Από την Ευτυχία Παπούλια
Κοινωνιολόγος
Μόνο οι ρηχοί άνθρωποι δεν κρίνουν από την εξωτερική εμφάνιση. Το πραγματικό μυστήριο του κόσμου είναι το ορατό, όχι το μη ορατό.
Όσκαρ Ουάιλντ
Η Polska και η Tootatis, δυο γνωστές influencers, επιστρέφοντας απο ενα πάρτι σταμάτησαν μπροστά σε ενα καφέ του Παρισιού. Μόλις ομως άνοιξαν την πόρτα για να μπούνε μέσα, ενας υπάλληλος του καταστήματος τους απαγόρευσε την είσοδο, επικαλούμενος το ανάρμοστο ντύσιμό τους, συγκεκριμένα το ντεκολτέ της μιας ηταν πολύ… αποκαλυπτικό! Τα κορίτσια τότε αντέδρασαν έντονα, επέπληξαν τον υπάλληλο για σεξιστική συμπεριφορά και απείλησαν πως θα καλέσουν την αστυνομία. Ανένδοτος όμως εκείνος τους προέτρεψε να το κάνουν και το επεισόδιο έληξε, αφού στο μεταξύ ολόκληρη η σκηνή είχε βιντεοσκοπηθεί και κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο. Άλλωστε, αυτός ηταν και ο σκοπός για τον οποίο προκλήθηκε το επεισόδιο, σωστά;
Ενα παρόμοιο περιστατικό, που αφορά σε ‘ανάρμοστη εμφάνιση’ συνέβη επίσης και εδω στην χώρα μας πριν λίγες μέρες, οταν ένας Έλληνας επιχειρηματίας προσκεκλημένος απ’ το Βασιλικό ζεύγος της Ολλανδίας, προς τιμήν του οποίου η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας παρέθεσε δεξίωση, εμφανίστηκε στο Προεδρικό Μέγαρο γράφοντας το πρωτόκολλο κυριολεκτικά στα παλιά του… σανδάλια, απαξιώνοντας και προσβάλλοντας έτσι τον θεσμό, ίσως και μέρος του λαού που ενοχλήθηκε από την εικόνα. Κι εδω, σ’ αντίθεση με το καφέ του Παρισιού δεν βρέθηκε κάποιος να αντιδράσει.
15 λεπτά
Θυμήθηκα τότε για άλλη μια φορά, εκείνα τα περίφημα ‘δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας’ που σήμερα έχουν συρρικνωθεί σε λιγότερα απο… ενα λεπτό, του εικαστικού Αντυ Γουόρχολ που είχε προβλέψει πως με την εξέλιξη του διαδικτύου στο μέλλον, ο καθένας θα μπορεί να εχει στην διάθεσή του δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας, κάτι που συμβαίνει ηδη. Απλοί άνθρωποι δηλαδή, για να προωθήσουν τα προϊόντα τους, είναι πρόθυμοι να παίξουν το ‘παιχνίδι της διασημότητας των δεκαπέντε λεπτών’, κάνοντας οτιδήποτε για να εξασφαλίσουν την εύκολη κι ανέξοδη προβολή της λίγης αυτής ώρας μέσα απ’ τις τεράστιες δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο.
Τα δυο κορίτσια από την Πόλη του Φωτός κι ο δικός μας προσκεκλημένος της Προεδρίας της Δημοκρατίας επέλεξαν να αποσπάσουν αυτά τα λίγα λεπτά, προκαλώντας με την ενδυματολογική τους εμφάνιση και φυσικά κέρδισαν αυτό που ήθελαν. Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνες πάνω σ’ αυτό το θέμα δεν είναι ακόμη βέβαιο αν αυτά τα ελάχιστα λεπτά δημοσιότητας εξυπηρετούν ενα νέο κι’ έξυπνο είδος μάρκετινγκ ή απλά μια προσωπική ματαιοδοξία για λιγη εφήμερη αναγνωρισιμότητα.
Οποιαδήποτε ομως σκοπιμότητα κι αν εξυπηρετεί η περιφρόνηση κάθε ενδυματολογικού κώδικα σε χώρους οπου δεν υφίσταται κάποιος άμεσα τις επιπτώσεις, οπως ο δημόσιος τομέας, στον ιδιωτικό τομέα, μια παρόμοια στάση μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα στην επαγγελματική και προσωπική μας ζωή. Κι εδω αξίζει εμείς να σταθούμε για λίγο στο ‘εργαλείο’ με το οποίο οι πρωταγωνιστές της αφήγησής μας εξασφάλισαν αυτά τα λίγα λεπτά της δημοσιότητας δηλαδή την εμφάνισή τους, το ντύσιμό τους. Γιατί η εμφάνιση μας γενικότερα ειναι το βασικό στοιχείο με το οποίο αρχικά κερδίζουμε τους ανθρώπους ή και στην αντίθετη περίπτωση μας κάνει απωθητικούς, πολλές φορές χωρίς να μπορούμε να αντιληφθούμε τους λόγους.
Μηνύματα
Δυστυχώς στην πολιτική, κυρίως στην Βουλή αλλά και στην Προεδρία της Δημοκρατίας οπως αποδείχτηκε, με αυτό το πρωτοφανές περιστατικό εχει κάποιος την δυνατότητα με την ενδυματολογική του αλλά και την λεκτική του συμπεριφορά να κερδίζει εντυπώσεις και αυτά τα ελάχιστα λεπτά δημοσιότητας, αποκομίζοντας κάποιες φορές προσωπικό όφελος, ευτελίζοντας ομως τους θεσμούς και περνώντας μηνύματα για την αξία αυτών στους πολίτες. Ευτυχώς ομως κάποιοι απ’ αυτούς αντιστέκονται προστατεύοντας το κύρος και την ισχύ τους. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί για την ωρα εναν λειτουργό της Δικαιοσύνης σε ενα Ειδικό Δικαστήριο με πουκάμισο και καπελάκι του τζόκεϊ, εναν αστυνομικό με σαγιονάρα ή εναν στρατιωτικό με απρεπή για τους θεσμούς εμφάνιση να ελέγχει τους πολίτες ή να δίνει διαταγές στους υφισταμένους του. Οπως και κανείς παπάς δεν διανοείται να τελέσει την Θεία Λειτουργία με τζιν παντελόνι και μπουφάν. Για την ωρα τουλάχιστον…
Για τους απλούς ανθρώπους δεν υπάρχει ενιαίος ενδυματολογικός κώδικας που να ορίζει με ακρίβεια το άνοιγμα του… ντεκολτέ μιας γυναίκας ή το μήκος της φούστας. Εκτός απο ακραίες περιπτώσεις προκλητικότητας ή και υπερβολικής σεμνοτυφίας, το Dress Code ειναι και προσωπική επιλογή του καθενός. Μια επιλογή ωστόσο μέσα απ’ την οποία αντανακλώνται στο πρόσωπό μας τα χαρίσματά μας οπως η εργατικότητα, η πειθαρχία, η αφοσίωση ή τα ελαττώματά μας οπως η περιφρόνηση, η επιθετικότητα, η βιαιότητα. Ιδιότητες που αυτός που έχουμε απέναντί μας ασυναίσθητα αποκωδικοποιεί και διαμορφώνει ανάλογη στάση απέναντί μας. Που πολλές φορές μας αιφνιδιάζει, γιατί ερχεται σε αντίθεση με την πραγματική μας αξία και με την εμφάνισή μας υποβαθμίζουμε και αδικούμε μόνοι μας τον εαυτό μας με ο,τι αυτό μπορει να σημαίνει για την προσωπική και επαγγελματική μας ζωη.
