεύτερη φορά μάλιστα. Σε πόσο δυσάρεστη θέση να βρέθηκαν άραγε αυτά τα κορίτσια, σε πόσο αφόρητο αδιέξοδο να έφτασαν πριν πάρουν αυτήν την οδυνηρή απόφαση;
Στα… ψιλά
Αν μάλιστα διδάχτηκαν απ’ τους ίδιους τους γονείς τους την εντολή που επιτάσσει στα παιδιά να τιμούν… μόνο εκείνα, τον πατέρα τους και την μητέρα τους χωρίς όμως να γίνεται και κάποια αναφορά και για το αντίστροφο. Παρόμοιες ενέργειες όμως έχουν γίνει κι άλλες, αλλά και γονέων που στράφηκαν εναντίον των παιδιών τους που όμως μέσα στην δίνη των γεγονότων και με την ταχύτητα που πρέπει να καταναλώνονται οι ειδήσεις δεν επισημαίνονται οσο χρειάζεται. Κάποιοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να εγκαλούν τους γονείς τους γιατί τους έφεραν στον κόσμο χωρίς…την συγκατάθεσή τους! Ή διαφορετικά, γιατί φέρνουν στον κόσμο παιδιά αφού δεν διαθέτουν τις στοιχειώδεις ικανότητες να τα διαπαιδαγωγήσουν;
Όρκος
Δυστυχώς, σε αντίθεση με άλλες δραστηριότητες, για αυτή την σοβαρότερη αποστολή που αναλαμβάνουν δυο νέοι άνθρωποι στην ζωή τους, την δημιουργία οικογένειας, την ανατροφή παιδιών και την διαχείριση προβλημάτων που αναπόφευκτα αναφύονται στην διαδρομή και αιφνιδιάζουν τους ανυποψίαστους γονείς, ούτε η Εκκλησία, ούτε η Δημοτική Αρχή ζητούν κάποια εχέγγυα, που να διαβεβαιώνουν έστω και σε ελάχιστο βαθμό πως αυτοί οι δυο νέοι άνθρωποι που ζητούν την επικύρωση της θέλησής τους να κάνουν οικογένεια διαθέτουν τις στοιχειώδεις ηθικές και οικονομικές προϋποθέσεις. Αρκεί άραγε ο όρκος αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης που δίνουν ενώπιόν τους;
Μα είναι δυνατόν κάποια αρχή να εμποδίσει δύο νέα παιδιά να παντρευτούν; Αφού τα ‘παιδιά’ αγαπιούνται; Η πιο λαϊκά, σαν θέλει η νύφη κι’ ο γαμπρός ποιός νοιάζεται για τους άλλους; Πρέπει δηλαδή να δώσουν εξετάσεις μπροστά σε κάποια επιτροπή ‘όταν τα παιδιά αγαπιούνται’; Σίγουρα οχι!
Εκείνο, το ελάχιστο όμως, που θα μπορούσε να είναι και υποχρεωτικό, είναι να παρακολουθούν οι μέλλοντες σύζυγοι κάποια σεμινάρια πριν όμως απ’ τον γάμο, που να τους προσγειώνουν χωρίς όμως να τους αποθαρρύνουν στην νέα πραγματικότητα με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι και να χορηγείται σ’ αυτούς ένα έντυπο… ένα ‘μνημόνιο’ με τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν και τις ενδεδειγμένες λύσεις τους. Γιατί πρέπει να το τονίσουμε πως το διαζύγιο, αντίθετα με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι, δεν είναι η λύση των προβλημάτων στις σχέσεις των συζύγων αλλά ένα ακόμη πρόβλημα πολύ σοβαρό ιδίως όταν υπάρχουν παιδιά. Τα παιδιά θέλουν και τους δύο γονείς. Βέβαια η κακοποίηση των δύο αυτών κοριτσιών στη Λάρισα απ’ τους γονείς τους, δεν είναι κάτι που προέκυψε ξαφνικά.
Παραβίαση
Οι γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους είτε σωματικά είτε ψυχικά συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο απ’ την ωρα της γέννησής τους όμως τα παιδιά δεν το συνειδητοποιούν αν και οι επιπτώσεις κατακάθονται βαθιά στο υποσυνείδητό τους. Κι οσα παιδιά φτάνουν στο σημείο να οδηγήσουν τους γονείς τους στο… εδώλιο (!) παλεύουν πολύ με την συνείδησή τους και τις αρχές τους να σέβονται και να τιμούν τους γονείς τους αδιακρίτως, χωρίς να γίνεται κάποια αναφορά και για το αντίθετο.
Γι’ αυτό και πριν τα παιδιά φτάσουν σε μια τόσο ακραία αντίδραση θα πρέπει να θεσπιστούν κάποιες δικλείδες ασφαλείας που να προστατεύουν έγκαιρα τα παιδιά, κι όχι εκ των υστέρων, από την κακοποιητική συμπεριφορά των γονιών τους. Τέτοιο είναι το δικαίωμα αλλά και η υποχρέωση του παιδιού να απευθύνεται στους δασκάλους του, αλλά και το δικαίωμα των δασκάλων και της κοινωνίας να γνωρίζουν οσα συμβαίνουν μέσα σε μια οικογένεια. Το οικογενειακό άσυλο δεν είναι ταμπού απαράβατο που πρέπει να προστατεύεται πάντα.
Και το δικαίωμα παραβίασής του θα πρέπει να εχει την έννοια εξώδικης προειδοποίησης προς τους γονείς που συστηματικά κακοποιούν τα παιδιά τους, με όποιον τρόπο κι αν το κάνουν. Γιατί στο τέλος τις επιπτώσεις και τις συνέπειες των ψυχολογικών προβλημάτων που δημιουργούν οι γονείς στα παιδιά τους θα τις υποστεί ολόκληρη η κοινωνία, που δεν θα έχει πια το δικαίωμα να δηλώνει σοκαρισμένη, για τη σαπίλα που προχωρά με την ανοχή της…
