Τις τραγικές στιγμές που ο Σπύρος Σπυρίδης προσπαθούσε να σώσει από τις φλόγες τα εγγόνια και τη σύζυγό του περιέγραψαν στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι οι συγγενείς του. «Δόξα τω Θεώ, σώσαμε τα παιδιά…» είπε η Ελισάβετ Σπυρίδη, σύζυγος του θύματος, ξεσπώντας σε λυγμούς, και μίλησε για τον αγώνα του άτυχου άνδρα να κρατηθεί στη ζωή. Ο Σπύρος Σπυρίδης νοσηλεύθηκε 145 ημέρες σε ΜΕΘ, όμως δεν άντεξε. Όταν ξέσπασε η φωτιά, πήραν τα εγγόνια τους και άρχισαν να τρέχουν προς τη θάλασσα. «Ο παππούς είχε τον εγγονό και εγώ την Ελισάβετ. Από ένα παιδί, αγκαλιασμένα, για να τα προφυλάξουμε… Καήκαμε μέχρι να φτάσουμε στη θάλασσα. Μας πρόλαβε το θερμικό κύμα. Κανείς δεν μας ειδοποίησε» κατέθεσε η Ελισάβετ Σπυρίδη, και περιέγραψε στη συνέχεια ότι και η ίδια και ο σύζυγός της υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα.
Ο γιος τής Ελισάβετ Σπυρίδη, Κωνσταντίνος, μίλησε για τις στιγμές αγωνίας, όταν έμαθε ότι οι γονείς και τα παιδιά τους κινδύνευαν από τη φωτιά: «Η έγνοια μου ήταν να πάω να σώσω τα παιδιά και τους γονείς μου. Με σταμάτησαν με τη βία να μην πάω, γιατί μου έλεγαν ότι θα πεθάνω. Εγώ μέσα στον πανικό μου δεν κατάλαβα τι μου έλεγαν… Ο πατέρας μου, όπως έμαθα, αρνήθηκε να μπει πρώτος εκείνος στο ασθενοφόρο και να πάρει τα παιδιά. Οι γιατροί δεν τον άκουσαν, καθώς η δική του κατάσταση ήταν πιο βαριά». Ο μάρτυρας λύγισε όταν αναφέρθηκε στα παιδιά του, που κατάφεραν να σωθούν: «Ήταν δυο μαύρα πράγματα, αλλά εκείνη την ώρα έβλεπα δύο αγγέλους. Μου αρκούσε που ήταν ζωντανά. Οι γονείς μου θυσιάστηκαν πραγματικά για να σώσουν τα παιδιά».
«Ο πατέρας μου ήταν μαύρος. Μόνο τα μάτια του ξεχώριζαν»
Η κόρη της Ελισάβετ Σπυρίδη, Αικατερίνη, μίλησε για τον πατέρα της: «Ήταν μαύρος. Μόνο τα μάτια του ξεχώριζαν. Είχε πολύ μεγάλη ταλαιπωρία, να φωνάζει για να αντέξει τον πόνο εκείνη την ώρα. Η μητέρα μου ήταν καμένη, χέρια-πόδια, ήταν ακινητοποιημένη. Μετά από δύο μήνες κατάφερε να κινήσει το χέρι της, για να μπορέσει να φάει λίγη κρέμα. Η μαμά μου βγήκε μετά από δυόμισι μήνες από το νοσοκομείο, για να μην κινδυνεύσει από τα μικρόβια. Χάσαμε τον πατέρα μου. Στην κηδεία του πατέρα μου όλοι βουβοί με κλάματα και η μάνα μου σε καροτσάκι, να θέλουν να τη συλλυπηθούν, να της πιάσουν το χέρι, και εκείνη να πονά. Η μόνη της παρηγοριά ήταν ότι σώσανε τα παιδιά».
«Κηδέψαμε λάθος άνθρωπο, δεν ήταν ο πατέρας μου»
Στη συνέχεια, στο βήμα του μάρτυρα ανέβηκε η Βασιλική Κούκλα. Έχασε τους γονείς της στην τραγική πυρκαγιά, απανθρακώθηκαν μέσα στο σπίτι τους. «Εκείνο το βράδυ το καθήκον ξεχάστηκε. Η ανθρωπιά, το καθήκον δεν ήταν εκεί…» κατέθεσε η μάρτυρας έντονα φορτισμένη και συμπλήρωσε πως μετά την κηδεία τους ενημέρωσαν πως είχαν θάψει λάθος άνθρωπο! «Κανένας σεβασμός ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους νεκρούς σε όλη αυτή την τραγωδία. Μετά την κηδεία πήρα ένα τηλέφωνο και με ενημέρωσαν ότι είχε δοθεί λάθος πτώμα και πως ο άνθρωπος που κηδέψαμε δεν ήταν ο πατέρας μου και με παρακαλεί να έρθει πυροσβεστικό να με πάει εκεί να τα πούμε από κοντά. Το σοκ ήταν μεγάλο και ζήτησα από το γραφείο κηδειών να αναλάβει. Αλλά δυστυχώς φάνηκε ότι δεν υπήρχε διάθεση να δοθεί εισαγγελική οδηγία.
Υπήρχε συγκάλυψη για να γίνει αλλαγή πτωμάτων χωρίς να κηδέψουμε τον πατέρα μου… Το αίτημα δεν έγινε δεκτό από την πλευρά μας για ευνόητους λόγους και η κηδεία έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο». Η μάρτυρας κατονόμασε στο δικαστήριο τον άνθρωπο που της ζήτησε να κάνουν εκταφή χωρίς εισαγγελική παραγγελία για να μην μαθευτεί το λάθος. «Εμείς δεν συμφωνήσαμε …» είπε με τον εισαγγελέα της έδρας να παρεμβαίνει αναφέροντας πως ίσως πρέπει να γίνουν ενέργειες οίκοθεν για αυτό που για πρώτη φορά σήμερα κατήγγειλε δημόσια η μάρτυρας. Η διαδικασία ολοκληρώθηκε με την κατάθεση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία απευθυνόμενη προς τους δικαστές είπε ότι η απόφαση τους θα έχει τη δική της θέση στην ιστορία του τόπου.