Τα τζάκια αναμένεται να έχουν την «τιμητική» τους φέτος- λόγω της ενεργειακής κρίσης- αλλά τα καυσόξυλα έχουν και αυτά τα μυστικά τους. Πολλοί στρέφονται στην καύση ξύλων για θέρμανση φέτος- ήδη το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών έχει προειδοποιήσει για την πιθανή επιβάρυνση της ατμόσφαιρας της Αθήνας- και με αυτή την αφορμή το ΑΠΕ καταγράφει κάποιες βασικές διαφορές που υπάρχουν για παράδειγμα ανάμεσα στην οξιά, την ελιά και το πεύκο. Έτσι, η δρυς θα πρέπει να προτιμάται για συνεχή χρήση, καθώς καίει αργά και διατηρεί περισσότερο τη φωτιά, ενώ και η ελιά θεωρείται από τα πλέον αποδοτικά ξύλα. Η οξιά είναι επίσης ιδανική για τζάκι, ενώ το πεύκο και το έλατο θα πρέπει να χρησιμοποιούνται περισσότερο για προσάναμμα.
Πιο αναλυτικά:
Οξιά
Είναι ιδανική για τζάκι, καθώς δίνει μεγάλη φλόγα, χωρίς όμως να προκαλεί τα προβλήματα καπνού. Προσοχή όμως γιατί «σκάει» κατά την καύση και πετάει αναμμένα κομματάκια κάρβουνου
Δρυς
Πρέπει να προτιμάται για συνεχή χρήση. Δεν είναι από τα ξύλα που αρπάζουν εύκολα, δεν βολεύει για προσάναμμα, όμως καίει αργά και διατηρεί τη φωτιά περισσότερο
Ελιά
Η ελιά (όπως και η δρυς) πρέπει να προτιμάται καθώς έχει μεγαλύτερη διάρκεια καύσης και θεωρείται από τα πλέον αποδοτικά ξύλα.
Πεύκο
Γενικά τα κωνοφόρα «αρπάζουν» γρήγορα, δίνουν μεγάλη φλόγα και έχουν μεγάλη θερμική ικανότητα. Πρέπει να τα χρησιμοποιούμε κυρίως για προσάναμμα. Προσοχή όταν χρησιμοποιούνται ως κύριο καύσιμο, γιατί μπορεί να προκαλέσουν φωτιά στην καμινάδα ή στη σκεπή.
Έλατο
Χρησιμοποιείται περισσότερο για προσάναμμα, έχει χαμηλή πυκνότητα, καίγεται γρήγορα και δίνει μεγάλη φλόγα.