Μέσι: «Ήμουν σίγουρος πως ο Θεός θα μου έδινε το τρόπαιο, από εκείνη την ημέρα όλα άλλαξαν για μένα»
O Λιονέλ Μέσι, στην πρώτη του μεγάλη συνέντευξη μετά το Μουντιάλ του Κατάρ, μιλώντας στην εκπομπή «Perros de Calle» του ραδιοφωνικού σταθμού Urbana FM της χώρας του… εξιστόρησε μερικά από τα συναισθήματα που βίωσε μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αναφέρθηκε στον Μαραντόνα, το τελευταίο πέναλτι, και άλλα πολλά… Μιλώντας από καρδιάς λίγο περισσότερο από ένα μήνα μετά τη μεγαλύτερη κατάκτηση της αθλητικής του καριέρας, προσπάθησε να περιγράψει με λόγια όσα νιώθει μετά τον τελικό με τη Γαλλία. «Από εκείνη τη μέρα όλα άλλαξαν για μένα», αποκάλυψε. «Αυτό ήταν, δεν έμεινε τίποτα, πέτυχα τα πάντα με την εθνική ομάδα όπως πάντα ονειρευόμουν, τα πάντα στην καριέρα μου, στη Μπαρτσελόνα και ατομικά. Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έκανα όλα αυτά με αυτόν τον τρόπο».
Ο Μέσι είπε στη συνέχεια τι σήμαινε να έχει το Παγκόσμιο Κύπελλο στα χέρια του: «Το είδα εκεί και δεν μπορούσα να μην κάνω αυτό που έκανα να το φιλήσω, γιατί με φώναξε. Το Κύπελλο με φώναξε. Αυτό ήταν. Έλα, άρπαξέ με, τώρα μπορείς να αγγίξεις. Αυτό ήταν, μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά. Άλλωστε το είδα εκεί να λάμπει, σε εκείνο το όμορφο γήπεδο…».
Ένα δώρο από τον ουρανό
«Ο Θεός μου το επιφύλασσε. Και δεν υπήρχε καλύτερη στιγμή από αυτή. Το ίδιο και με το Copa America. Στο τέλος της καριέρας μου, αυτή τη στιγμή. Ευχαριστώ κάθε μέρα, δεν μπορώ να ζητήσω περισσότερα».
Για τον τελικό
«Η αλήθεια είναι ότι όλα άλλαξαν για μένα και για όλους εκείνη την ημέρα, ήταν κάτι εντυπωσιακό και τώρα μπορούμε να το πούμε. Αυτό που ονειρευόμασταν τόσο πολύ, αυτό που τόσο ήθελα σε όλη μου την καριέρα, αυτό έφτασε».
Τι ζήτησε στο τελευταίο πέναλτι
«Βασικά δεν θυμάμαι καλά, αλλά νομίζω ότι ήθελα να μπει, να μην μας κάνει να υποφέρουμε άλλο. Ζητώντας το από τον Θεό, όπως έκανα σε όλη μου τη ζωή, πάντα σε όλα. Ήταν σαν να του ζητούσα να το κάνει, να το τελειώσει εδώ».
Οι πανηγυρισμοί
«Η αλήθεια είναι ότι είναι κάτι ανεξήγητο γιατί νομίζω ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ ή δεν το θυμάμαι καλά, όλη αυτή η ενέργεια, όλη αυτή η επιθυμία από όλους».
Τι είπε με την η γυναίκα του πριν τον τελικό
«Μιλούσαμε πριν κοιμηθούμε, αλλά χωρίς να αναφερόμαστε στο παιχνίδι πολύ. Κάναμε λίγο πολύ τη κουβέντα που κάναμε κάθε μέρα πριν από τους αγώνες, αλλά, η αλήθεια είναι ότι ήμουνα πολύ ήρεμος, μπορούσα να κοιμηθώ πολύ καλά».
Για το εάν είδε ξανά το παιχνίδι με τη Γαλλία
«Όχι. Πραγματικά δεν το ξαναείδα. Είδα περιλήψεις, είδα πολλούς να πανηγυρίζουν όταν είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές. Αλλά τον ίδιο τον τελικό, τα 90 λεπτά, δεν τα είδα».
Το όνειρο με τον Μαραντόνα
«Θα ήθελα ο Ντιέγκο να μου δώσει το Κύπελλο. Τουλάχιστον βλέπει την Αργεντινή πρωταθλήτρια. Από ψηλά, όσο αυτός και πολλοί που με αγαπούν μου έδωσαν δύναμη. Θα ήταν μια πολύ ωραία φωτογραφία να μου το έδινε εκείνος».
Για τον Ρικέλμε
«Στην πραγματικότητα, μου έγραφε πάντα μετά τους αγώνες, όχι μόνο στο Παγκόσμιο Κύπελλο, κάθε χρόνο.»
Ο έπαινος του για τον Σκαλόνι
«Το προπονητικό επιτελείο είναι θεαματικό. Είναι πρώην παίκτες που πέρασαν όλα αυτά που περάσαμε εμείς, ήξεραν πώς να χειρίζονται τον εαυτό τους ανά πάσα στιγμή, είχαν εμπειρία από τα Μουντιάλ. Ήξεραν τι έπρεπε να πουν ή να κάνουν».
Τι θα έλεγε στον 20χρονο Μέσι
«Τον περιμένει κάτι εξαιρετικό, που δεν μπορούσε να φανταστεί. Ότι θα έχει έναν πολύ όμορφο δρόμο, με δύσκολες στιγμές που θα πρέπει να ξεπεράσει, αλλά ποτέ να μην εγκαταλείψει το όνειρό του, γιατί στο τέλος θα έχει την πιο επιθυμητή ανταμοιβή και το ευτυχές τέλος του».
Οι συνέπειες των πανηγυρισμών
«Όταν γύρισα σπίτι ήμουν χάλια, δεν κοιμήθηκα καλά, είχα ηλίαση, πονοκέφαλο. Είχα πυρετό για δύο μέρες. Τις δύο –τρεις πρώτες ημέρες δεν αισθανόμουν καλά».
Το πιο δύσκολο παιχνίδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου
«Το παιχνίδι με το Μεξικό ήταν το πιο δύσκολο για όλα αυτά που διακυβεύονταν και ήταν αυτό που παίξαμε χειρότερα, γιατί έπρεπε να κερδίσουμε ό,τι κι αν γινόταν και αυτό σε κάνει να παίζεις διαφορετικά. Ήμουν σίγουρος ότι θα περνούσαμε».
Η επιστροφή από το Κατάρ
«Ήταν όμορφα. Επιστρέφοντας έτσι, συν τοις άλλοις ήταν ένα μακρύ ταξίδι, το παιχνίδι είχε μόλις τελειώσει. Ήμασταν στο ξενοδοχείο για περίπου επτά ώρες συζητώντας και γιορτάζοντας. Στο αεροδρόμιο είχαμε έξι ώρες για τη Ρώμη και άλλες δεκατρείς για την Αργεντινή. Φανταστείτε πώς θα ήταν αν χάναμε, αλλά ήταν γρήγορο και ευχάριστο».
Η χαρά για τους οπαδούς
«Ήταν τρελό, ήταν τρελό γιατί είδαμε την ευτυχία του κόσμου, των μεγάλων ανθρώπων, των παιδιών όλων των ηλικιών. Η ευτυχία που είχαν ήταν ανεξήγητη, την έβλεπες στα πρόσωπά τους».
